အခန္း (၂၇)

25 3 2
                                    

အာ့တ္လက္စ္

ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းကိုစစ္ၾကည့္ထားခဲ့တာ နာရီဝက္ပဲရိွေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လီလီ့ဆီကေန လြတ္သြားတဲ့ဖုန္းေခၚဆိုထားတာေတြနဲ႔ စာ(၃)ေစာင္ကိုေတြ႔လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားမိတယ္။

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကို ဖုန္းေခၚပါ။

ငါက အဆင္ေျပပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ရိြဳင္းလ္ကေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတယ္။

သူ အဲ့ဒီကိုေရာက္ခ်လာၿပီလား။ အာ့တ္လက္စ္ေရ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကိုဖုန္းေခၚပါလို႔။

-်ီးပဲ။

"ဒါရင္ေရ၊ မင္း ဒါကိုလက္လႊဲယူေပးလို႔ရမလား"

ဒါရင္က ကၽြန္ေတာ့အစား ဟင္းပြဲအလွဆင္တာလက္စသတ္ေပးဖို႔ ေရႊ႕လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့ရံုးခန္းဆီ ခ်က္ခ်င္းေလွ်ာက္သြားၿပီး သူမကို ဖုန္းေခၚလုိက္တယ္္။ သူမဖုန္းက အသံခ်န္ထားတဲ့ေနရာကို တန္းေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚၾကည့္တယ္။ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး။

အေနာက္ဘက္ကထြက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကားဆီသြားဖို႔ ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းျမည္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းေျဖလိုက္တယ္။ "နင္အဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ငါ အဆင္ေျပပါတယ္" လို႔ သူမက ေျပာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ တံခါးဆီသုတ္ေခ်တင္သြားေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး နံရံတစ္ခုဆီပခံုးနဲ႔မွီေထာက္လိုက္တယ္။ အသက္္တစ္ခ်က္ရွဴထုတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့နွလံုးခုန္နႈန္းကို ပံုမွန္အေျခအေနျပန္ဖိနိွပ္ထားလိုက္တယ္။

အသံကိုနားေထာင္ရတာေတာ့ သူမ ကားေမာင္းေနတဲ့ပံုပဲ။ "ငါက အမ္မီ့ကိုသြားေခၚေတာ့မလို႔။ နင့္ကို သူေဒါသထြက္ေနတဲ့အေၾကာင္း သတိလွမ္းေပးခ်င္ရံုပါပဲ။ သူ အဲ့ဒီမွာေပၚလာခ်င္လာမွာကို ငါစိုးရိမ္လို႔ေလ"

"သတိလွမ္းေပးလို႔ေက်းဇူးပါပဲ။ နင္အဆင္ေျပတာ ေသခ်ာရဲ႕လား"

"အင္း။ နင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚလိုက္ေနာ္။ ဘယ္ေလာက္ေနာက္က်က် ငါဂရုမစိုက္ဘူး"

[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)Where stories live. Discover now