သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၁၅ (Z)

Zawgyi

တစ္ေခတ္ေမာင္တစ္ေယာက္ ျပက္လုံးေတြ ျပက္ကာ ေဖ်ာ္​ေျဖေနရေပမဲ့ စိတ္ကေတာ့ မေျဖာင့္ေခ်။ စင္ေနာက္ကိုသာ လွည့္တၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနေလ၏။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕စိတ္အစုံသည္ သူ၏ ပထမဆုံးပြဲစဥ္ျဖစ္သည့္ အၿငိမ့္သဘင္ပြဲအေပၚစိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ စင္လိုက္ကာေနာက္မွ အစ္ကိုထြင္းအား ငွားရမ္းခ်င္ေနသည့္ သူေဌးဆိုသူထံတြင္သာ ကပ္တြယ္ၿငိေနသည္။ အစ္ကိုထြင္းကို ခ်စ္ရသည္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ ရင္ေမာဖြယ္ရာေကာင္းေပသည္။ နတ္ဘုရားတို႔ က်႐ႈံးေလာက္မည့္ အလွမ်ိဳးအား ပိုင္ဆိုင္ထားသူကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရျခင္းသည္ မလြယ္ကူလွေခ်။

ဇာတ္တစ္ျဖတ္ၿပီးၿပီမို႔ ကတၱီပါ လိုက္ကာႀကီးက တစ္ေခတ္ေမာင္တို႔ေ႐ွ႕ ခပ္ေျဖးေျဖးက်လာေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ တစ္ေခတ္ေမာင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ စင္ေနာက္သို႔ ဝင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ကိုႀကီးငေမွးက သူ႕ကို ဦးစြာ စကားေျပာလာေလ၏။

"ေတာ္တယ္ တစ္ေခတ္ေမာင္....ပထမဆုံး ပြဲစဥ္လို႔ မထင္ရေလာက္ေအာင္ သိပ္ေတာ္တာပဲ....သို႔ေပမဲ့ မင္း စိတ္နဲ႔ ကိုယ္မကပ္သလိုပါပဲလား....ေနာက္တစ္ပိုင္းက်န္ေသးတယ္ေနာ္....မိုးလင္းသည္အထိ ေဖ်ာ္ေျဖရမွာ....သတိကပ္ထားအုန္း...."

"ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီးငေမွး...."

ယခု မႏြယ္ႏြယ္ကျပေဖ်ာ္ေျဖရမည့္ အလွည့္ေပမို႔ သူ႕တြင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ အခ်ိန္ရေလ၏။ ကိုႀကီးငေမွးအား လ်င္ျမန္စြာ ေျဖေပးၿပီးသည္ႏွင့္ စင္ေနာက္သို႔ မေျပး႐ုံတမယ္ ဝင္ေရာက္သြားလိုက္သည္။ သူေဌးေလးဆိုသူမွာ ယခုအထိ မျပန္ေသးပါ။ စင္ေနာက္ ယာယီတဲကေလးထဲ ဖ်ာၾကမ္းေပၚတြင္ ဆရာရသ၊ အစ္ကိုထြင္းတို႔ႏွင့္အတူ ဝိုင္းထိုင္ကာ စကားေျပာေနၾကေလသည္။ တစ္ေခတ္ေမာင္ စိတ္တို႔ အစိုးမရစြာ တင္းၾကပ္လာရသည္မို႔ ထိုေနရာသို႔ အလ်င္အျမန္သြားလိုက္ကာ အစ္ကိုထြင္းေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေသာ္လည္း သူတို႔၏ စကားအမွ်င္မွာ ျပတ္မသြားပါေခ်။

"က်ဳပ္တို႔လည္း သူေဌးေလး ေျပာတဲ့အတိုင္း အကၡရာေလးကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္...သို႔ေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္း တပို႔တြဲလေရာက္ဖို႔ကလည္း သိပ္မလိုေတာ့ဘူးေလ....တပို႔တြဲလက်ရင္ ႏွစ္တိုင္း က်ဳပ္တို႔သြားေရာက္ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနက် ငါးမ်က္ႏွာဘုရားပြဲကို မျဖစ္မေနသြားရအုန္းမွာဆိုျပန္ေတာ့ သည္ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ေလ့က်င့္ရမွာ...သူေဌးေလးက အနီးကပ္မွ ငွားရမ္းတာဆိုျပန္ေတာ့ အဆင္မေျပတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်...."