[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၂၁)

အာ့တ္လက္စ္

ကၽြန္ေတာ့ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီးရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီလီ့တက္တူးနဲ႔ အဲ့ဒါတဝိုက္က သြားကိုက္ရာပံုသဏၭာန္ေပ်ာက္လုဆဲဆဲအမာရြတ္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာျပည့္နွက္သြားတာလိုမ်ိဳး ဘာအရာမွ ေဒါသစိတ္ေတြနဲ႔ ျဖည့္မလာခဲ့ဖူးဘူး။

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေပၚ ဘယ္ေယာကၤ်ားကမ်ား အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္နိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္မွာမဟုတ္ဘူး။ လူသားဘယ္နွေယာက္မ်ား သူတို႔အေနနဲ႔ခ်စ္ျမတ္နိုးၿပီး ကာကြယ္ေပးလိုစိတ္ရိွေနသင့္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္နိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာကေတာ့ လီလီဟာ အဲ့ဒီထက္ပိုေကာင္းမြန္တာမ်ိဳးနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို ပိုေကာင္းမြန္တာမ်ိဳးေပးစြမ္းမယ့္သူ ျဖစ္လာေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပံုစံေတြက ရပ္လို႔မရေတာ့ေလာက္တဲ့ပံုမ်ိဳးေပါက္ေနၾကတဲ့ ဒီအနမ္းကေနအစျပဳၿပီးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခဏရပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ နမ္းတဲ့ဆီပဲ ျပန္ေရာက္သြားၾကတယ္။ ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြအားလံုးအတြက္ ဒီအနမ္းတစ္ခ်က္နဲ႔ ျပန္ေထမိေအာင္လုပ္ၾကရမယ့္အတိုင္းပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ သူမေမးရိုးအတိုင္း တရြတ္ဆြဲနမ္းသြားလိုက္တာ သူမရဲ႕ညွပ္ရိုးနဲ႔ သြားဆံုမိတဲ့အထိေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို အဲ့ဒီေနရာနမ္းရတာ အၿမဲခံုမင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ႕ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကိုဖတ္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီေနရာကိုနမ္းရတာ ဘယ္ေလာက္ခံုမင္မွန္း သူမသတိထားမိေနတာကို မသိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕နႈတ္ခမ္းေတြကို သူမရဲ႕တက္တူးေပၚဖိကပ္လိုက္တယ္။ ေနာင္က် ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ဒီေနရာမွာ အနမ္းေပးလာရင္ သူမဘက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေကာင္းမြန္္တဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြကို အမွတ္ရေနမွာ ေသခ်ာေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ရင္းေပါ့။ သူမရဲ႕အသည္းနုလံုးပံုတက္တူးပတ္ပတ္လည္က အမာရြတ္ေတြအေၾကာင္း မစဥ္းစားမိေအာင္ အနမ္းေတြတစ္သန္းေလာက္လိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို အဲ့ဒီေနရာမွာ အႀကိမ္ တစ္သန္းနဲ႔တစ္ႀကိမ္ အနမ္းေတြေပးပစ္လိုက္မယ္ဗ်ာ။