Zawgyi
တစ္ေခတ္ေမာင္ ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို ေဘးမွာခ်လိုက္လို႔ ဇီးသီးမ်ားျဖင့္အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ အစ္ကိုထြင္းထံ တိုးကပ္သြားလိုက္သည္။ အစ္ကိုထြင္း ခါးကိုဖက္လို႔ သူ႕အရပ္ဂလန္ဂလားႀကီးႏွင့္ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ရသည္မွာလည္းအေမာပင္။
"ေမာင္ေရ...ငံျပာရည္ေတြ ေမာင့္ကိုေပကုန္မယ္ေလ..."
တစ္ေခတ္ေမာင္က ေပကပ္ကာ ဖက္ထားတုန္းပင္။
"ဇီးသီးသုပ္လို႔ၿပီးရင္ အႀကိဳက္ဖက္ ဟုတ္ပလား...."
"အစ္ကိုထြင္းကလည္းဗ်ာ..."
ေမာင္က ကေလးႀကီးလို အီလို႔ မဖယ္ခ်င္ဖယ္ခ်င္ျဖင့္ ဖယ္ခြာသြားေတာ့သည္။ ေမာင္ဖယ္သြားေတာ့မွ ငံျပာရည္ထည့္ၿပီးေသာ ဇီးသီးဇလုံထဲသို႔ သူကိုယ္တိုင္ အေျခာက္ခံေနလွန္း၍ မႈန္႔ေနေအာင္ေထာင္းထားေသာ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ကို ထည့္လိုက္သည္။
သူလုပ္ေနသမွ်ကို ေမာင္က ဝါးကုလားထိုင္ကေလးမွာ ထိုင္လို႔ မ်က္ႏွာႀကီးစူပုပ္ကာ ၾကည့္ေန၏။
"အစ္ကိုထြင္းက ႏွပ္ေခ်းတို႔ကို ေမာင့္ထက္ ပိုအေရးေပးတယ္..."
ေမာင့္ေျပာစကားေၾကာင့္ ထြင္းအကၡရာျပဳံးခ်င္သြားရသည္။ ေမာင္က သူႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အၿမဲကေလးဆန္၏။ ထိုသို႔ ကေလးဆန္ေနသည္ေလးကိုပင္ သူ႕မယ္ အခ်စ္ပိုရသည္။
"ေပသလူးကိုေကာပဲ..."
ထုတ္တန္းေပၚက သူ႕ဘာသာေနေနေသာ ေပသလူးကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေျပာေနေသးသည္။
"မဟုတ္ရပါဘူး ေမာင္ရာ...ေမာင္လည္း ဇီးသီးသုပ္ႀကိဳက္တယ္မလား...ေမာင့္အတြက္ အရင္ဆုံး သပ္သပ္ဖယ္ထားေပးမွာေပါ့...."
ေျပာလည္း ေျပာ၊ ေဘးမွ ေႂကြပန္းကန္လုံး သန္႔သန္႔ေလးထဲသို႔ ေမာင့္အတြက္ဟူ၍ ဖယ္ထည့္လိုက္သည္။ ကေလးလည္း မဟုတ္ပါဘဲ သူ႕အား စိတ္ေကာက္ေနေသာ ေမာင့္ကိုလည္း ျပဳံးကာေခ်ာ့ရေသးသည္။
"ေမာင္က အၿမဲ ပထမဦးစားေပးပဲေလ..."
ထိုစကားကို ၾကားကာမွ ေမာင္က ခိုးျပဳံးသည္။ ေမာင္ခိုးျပဳံးေနသည္ကိုလည္း ထြင္းအကၡရာက ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္။
YOU ARE READING
သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)
Romanceအစ်ကိုထွင်းက ဇာတ်စင်ပေါ်မယ် အချိုးအချိတ်ကျကျ လှလှကလေး ကကြိုးဆင်ပါလေ....သည်မောင်ကတော့ ဇာတ်စင်အောက် တစ်နေရာကနေ လက်ခုပ်တီးနေပါ့မယ်...
