ည ၇နာရီထိုးတော့ နဂါးပေါက်လေးများက အချိန်မှန် အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နန်ဟွိုင်လင် ရေချိုးခန်းအမြန်ဝင်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး သန့်စင်ကာ ပြင်ဆင်ပြီးနောက် အချိန်ကြည့်ရင်း ဖုန်းဆက်ကာ ကားကိုအမြန်ခေါ်ရတော့သည်။
ထို့နောက် အောက်ထပ်ကို လေချွန်ရင်းပြုံးကာ ဆင်းလာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗွီကြည့်နေတဲ့ လန်စီလော့ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
" ငါသာ ဖေ့ချန်ဆိုရင် မင်းကို အကုန်လုံးဆီကနေ ဖွက်ထားမိမှာ...မင်းက အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတာပဲ "
" မြောက်နေပြန်ပြီ " နန်ဟွိုင်လင်က ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ တုံ့ပြန်လာ၏။
လန်စီလော့က မျက်လုံးကို ဖုံးအုပ်ကာ " မရီနဲ့ ငါ့မျက်လုံးတွေ ကျိန်းနေပြီ "
နန်ဟွိုင်လင် ရယ်လိုက်မိကာ " ကျတော် သွားတော့မယ်နော် ဘိုင် "
" ကောင်းကောင်းပျော်ခဲ့ ဘိုင်ဘိုင် "
ကားရောက်လာဖို့ တံခါးဝမှာ နှစ်မိနစ်လောက် ထပ်စောင့်လိုက်ရ၏။ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ကားတွေအများကြီးရှိပေမယ့် သူမှာ ကားမောင်းလိုင်စင်လည်းမရှိသလို ဘယ်လိုမောင်းရမှန်းလည်း မသိပေ။ မြို့ပြရဲ့ ကားလမ်းပိတ်ဆို့မှုကို ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက် ပွဲကျင်းပရာနေရာကို ကိုးနာရီထိုးခါနီးမှ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
ကားပေါ်ကနေ ဆင်းဆင်းချင်းပဲ လင်းလက်တဲ့မီးရောင်စုံတွေနဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ရေပန်းရဲ့ရှေ့ကလှေကားထိပ်မှာ ဝတ်စုံအပြည့်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့ကို လက်လှမ်းပြနေတဲ့ ဖေ့ချန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နတ်ဘုရားတစ်ပါးလို ချောမောလွန်းတာကြောင့် သူ့ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာတော့သည်။
သူ လှေကားတစ်ထစ်ချင်း တက်လာတဲ့အတိုင်းပဲ ဖေ့ချန်ကလည်း တစ်ထစ်ချင်း ဆင်းလာပြီး တဖြေးဖြေး လှေကားအလယ်မှာ နှစ်ယောက်လုံး ဆုံသွားတော့သည်။
ဖေ့ချန်က သူ့မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေပြီး မျက်လုံးတွေက ညင်သာတဲ့ အပြုံးကို ဖော်ဆောင်နေသည်။ " ကိုယ့်မိန်းမလေးက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးပဲကွာ "
YOU ARE READING
ကျတော့်ရဲ့ နဂါးကောင်လေး(MM trans)
Romanceကျတော့ရဲ့ gongက အမြီးအကြီးကြီးနဲ့ နဂါးကြီး
