Chapter 224: ညလယ်ခေါင်က သူခိုး
“ဒီလောက်လှတဲ့မြင်ကွင်းကို ကိုယ် ကြည့်ခွင့်ရတာ ရှားတယ်လေ။ အဲ့တော့ နည်းနည်းလောက် ကိုယ် ငေးကြည့်ချင်တာ ပုံမှန်ပဲမလား” ဇူအန် ပြုံးရင်း မေးလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်တုန်းက သူမနှင့် ချစ်ပွဲ၀င်ခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း သူမကိုယ်ခန္ဓာကို ကောင်းကောင်းမကြည့်မိလောက်အောင်ထိ သာယာသောခံစားမှု၏ လွှမ်းမိုးခြင်းခံခဲ့ရသည်။
“…..” ချူချူယန်
အဲ့လိုမျိုးစကားကို အကျယ်ကြီး ထုတ်ပြောနိုင်လောက်အောင်ထိ အဲ့လူက ဘယ်လောက်တောင် အရှက်မဲ့မလဲဆိုတာ သူမ မစဉ်းစားနိုင်တော့ပါ။
သင်သည် ချူချူယန်ထံမှ အမျက်ပွိုင့် ၂၃၃ ရရှိပါသည်။
သူမ တကယ်စိတ်ဆိုးလာနေပြီကို တွေ့သည့်အခါ ဇူအန် သူ့အပြုံးကို အလျှင်အမြန် ထိန်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ကောင်းပြီ။ ကိုယ် အခုချက်ချင်း စတော့မယ်။ ကိုယ့်ကို ခုခံဖို့ မင်းရဲ့ ကီတွေကို လုံးဝထုတ်သုံးလို့မရဘူးနော်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်တို့ အခုချိန်ထိ လုပ်လာခဲ့သမျှ အရာအားလုံး ပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်”
ချူချူယန် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
တဖက်သားကို ယုံကြည်လို့ရကြောင်း မသေချာပါဘဲ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အတွက် နောက်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ရှေ့ သတိမထားဘဲ လုံးဝအငြိမ်ထိုင်နေဖို့သည် တားမြစ်ထားသည့် အရာဖြစ်သည်။ ဇူအန်သည် ပေါက်ကရတွေ ပြောဆိုပြီး သူမကို ခေါင်းစားစေတတ်သော်လည်း အပြည့်အဝ ယုံကြည်ရဆဲဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် မြေအောက်နန်းဆောင်တွင် သူမကို ကာကွယ်ရန် ကြိုးကြိုးစားစား တိုက်ခိုက်ခဲ့ပုံကို ပြန်စဉ်းစားမိသည့်အချိန်တွင်ဖြစ်သည်။
သူမ ခန္ဓာကိုယ် သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်သွားသည်ကို တွေ့သည့်အခါ ဇူအန်သည် သူမနောက်ကျောဘက်ရှိ သွေးကြောဆုံမှတ်များပေါ်သို့ ငွေရောင်အပ်များကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု စတင်ထိုးစိုက်ပေးလိုက်သည်။
သူ့ရွေ့လျားပုံသည် နှေးကွေးသော်လည်း ချောမွေ့သည်။ မတော်တဆ သူ အားပိုစိုက်မိသွားပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်အား ထိခိုက်သွားစေမှာကို သူ စိုးရိမ်သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အမာရွတ်တစ်ခုမှ မကျန်စေချင်ပါ။
