"မျန်မျန်ကျဲ...
ကိုကိုအလုပ်တွေအရမ်းများနေလားဟင်...?"
"ဟို...အင်း...ဟုတ်တယ် ရိပေါ်လေးရဲ့...သူ့ကုမ္ပဏီက ဝန်းထမ်းတွေအကုန်လုံးလည်း...overtimeဆင်းနေရတာ...နှစ်ကုန်ခါနီးတော့လေ...."
နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ခေါင်းလေးတစ်ဆက်ဆက်ငြိမ့်ရင်း
"အော်...အဲ့ကြောင့်...ရိပေါ်စီပြန်မလာသေးတာနေမှာ..."
"အင်းပေါ့...နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လားရိပေါ်လေး...
ဟိုအနံ့တွေရောရသေးလား..."
"မရတော့ဘူးကျဲ...ဟိုလေ..."
"အင်း...ကျဲကိုဘာပြောစရာရှိလို့လဲ...?"
"ရှီးချန်ကောကကားစီးလို့မရဘူးပြောထားတော့...လိုက်သွားလို့လဲမရဘူးကိုကိုနဲ့တွေ့ရင်ပြော ပေးပါလားဟင်...ရိပေါ်...ကိုကို့ကိုစောင့်နေတယ်လို့လေ..."
စကားအဖျားလေး သိပ်ဝင်သွားတာက
ကြားနိုင်တယ်ဆိုရုံမျှလေး
မျက်တောင်လေးကပုတ်ခက်ပုတ်ခက်နှင့်
အနားကိုသွားကာ ရိပေါ်ခေါင်းလေးကို
ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ကိုယ်တိုင်လည်းကျတော့မယ့်
မျက်ရည်လေးကို အမြန်သုတ်လိုက်သည်။
ဆံပင်လေးကိုသပ်ပေးပြီး
"ပြောပေးမှာပေါ့ ...ရှောင်းကျန့်လည်းရိပေါ်စီအမြန်လာချင်နေတာပါ...သူပြန်လာတော့မှာပါနော်..."
မျန်မျန်ပြန်သွားတော့
ယိုင်နှဲ့နှဲ့ကိုယ်လေးနဲ့ အိပ်ရာကထလာပြီး
အဝတ်ဗီရိုစီ အကျီတန်းက ကိုကို့အကျီတစ်ထည်ကိုယူလိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာထပ်ဝတ်လိုက်သည်။
အတားအစီးမရှိကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပြီး
"ကိုကို...အင့်... နေပြန်ကောင်းလာရင်ကိုကို့ကို လာရှာပြီး တောင်းပန်မှာမလို့...အချိန်နည်းနည်းလေးပဲစောင့်ပေးပါ..."
"အားဝမ်...ငိုနေပြန်ပြီ..."
လီလီကိုကျောပေးရပ်လိုက်ပြီး
"အင့်...ဟင့်အင်...မငိုပါဘူး...ရိပေါ်က ဘာလို့ငိုရမှာလဲ..."
အဝတ်ဘီရိုနားမှာရပ်နေတဲ့ ကျောပြင်လေးက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေတာတောင်မငိုဘူးတဲ့ဒီလိုဖြစ်နေတာ
သခင်လေးအိမ်ပြန်မလာတော့တဲ့ နေ့ကစတာပဲ။
YOU ARE READING
Sugar man & Canday Boy{Unicode & Zawgyi}Complete
FantasyXiao Zhan -seme Yibo -uke (Zhanyi)
