Kalbimdeki Yabancı ( Mazinin Gölgesi-2)

1. Bölüm İntihar

Herkese merhaba ilk bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz :)

Medya : Hayat

Bölüm Şarkısı : Kent Şarkıları- Hayat Devam Ediyor

Keyifli Okumalar :)

***
Gecenin karanlığında uçurumun kenarındaki genç kadın sonsuzluğa adım adım yaklaşırken yaşları yanaklarından süzülüyordu. Dalgalı karamel saçları rüzgarla savruluyor, yorgun ruhunu, bedeni  taşıyamıyordu artık. Daha fazla mücadele edecek gücü kalmamıştı. Belki de ölümdü tek çaresi. Fakat bunu yapacak cesareti var mıydı? Kendini uçsuz bucaksız denize atabilecek cesareti var mıydı? Bir damla yaş daha yüzünü ıslattığında bir adım daha attı. Çok yakındı ölüme... sadece bir adım... Bir adım... bütün acıları dinmesine, her şeyin bitip kendini ölümün kollarına teslim etmesine tek küçük bir adım vardı.

Hıçkırıkları dudaklarından dökülürken rüzgar en sert haliyle esiyor, hırçın dalgalar kayaları acımasızca dövüyordu. Sanki doğa onu anlıyor acılarına eşlik ediyordu. Rüzgar hüzünlü melodisini onun için fısıldıyor, deniz gel bana diyordu. Kollarını açıp gözlerini kapadı genç kadın. Her şey bu kadardı işte birkaç saniye... yalnızca birkaç saniye kalmıştı her şeyin bitmesine. Birazdan sonsuz bir uykuya dalacak ve ruhunu kanatan acılar son bulacaktı.

Bir ayağını boşluğa attığında tam diğer ayağını da atmak üzereydi ki aniden bir el onu tuttup bunu yapmasına engel oldu.

Gözlerini açan Hayat yavaşça arkasını döndüğünde hiç görmediği tanımadığı bir çift ela gözle karşılaştı. Kimdi bu adam? Niye kendini engellemişti? Bunu yapmaya ne hakkı vardı? Ne hakkı vardı acılarının bitmesini engellemeye? Dudaklarını aralayıp "bırak beni!" diye bağırdı. " Bırak beni! yalvarıyorum sana bırak beni!..."

Kendiyle bir savaş halindeydi adeta Hayat. Bağırarak ağlıyor feryat ediyordu. Hıçkırıkları dört bir yanda yankılanırken şiddetli bir yağmur aniden bastırdı. Gök görlüyor, yıldırım çakıyor, rüzgar en sert haliyle esiyordu. Bir fırtına yaşanıyordu gecenin karanlığında Genç kadın ise berbat bir haldeydi. Yağmur kendini sırılsıklam ederken o deli gibi ağlıyordu.

Genç adam, karşısında paramparça olan kadını kendine çekip sarıldı. Bunu neden yaptığını bilmiyordu yalnızca hayatından vazgeçecek kadar gözünü karartmış bu kadını sakinleştirmek istiyordu. Kim olursa olsun birinin gözlerinin önünde ölmesine izin veremezdi. Üstelik böyle çaresiz bir kadınsa.

Biraz olsun kendine gelebilen Hayat başını çekip karşısında ki adama  "Neden?" Diye sordu kısık bir sesle.  "Neden bana engel oldun? Neden acılarımın son bulmasına izin vermedin? Neden.... neden!" Bir kez daha gözyaşlarına boğulduğunda bu defa hiç tanımadığı adamı yumrukladı. Güçsüzdü yumrukları aynı zamanda çaresizliğini yansıtıyordu. Daha fazla gücünün kalmadığını hisseden genç kadın yere çöküp bağıra bağıra ağladı. Adam ise önüne çöktüğünde yüzünü avuçlarının içine alıp kendine bakmasını sağladı.

" Bir insanın gözlerimin önümde ölmesine müsade edemem. "

"Ben... benim ölmekten başka çarem yok anlıyor musun? Benim ölmekten başka çarem yok.... korkağım ben ve benim ölmekten başka çarem yok... ölmeliyim..."

"İyi" diyerek ayağa kalktı genç adam. Uçurumun kıyısına geldiğinde denize baktı. "Hadi at kendini bu sefer tutamayacağım söz. Savaşmak varken sen kolayı seç kaç her şeyden... Gerçekten tam bir korkaksın."