6;လုံခြုံခြင်းရင်ခွင်အိမ်
"ဖြူ မုန့်စျေးတန်းသွားရအောင် "
"ငါ- ငါမလိုက်တော့ဘူး"
"အယ် ဘာလို့လဲ "
"ဒီ-ဒီတိုင်းပဲ "
"ဖြူ နင်တစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား "
"ဟင့်အင်း"
"ဖြူ ရေ ဖြူ လေး ... ဖြူ လို့ "
"အင်းလို့ ..."
"ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ "
"ဘာမှဖြစ်ဘူးလို့"
"ဖြစ်နေပါတယ် ငါသိတယ်
ပြောပြလေလို့ နော်လို့ နော် ..."
သံစဥ်ပြောရင်း ငုံ့နေသည့် အဖြူရောင့် ဦးခါင်းနားကို မရမက တိုးဝေ့ကာမျက်နှာလေးကိုကြည့်မိတော့အပေါ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ နာတံတို့အကြား
မြင်သာအောင်ပြောရလျှင် နှုတ်ခမ်းမွှေးပေါက်တတ်သည့် နေရာတွင်ချွေးပေါက်လေးတွေ သီးနေသည့်အပြင် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကလည်း
နီဆွေးဆွေးဖြစ်နေလေသည် ။
"ဟင် ... ဖြူ လေး ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင် နေမကောင်းဘူးလား ဘယ်နားနာတာလဲ ။အိမ်ပြန်ရအောင် ငါနေ့တစ်ပိုင်း ခွင့်တိုင်လိုက်မယ် "
"ဟင့်အင်း ငါရတယ် "
အဆင်ပြေတယ်ဟုသာပြောနေသော်လည်း မျက်နှာနီဆွေးဆွေးနဲ့
တစ်ချိန်လုံးကိုက်ထားသည်ထင့်
သာမန်အချိန်ထက် ပိုပြီးနီထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းရဲရဲက သူမကိုစိတ်အေးလက်အေးပေးမနေ ။
စိုးရိမ်စိတ်တို့နဲ့ နဖူးပြင်ကျဥ်းကျဥ်းပေါ် လက်တင်မိတော့ ချွေးစက်တချို့နဲ့အေးစက်စက်အထိအတွေ့ကြောင့် အဖျား၀င်ခြင်း မဟုတ်မှန်းတော့သိလိုက်သည် ။
"အဖျားတော့ မရှိဘူးပဲ"
"ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို...."
ဘာမှမဖြစ်ဘူးသာဆိုတဲ့စကားကိုတောင် အားယူပြီးပြောနေရတဲ့ဖြူ့ကို သံစဉ်ကမြုံစိစိနိုင်ရန်ကောဆိုတဲ့ပုံနဲ့မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်သည် ။
YOU ARE READING
တိမ်လွှာဖြူ တိမ္လႊာျဖဴ
Romanceတိမ်လုံးလေးကိုမှ ထွေးပွေ့မြတ်နိုးချင်မိပါသတဲ့ ~ တိမ္လုံးေလးကိုမွ ေထြးေပြ႔ျမတ္နိုးခ်င္မိပါသတဲ့ ~ Fic cover - AL_LUKAR
