18;ရိုးရှင်းသော~
"အဟင့် "
"ဖြူ ရယ် အထိုးခံရတာက ငါပါ
နင်ကဘာလို့ငိုနေတာလဲ မငိုနဲ့တော့
တိတ် တိတ် "
"အင့် နင်က..အဟင့်...ငါက.....အင့် "
မငိုပါနဲ့တော့ ဆိုကာမှ စကားတွေဗလုံးဗထွေး ပြောကာ ခွေးပေါက်လေးတွေလို တအင့်အင့်နဲ့အီနေပြန်တဲ့ဖြူ ။
"ကဲပါ တော်ပါတော့ သူများတွေမြင်ရင် နင့်ကိုငါက အနိုင်ကျင့်နေတယ် ထင်ဦးမယ်"
တော်သေးသည်က ဘေးနားမှာ
ဘယ်သူမှ ရှိမနေခဲ့ ။
"တကယ်လည်း....ဟင့်....အနိုင်..အင့်
ကျင့်တာပဲလေ "
"ဟောဗျာ ကျွန်တော်မျိုးကြီးက ဟောဒီက မဟေသီ ပုစိကွေးလေးကို ဘယ်တုန်းက ဘယ်လိုအနိုင်ကျင့်မိလိုက်တာလဲ မိန့်တော် မူပါဦး"
"အဲ့မှာလေ "
သွေးစအနည်းငယ်ထွက်နေတဲ့ သံစဥ့်နှုတ်ခမ်းထောင့်နားကို လက်ညိုးထိုးကာပြလေသည် ။
"ဟော .....ပေါက်သွားတာ ငါ့နှုတ်ခမ်းလေ"
"အေးလေ ....အင့်..အဲ့တာကြောင့်
ဟင့်.....နင်နာနေတာလေ"
"အေးလေ"
"နင်နာရင် ငါလည်းနာတယ်"
ဖြူ ဘက်ကတော့ ဘာသဘောနဲ့ပြောမှန်း မသိပေမဲ့ မိမိမှာတော့ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ခံစားချက်ပေါင်းစုံကခန္ဓာကိုယ်အနှံ့စီး၀င်ကုန်သည် ။
ချစ်ရသူ၏ စကားတစ်ခွန်းက ဆက်ပြောမည့်စကားများကို အစရှာမရစေရုံသာမက တစ်လောကလုံးကိုပင် ခဏျှ မေ့သွားလောက်အောင် စွမ်းဆောင်နိုင်လေသည် ။
ထိုတစ်စက္ကန့်စာမျှသာသော
စကားလေးတစ်ခွန်းအတွက်
ပြန်တွေးတိုင်း အရူးလို
ရန်ခုန်ရဦးမည့် မိမိအဖြစ် ။
"သံစဥ် ခုနတုန်းက ဆောရီးနော်
အရမ်းနာသွားလား?"
YOU ARE READING
တိမ်လွှာဖြူ တိမ္လႊာျဖဴ
Romanceတိမ်လုံးလေးကိုမှ ထွေးပွေ့မြတ်နိုးချင်မိပါသတဲ့ ~ တိမ္လုံးေလးကိုမွ ေထြးေပြ႔ျမတ္နိုးခ်င္မိပါသတဲ့ ~ Fic cover - AL_LUKAR
