ÇIKMAZ SOKAK

46 BÖLÜM:《SEÇİMLER》

Olayları biraz sakin tutuyorum çünkü yakında epey hareketleneceğiz. Bu bölümde o sakin bölümlerden. Çok uzun olmadı. Bu aralar okul ve iş epey zorluyor beni. Neysee efendiim sizi bölümle baş başa bırakayım.

Keyifli okumalar.

Sizi seviyorum❤

●

İnsan, başına geleceği bilse dahi bazı seçimlerden vazgeçer miydi? Her şeyin daha en başında, hiçbir karara varmadan ve hiçbir duyguya boyun eğmeden.. Yaşantısını ufak bir videoda izleme şansı olsa. Acıdan kıvrandığını görse, ölümün resmiyetini çizse.. Yine de vazgeçer miydi yaşanacaklardan, olacaklardan.

Ben vazgeçemezdim.

Arden'in sokağıma gelişi, tüm acı ve gerçeği de beraberinde getirmişti. Fakat her gerçek, bir soluğa tekabül ederdi bu yaşamda. Acı, tatlısıyla birlikte gelirdi, yanlış, doğrusuyla birlikte. O bana öyle bir gelmişti ki, zararından çok yararına savrulmuştum. Aldığım her darbenin feryadını, kılıçtan keskin bir nefesle karşılamıştım. Beni isyana sürüklemeyen de buydu işte.

Çünkü o nefese tekrardan kavuşmamın sebebi de Arden'di.

Çıplak ayaklarım sokağın o nemli ve soğuk taşına değdiği anda kendime bir isim vermiştim ben.

Ecmel.

Benliğimin tamamen dışına çıktım. Açık kullanmayı sevdiğim saçlarımı hep topladım. Mevsimlerden kışı seçtim. Çünkü Hazal yazı çok severdi..Fakat onun için her mevsim kış olacaktı artık. Ağustosun sıcağında bile o kaldırım taşı hep soğuk kalacaktı.

Sevdiğim her şey, sevmediklerimle yer değiştirdi. Korkusuz biri oldum. İnsanlara güvenmemeyi bildim. Uzunca bir süre sevginin yanından bile geçmedim. Hem sevmedim, hem de insanların beni sevmemesi için elimden geleni yaptım. Çünkü babam beni çok seviyordu..Ama yoktu? Yok olmuştu. Bana sürekli, annemin beni çok ama çok sevdiğini söylemişti. Ama o da yoktu.

Demek ki beni sevmek böyle bir şeydi diye geçirdim içimden o küçücük yaşımda. Hazal'ı sevmek öldürüyor. O zamandan hissetmiş olmalıydım babamın o mektubunda ki yazdıklarını. Şimdi daha anlamlı geliyordu bana. 'Hiçbir şey için pişman değilim. Asla da olmayacağım. Bu benim hayatıma mâl olsa bile..Asla pişman değilim..'

Seni sevmek, sana sahip çıkmak benim hayatıma mâl olsa bile Hazal..

Bazen çok kötü bir kabustan uyandığımı hissediyorum. Sanki Arden hayatımda hep varmış gibi. Gözlerimi onun yanında her açtığımda önceki yaşamımdaki her şeyin birer yanılsamadan ibaret olduğunu hissediyor olmak tuhaftı. Halbuki her şey gerçekti. Bu kadar sahte hissetmem olanaksızdı

O yüzden vazgeçemezdim diyebiliyorum sanırım. Arden'in benim karşıma çıktığı ilk güne dönüyor olsak, ben her şeyin bilincinde olsam yine de o gün anlaşmayı kabul ederdim. Çünkü bazı şeyler yaşanmalı, hissedilmeli ve çokca deneyimlenmeli. Bunu tabii ki ona karşı hissettiğim aitliğin dışında söylüyorum. O benim hayatımın çok başka yerinde duruyordu. Simsiyah sise bulanmış gökyüzümün bile dışında.

Lotus çiçeği. O kadar doğru bir yakıştırmaydı ki ikimiz için. Bataklığa dönmüş hayatımızda, üzerimize tek bir leke bile almadan güne uyanıyor olmak. Sahiden böyle miydi? Gerçekten de bir çiçek kadar masum muyduk biz?

''Ecmel..''

Arden'nin uykulu sesiyle yüzüme dalgın bir tebessüm yayılırken, saçlarının arasında gezdirdiğim parmaklarımı durdurdum ve başımı aşağıya eğerek gözlerine baktım. Sırtımı yatağın başlığına yaslamış bir şekilde, Arden'in göğsümün üzerindeki başını sabahın ilk saatlerinden beri okşuyordum. Gözlerime yansıyan güneşle beraber yüzümü buruştururken Arden hala gözlerini açmakta zorlanıyordu.