သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၃၅ (Z)

Zawgyi

"ဘာလို႔ဆို အစ္ကိုထြင္းက က်ဳပ္ရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္မ႐ွိတဲ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူေလဗ်ာ..."

တစ္ေခတ္ေမာင္၏ အက္႐ွ႐ွခပ္တိုးတိုးအသံေၾကာင့္ ယခုနက ဆူညံမႈအစုံ တိခနဲ ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ အဖြဲ႕သားမ်ား မယုံႏိုင္ျဖစ္သြားရကာ တစ္ေခတ္ေမာင္အား အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။ ေသြးႂကြေနခဲ့သည့္ ထူးေမာ္သည္ပင္ အံ့ၾသမွင္သက္သြားေလ၏။ တစ္ေခတ္ေမာင္မွာ အားအင္ခ်ိနဲ႔စြာ ေခါင္းကိုငုံ႔ထားလ်က္ အသံတိုးတိုးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ေရ႐ြတ္ေနေတာ့သည္။

"က်ဳပ္ ခ်စ္ရတဲ့သူကို က်ဳပ္က ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သည္လိုလုပ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္ႏိုင္ရပါ့မလဲ....က်ဳပ္ အစ္ကိုထြင္းကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္သလဲဗ်ာ...အစ္ကိုထြင္းကလည္း က်ဳပ္ကို ခ်စ္တယ္....က်ဳပ္ကို ဘာ့ေၾကာင့္ သည္လိုေတြ စြပ္စြဲေနရတာမ်ားလဲ....ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားလဲ...."

ဆရာရသ၏ မ်က္ႏွာထက္၌ နားမလည္ျခင္းမ်ား ေျပးယွက္ေနေတာ့၏။ အကၡရာႏွင့္ တစ္ေခတ္ေမာင္ လြန္စြာ နီးကပ္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကမွန္း သူသိပါ၏။ သို႔ေပေသာ္လည္း ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္သကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္သည္ဟုသာ သူမွတ္ယူထားခဲ့ေလသည္။ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦး ခ်စ္ႀကိဳက္၍ရသလား မရသလား သူ မေျပာတတ္။ သူ႕တပည့္ႏွစ္ဦးမွာေတာ့ ခ်စ္ႀကိဳက္၍ရေၾကာင္း ျပသြားေခ်ၿပီ။ ဆရာရသမွာ လြန္စြာ စိတ္႐ႈပ္ေနလ်က္ မ်က္ေမွာင္တို႔ ၾကဳံ႕ေနမိေတာ့သည္။

"မင္း!!!! မင္းကို ဘာကိစၥ ရာက ခ်စ္ရမွာလဲ!!!....ရာက ေယာက်္ားေလးကြ!!! ေယာက်္ားေလး!....ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ရာခ်စ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါမဟုတ္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ မင္းျဖစ္ရသလဲ...."

ထူးေမာ္တစ္ေယာက္ ေသြး႐ူးေသြးတန္းေအာ္ဟစ္လ်က္ တစ္ေခတ္ေမာင္၏ မလဲလွယ္ရေသးေသာ လူ႐ႊင္ေတာ္ဝတ္စုံအား လည္ပင္းနားမွ ဆြဲဆုပ္ထားသည္မွာ ၿပဲလုမတတ္။ ထူးေမာ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာလည္း နီနီရဲေနခဲ့ေတာ့သည္။ ရာႏွင့္ သူမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေပမဲ့ ရာ့ဘဝ၏ အခက္ခဲဆုံးေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ သူအတူ႐ွိမေပးႏိုင္ခဲ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္မ်ား၌ ထူးေမာ္မွာ ဘိလပ္၌ ေဆးပညာအား ဆည္းပူးေနခဲ့သည္။ အဆုံး၌ သူ တျမတ္တႏိုးေငးၾကည့္ေနခဲ့ေသာရာမွာ သူ႕အား မေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေတာ့။ သည္အညာသားအား ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းမွာ အေနနီး၍သာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။