[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၃၁)

အာ့တ္လက္စ္

အဲ့ဒီကိုေရာက္ဖို႔(၃)နာရီေမာင္းသြားခဲ့ရတယ္။ ေဂ်ာ့ရွ္က စကားမ်ားမ်ားစားစားေျပာမလာခဲ့ဘူး။ သူက စာဖတ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္လႈပ္ရွားေနသေလာက္ သူလည္းျဖစ္ေနတာေတာင္မွေပါ့။ သူဖတ္ေနတဲ့ဟာရဲ႕တစ္ခုကိုမွ အမွန္တကယ္စိတ္ထဲေရာက္ရဲ႕လားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ သူစာမ်က္နွာတစ္ခုတည္းမွာပဲ (၅)မိနစ္ေလာက္ရိွေနၿပီေလ။ အဲ့ဒါက တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့အကြက္ကို ဆြဲထားတဲ့ပံုတစ္ပံုနဲ႔တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္အမ်ားဆံုးျမင္ရတဲ့ဟာကေတာ့ ညွပ္ရိုးပဲ။

"အဲ့ဒီမန္းဂ(ဂ်ပန္ရုပ္ျပကာတြန္း)က (၁၂)အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ သင့္ေတာ္ရဲ႕လား" လို႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။

သူက ခပ္ဖြဖြေလးေရႊ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတာဆိုလို႔ စာအုပ္အဖံုးပဲရိွေတာ့တယ္။ "အင္း"

အဲ့ဒီမုသားတစ္ခြန္းကိုေျပာလိုက္တဲ့ သူ႔အသံက ဂီတသံစဥ္တြဲထဲက(၈)ခုေျမာက္အသံတစ္ခုလံုးျဖစ္တဲ့အထိ ေလ်ာ့က်သြားတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ သူက ေတာ္ေတာ္ဆိုးရြားလြန္းတဲ့လူလိမ္တစ္ေယာက္ပဲ။ သူသာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေနသြားရမယ္ဆိုရင္ သူကၽြန္ေတာ့ကိုအမွန္တိုင္းေျပာေန၊ မေနစစ္ေဆးရတဲ့အခါ လြယ္ေနေတာ့မွာပဲ။

သူသာကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေနသြားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို မွ်ေခ်ညီသြားေအာင္ ကိုယ့္ထူကိုယ္ထစာအုပ္တခ်ိဳ႕ဝယ္ေပးသင့္ေလာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔စာအုပ္စင္ကို သူလိုခ်င္တဲ့ဘယ္ရုပ္ျပပံုစံဝတၳဳေတြနဲ႔မဆို အျပည့္ျဖည့္ေပးထားမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အုပ္ထိန္းသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကၽြန္ေတာ့မွာမရိွတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ ကၽြန္ေတာ့စာအုပ္တခ်ိဳ႕ကို တိတ္တိတ္ေလးသြားထိုးထည့္ထားလိုက္မယ္။ Untamed၊ Man Enough၊ The Subtle Art of Not Giving a F*ck။ အမေလးဗ်ာ၊ ကမာၻေပၚမွာရိွတဲ့အဓိကဘာသာေရးဂိုဏ္းတိုင္းက အထြက္အျမတ္ထားတဲ့စာတခ်ိဳ႕ေတာင္ ပါခ်င္ပါလိုက္ဦးမယ္။ ကၽြန္္ေတာ္ရနိုင္သမွ်ဘယ္အေထာက္အကူမ်ိဳးမဆို ယူပစ္လိုက္မွာပါ။