သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၁၆ (Z)

Zawgyi

သူေဌးေလး လႊတ္ေပးလိုက္ေသာ ေမာ္ေတာ္ကားသည္ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း႐ွိလွေသာ္လည္း ထြင္းအကၡရာ၏ ရင္အစုံတို႔ ေလးလံလို႔ေနေလ၏။ အမွန္ဆို သူလက္မခံခ်င္ခဲ့ပါ။ ဆရာရသႏွင့္ အၿငိမ့္သဘင္အဖြဲ႕ေၾကာင့္ဟူေသာ အေတြးေၾကာင့္သာ သူလက္ခံမိျခင္း။ ယခုဆိုလွ်င္ အၿငိမ့္သဘင္အဖြဲ႕မ်ားမွာ တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕အၿပိဳင္အဆိုင္ ေပၚထြက္လာေလေသာေၾကာင့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖခႏွစ္ဆ ရမည့္အေရး သူလက္မလႊတ္ခ်င္။ ယခုဆိုလွ်င္ သူတို႔ သဘင္အဖြဲ႕တြင္ အဖြဲ႕ဝင္သစ္အျဖစ္ တစ္ေခတ္ေမာင္ပါဝင္လာသည္မို႔ သူ မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့သည္ဆို ပိုမွန္မည္။ တစ္ေခတ္ေမာင္အတြက္ဟု စဥ္းစားမိလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ လက္ခံမိျခင္းအေပၚ မွန္ကန္သည္ဟု မိမိကိုယ္ကို ထင္ေၾကးေပးေနမိေတာ့သည္။

"အစ္ကိုအကၡရာ...သြားရတာ အေတာ္ေဝးတာပဲေနာ္....ေမႊးျဖင့္ စိတ္ထဲ မသက္မသာ႐ွိလိုက္တာ...."

ညီမငယ္ေမႊးမွာ ထြင္းအကၡရာအား အားကိုးတႀကီး ေျပာဆိုလာေလသည္။ ညီမငယ္အား သူမည္သို႔ အားေပးရပါ့။ သူကိုယ္တိုင္သည္လည္း တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔ေနရသည္မို႔ ညီမငယ္ကေလးအား မည္သို႔ အားေပးႏွစ္သိမ့္ရမည္ကို မသိျဖစ္ေန၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထြင္းအကၡရာသည္ အၿငိမ့္သဘင္အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးျဖစ္သည့္အျပင္ အစ္ကိုတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္မို႔ ညီမငယ္အား အားေပးႏွစ္သိမ့္ရေပအုန္းမည္။

"မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ညီမေမႊး....ညီမေဘးမွာ အစ္ကိုလည္း ႐ွိေနမွာပဲေလ...."

သူေဌးေလး၏ စံအိမ္ထံ သြားရေပမည္မို႔ သူ႕မယ္ အမ်ိဳးသမီး အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားရေသးသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသမီး အဝတ္အစားမ်ားဝတ္လ်က္ ဟန္ေဆာင္ေနရျခင္းသည္ သူ႕အား တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနၿမဲျဖစ္သည္။

ညသည္လည္း တျဖည္းျဖည္းနက္လာကာ အေအးဓာတ္သည္လည္း ကဲလာေတာ့သည္။ သူေဌးေလး၏ စံအိမ္သည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္အေတာ္လွမ္းေပ၏။ နာရီဝက္မွ်အၾကာတြင္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ကားကေလးသည္ အဆင္သင့္ ဖြင့္လွစ္ေပးထားေလေသာ ျခံဝန္းႀကီးထဲသို႔ ခ်ိဳးေကြ႕ဝင္သြားေတာ့သည္။ ထိုျခံဝန္းႀကီးမွာ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ကုန္းျမင့္တစ္ခုေပၚတြင္ ထီးထီးမားမားႀကီး တည္႐ွိေနျခင္းျဖစ္၏။ ထိုျခံဝန္းက်ယ္ထဲသို႔ ခ်ိဳးေကြ႕ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ထြင္းအကၡရာထံ၌ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ ပိုတိုးလာခဲ့ေလသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားကေလးမွာ စံအိမ္ႀကီးေ႐ွ႕တြင္ တိခနဲ ရပ္သြားေလေတာ့သည္။