သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၂၆ (Z)

Zawgyi

ဆရာရသ၏ ေမြးရပ္ေျမ႐ြာကေလးသို႔ ညေနႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္တြင္ ေရာက္႐ွိလို႔သြား၏။ အဖြဲ႕သားမ်ားပါေသာ ကားသည္သာ ႐ြာထဲသို႔ ဝင္ေလ၏။ ပစၥည္းတင္လာေလေသာ ကားႏွင့္ ဆိုင္းဆရာႀကီးတို႔ပါလာေလေသာ ကားမွာေတာ့ ငါးမ်က္ႏွာဘုရား႐ွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔သာ တိုက္႐ိုက္ဦးတည္သြားေလသည္။ အေၾကာင္းမွာမူ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖင့္ ႐ြာထဲမဝင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူတို႔အၿငိမ့္အဖြဲ႕သည္ သာမန္အၿငိမ့္အဖြဲ႕မဟုတ္သည္ေၾကာင့္ သိုသိုသိပ္သိပ္ျဖင့္သာ တည္းခိုရန္ ဆုံးျဖတ္ထားၾကသည္။

ဆရာရသ၏ ေမြးရပ္ေျမ႐ြာကေလးမွာ 'မန္က်ည္းထုံး႐ြာ'ဟု အမည္တြင္သည္။ ငါးမ်က္ႏွာဘုရားေရာက္လွ်င္ အေ႐ွ႕တူ႐ူသို႔ အနည္းငယ္ ထပ္သြားပါက ထို႐ြာကေလးသို႔ေရာက္သည္။ ႐ြာမွာ အဝန္းက်ယ္သည္။ ႐ြာအဝင္ဝတြင္ အိုမင္းယိုယြင္းေနပါေသာ အေျခခံေက်ာင္းကေလးတစ္ေက်ာင္းမွာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔တည္႐ွိ၏။ ႐ြာသို႔ဝင္ဝင္ခ်င္း မန္က်ည္းပင္ႀကီးမ်ားကို အတန္းလိုက္ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ႐ြာ႐ွိ အိမ္တိုင္းေစ့သည္ ျခံဝန္းထိပ္၌ မန္က်ည္းပင္မ်ား စိုက္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ႐ြာအဝင္လမ္းမွ တည့္တည့္ဝင္လာ၍ ညာဘက္သို႔ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ေမာင္းႏွင္လိုက္ပါလွ်င္ တည္းခိုရမည့္ အိမ္သို႔ ေရာက္႐ွိေလေတာ့သည္။

အိမ္ႀကီးမွာ အိမ္ႀကီးအိမ္သန္႔ျဖစ္ၿပီး တစ္အိမ္လုံး ေရနံေခ်းဝေနေအာင္ သုတ္လိမ္းထားသည္ေၾကာင့္ မည္းညိဳ႕ေန၏။ ျခံအဝန္းကလည္း က်ယ္ကာ ႐ြာ႐ွိ အင္းက်ယ္ႀကီးအား ေက်ာေပးေဆာက္ထားသည္မို႔ ညခင္းေလ တျဖဴးျဖဴးမွာ အားပါးတရတိုက္ခတ္လို႔။ အေတာ္တည္းခိုလို႔ ေကာင္းမည့္ အိမ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ *အိမ္'သာ'လွ်င္ ဧည့္လာသည္*ဆိုသည့္အတိုင္း အလြန္သာယာေသာ ထိုအိမ္ျခံႀကီးထဲသို႔ တစ္ေခတ္ေမာင္တို႔ ကားကေလးမွာ ဝင္ေရာက္ ထိုးရပ္ေလေတာ့သည္။ ကားရပ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ထိုအိမ္ႀကီးေပၚမွ အဖြားအိုႀကီးတစ္ဦးမွာ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ျဖင့္ ဆင္းလာေလေတာ့သည္။

သူမမွာ အလ်င္စလို ျဖစ္ေနပုံေပၚၿပီး ျပဳံး႐ႊင္ေနေလေတာ့သည္။ သူမ၏ ဆံႏြယ္ျဖဴ႐ွည္႐ွည္မ်ားအား ဘီးဆံပတ္ႀကီးျဖင့္ ထုံးေႏွာင္ထားကာ ခ်ည္သားျခဳံေစာင္ႀကီးအား ပတ္ထားေလသည္။ သူမက ကားေခါင္းခန္းသို႔ ဦးတည္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖးသြားသည္။ ခါးအနည္းငယ္ကိုင္းေနသည့္ အဖြားအိုမွာ တုတ္ေကာက္ႀကီးအား အားျပဳလ်က္တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ သြားေနေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆရာရသမွာလည္း ကားေခါင္းခန္းမွ ထြက္လာေလေတာ့သည္။