Zawgyi
ဆရာရသ၏ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ျခင္းအႏုပညာကို ခံစားရင္း မနက္စာစားခ်ိန္ ၿပီးဆုံးသြား၏။ မၾကာေပ။ ဆရာၾကည္မွာ သနပ္ခါးတုံးမ်ား အစီအရီထည့္ထားေသာ ျခင္းေတာင္းႀကီးဆြဲလ်က္ ေရာက္ခ်လာေတာ့သည္။
"အစ္ကိုၾကည္ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေရာက္လာတာလဲ...."
"အင္းးးးးသနပ္ခါးေတြ လာပို႔ေပးတာ.....အဖြဲ႕ထဲက လူေတြ လိမ္းရေအာင္လို႔.....သနပ္ခါးတုံးေတြက အဝါေပြးေတြဗ် ေမႊးမွ ေမႊး....."
"အမ်ားႀကီးပဲ အစ္ကိုၾကည္ရယ္....."
"မမ်ားလွပါဘူး......ေအာ္ တစ္ေခတ္ေမာင္ မင္းေကာ ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား....."
ဆရာရသေဘးတြင္ ထိုင္ေနေသာ တစ္ေခတ္ေမာင္အား ဆရာၾကည္က လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"အဆင္ေျပပါတယ္ ဆရာၾကည္....."
အရာရာအဆင္ေျပေသာ္ျငားလည္း ထြင္းအကၡရာဆိုသူႏွင့္ ျမင္ေတြ႕ေျပာဆိုေနရျခင္းကေတာ့ မသက္မသာျဖစ္လွသည္ေလ။
"ဆရာၾကည္စိတ္မပူပါနဲ႔ က်ဳပ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမွာပါ....."
"မင္းကိုပဲ အပ္ပါတယ္ ရသ....ကဲ က်ဳပ္လည္းျပန္မယ္....သေဘၤာမမွီမွာစိုးလို႔....."
"သည္ေန႔ပဲ ျပန္ေတာ့မွာလား ဆရာၾကည္....."
"ေအးေပါ့ကြ...."
တစ္ေခတ္ေမာင္အေမးကို ဆရာၾကည္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း တစ္ေခတ္ေမာင္ ရင္ထဲမယ္ေတာ့ ေလးပင္လ်က္က်န္ခဲ့သည္။ ဆရာၾကည္ႏွင့္ သိကြၽမ္းကာ ဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရးထက္ တူဝရီးလို ဆက္ဆံေရးမို႔ သံေယာဇဥ္ႀကီးသည္ေလ။
"သနပ္ခါးျခံအလုပ္ေတြကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္မေနနဲ႔အုန္းေနာ္....အလုပ္သမားစရိတ္ေခြၽတာတာလည္း ေခြၽတာတာေပါ့....ကိုယ္မႏိုင္တဲ့ ဝန္မထမ္းနဲ႔ေနာ္ ဆရာၾကည္...."
"မင္းက ဆရာလား ငါကဆရာလား....."
ဆရာၾကည္က မ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳံ႕လ်က္ ေမးလာေလသည္။
"ဆရာၾကည္က ဆရာပါေလ....သို႔ေပတိ...."
"ငါသိပါတယ္....တစ္ေခတ္ေမာင္ရယ္.....ကဲ ျပန္ၿပီဗ်ိဳ႕...."
YOU ARE READING
သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)
Romanceအစ်ကိုထွင်းက ဇာတ်စင်ပေါ်မယ် အချိုးအချိတ်ကျကျ လှလှကလေး ကကြိုးဆင်ပါလေ....သည်မောင်ကတော့ ဇာတ်စင်အောက် တစ်နေရာကနေ လက်ခုပ်တီးနေပါ့မယ်...
