[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၈)

လီလီ

ည(၉)နာရီခြဲခါနီးေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မမွာ မေျဖျဖစ္ဘဲလြတ္သြားတဲ့ဖုန္းေခၚဆိုမႈေတြလည္း တစ္ခုမွမရိွဘူး။ အမ္မာဆန္အိပ္ေနတာ (၁)နာရီခြဲၾကာသြားၿပီ။ သူမက ပံုမွန္ဆို မနက္(၆)နာရီေလာက္ နိုးေနက်။ ကၽြန္မက (၁၀)နာရီပတ္လည္ေလာက္ အိပ္ရာဝင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး(၈)နာရီေလာက္မွ မအိပ္ရရင္ ကၽြန္မက ဇြန္ဘီတစ္ေကာင္လိုအစြမ္းအစမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို လုပ္တတ္လို႔ေလ။ ဒါေပမဲ့ (၁၀)နာရီမထိုးခင္ အာ့တ္လက္စ္သာဖုန္းမေခၚရင္ ကၽြန္မလံုးဝအိပ္ေပ်ာ္လိမ့္မယ္လို႔ မေသခ်ာဘူးရယ္။ သူ႔ကို ဒီေန႔ဗီရိုထဲမွာဖြက္ထားလိုက္တဲ့အတြက္ အႀကိမ္(၇၀)ေလာက္ထပ္ေတာင္းပန္လိုက္သင့္သလားလုိ႔ ကၽြန္မေတြးေတာေနမိမွာပဲ။

ကၽြန္မ ညပိုင္းအသားအေရထိန္းသိမ္းတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္စလုပ္ဖို႔ ေရခ်ိဳးခန္းကေဘစင္ဆီသြားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မဖုန္းကိုပါတစ္ပါတည္းယူသြားတယ္။ သူ ဒီေန႔ ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္မွာ ေပၚလာၿပီး ညက်ကၽြန္မကိုဖုန္းေခၚလိုက္မယ္လို႔ ေျပာသြားကတည္းက ကၽြန္မအဲ့ဒါကို ေျခလွမ္းတိုင္းသယ္သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီညဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ကၽြန္မရွင္းရွင္းလင္းလင္းလုပ္လိုက္သင့္တာ။

အာ့တ္လက္စ္အတြက္ ဒီညဆိုတာ (၁၁)နာရီ ျဖစ္ေနနိုင္တာပဲ။

ကၽြန္မအတြက္က်ေတာ့ အဲ့ဒါက (၈)နာရီျဖစ္နိုင္တယ္ေလ။

ကၽြန္မတို႔အတြက္ မနက္နဲ႔ညဆိုတာေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္မွာေတာင္မွ လံုးဝကြဲျပားျခားနားတဲ့အဓိပၸါယ္မ်ိဳး ရိွေနေလာက္တာပဲ။ သူက ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မွ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္စားဖိုမွဴးတစ္ေယာက္ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ ညေနပိုင္း(၇)နာရီေလာက္ဆို ညဝတ္အကႌ်နဲ႔ျဖစ္ေနၿပီ။

ကၽြန္မဖုန္းက ဆူဆူညံညံအသံတစ္သံလုပ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါက ဖုန္းလာတဲ့အသံမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါက တစ္ေယာက္ေယာက္က ကၽြန္မနဲ႔ ေဖ့တိုင္းေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဆူညံသံမ်ိဳးလုပ္ေနတာ။

(FaceTime - ေဖ့တိုင္း- appleကထုတ္တဲ့ပစၥည္းေတြမွာပင္မထားသံုးလို႔ရတဲ့ ဗီဒီယိုေကာ္လ္Appတစ္မ်ိဳးပါေနာ္)