"ကိုကို""
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ပါအုန္း ကိုကိုေရ "
ေရွာင္က်န္႔ မ်က္လံုးကိုအတင္းပြတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အက်ီအျဖဴေရာင္ေလး နဲ႔ မ်က္လံုးေလးေမွးေနေအာင္ၿပံဳးျပေနတဲ့ကေလးေလး ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ ကေလးေလး
ေရွာင္က်န္႔ လက္ေလးကိုလွန္းဆြဲမယ္လုပ္ေတာ့ ေျပးထြက္သြားတဲ့သူေလး
"ကေလး ဘယ္သြားမလို႔လဲ ကေလး "
ရိေပၚ သူ႔ကိုၿပံဳးၿပံဳးေလးလွည့္ၾကည့္ရင္း ဆက္ေျပးသြားတယ္
ေရွာင္က်န္႔ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနရင္းက
"ကေလး ! ကိုယ္စီျပန္လာပါကြာ"
" ရိေပၚ ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလ ကေလး"
ေရ႔ွကေျပးသြားတဲ့ အျဖဴေရာင္ပံုရိပ္ေလး ေမွးမိန္ၿပီးေပ်ာက္သြားသည္ထိ ေရွာင္က်န္႔ အဆက္မပ်က္တားေနမိသည္။
၄နာရီၾကာသတိေမ့ေနတဲ့ ေရွာင္က်န္႔ မ်က္လံုးေထာင့္ေလးမွာလည္း မ်က္ေရေတြစီးက်ေနရဲ့
"ကေလး!"
ေရွာင္က်န္႔လဲေနရမွ အတင္းထလိုက္ရင္ပဲ ရွီးခ်န္ေရာက္လာၿပီး
"ေရွာင္က်န္႔ ! သတိထားအုန္း"
"ရွီးခ်န္ ကေလးေရာ ကေလးေရာ"
အတင္းရုန္းေနတဲ့ ေရွာင္က်န္႔ကို ထိန္းရင္း
"ရိေပၚ အေရးေပၚခန္းကထြက္လာၿပီ "
"အာ့ဆို ကေလးစီသြားမယ္ ဖယ္ကြာ"
"သြားလို႔မရေသးဘူး သူပိုးသတ္ခန္း ထဲမွာ ေနရအုန္းမယ္"
"ကေလး အေျခအေနေရာ "
ရွီးခ်န္မ်က္ႏွာပ်က္သြားရင္း
"ရွီးခ်န္ ကေလးအေျခအေနေရာ"
"ရိ ရိေပၚ ဒဏ္ယာကျပင္းတယ္ အာရံုေၾကာကိုေတာ္ေတာ္ထိသြားတာလို႔ပဲေျပာသြားတယ္ ေသခ်ာမသိရေသးဘူး"
ေရွာင္က်န္႔ စီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို အတင္းသုတ္ရင္း
"ကေလးငါ့စီကထြက္မသြားရင္ပဲ ငါခံႏိုင္ရည္ရိွပါတယ္ကြာ ငါကေလးကိုေတြ့ခ်င္တယ္ "
"၅နာရီၾကာေအာင္ပိုးသတ္ရမွာလို႔ေျပာတယ္ အသက္အႏၲရယ္မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူးပဲ မင္းစိတ္ေလ်ာ့ပါကြာ"
