သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၂၇

Unicode

"မောင်~"

အစ်ကိုထွင်း၏ ချိုကြည်သော ခေါ်သံကလေးကြောင့် တစ်ခေတ်မောင်ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုသွားရတော့သည်။ သူ သည်နာမ်စားကလေးကို အစ်ကိုထွင်းနှုတ်က ကြားရဖို့ရာ မည်မျှစောင့်မျှော်နေခဲ့ရသလဲ သူသာ အသိဆုံးပင်။ မောင်...မောင်...မောင်တဲ့။ အစ်ကိုထွင်း တစ်ဦးတည်းက သူ့အတွက် ခေါ်ဆိုမည့် နာမ်စားကလေး။ အစ်ကိုထွင်းတစ်ဦးသာ ပိုင်ဆိုင်သည့် နာမ်စားကလေးပင်။ တစ်ခေတ်မောင်၏ ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်သွားသော အပြုံးကြောင့် အစ်ကိုထွင်းမှာ တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာလွှဲပြန်ပါ၏။

"သည်နာမ်စားကလေးက သိပ်နားထောင်လို့ ကောင်းတာပဲ အစ်ကိုထွင်း...."

"အင်း..."

တိုးတိုးမျှသာ တုံ့ပြန်ပါ၏။ လရောင်အေးမြမြသည် အစ်ကိုထွင်း၏ ရှက်သွေးလွှမ်းနေပါသော မျက်နှာကလေးထက်ဝယ် ကျရောက်နေလေသည်။ တစ်ခေတ်မောင်ဆိုသည်မှာလည်း အစ်ကိုထွင်းမျက်နှာပေါ် ကျရောက်လေသော လရောင်ကိုဖြစ်စေ၊ အစ်ကိုထွင်းဆံနွယ်ကလေးများအား ကလူဖြတ်တိုက်သွားလေသော လေနုအေးကိုဖြစ်စေ အူတိုတတ်သူဖြစ်သည်။

"သိုပေမဲ့ တစ်ခေတ်မောင်..."

"ဟင့်အင်း...မောင်လို့ပဲ ခေါ်မယ်မဟုတ်ဘူးလား...."

မေးမြန်းသကဲ့သို့ (သို့တည်းမဟုတ်) တောင်းဆိုသကဲ့သို့ ဆိုလာလေသော တစ်ခေတ်မောင်ပါလေ။ သိပ်သဘောကျဖွယ်ကောင်းသည်မို့ ထွင်းအက္ခရာမှာ ရှက်နေရာမှသည် ပြုံးရပြန်တော့သည်။

"ဟုတ်ပါပြီ...မောင်...ငါ့ဆီမယ် တောင်းဆိုစရာကလေးတော့ရှိတယ်ရယ်...."

"ပြောပါလေ...မောင် နားထောင်နေပါတယ်..."

တကယ်တမ်းပြောဖို့ရန်မှာ ထွင်းအက္ခရာမှာ အားတုံ့အားနာဖြစ်နေရသည်။ သို့ပေမဲ့လည်း မပြောမပြီး မတီးမမြည်ဆိုသကဲ့သို့ သူသာ ကြိုမပြောထားပါလျှင် မလိုလားအပ်သည်တို့ ဖြစ်လာနိုင်သည်လေ။

"နှစ်ဦးတည်းရှိချိန်မယ်တော့ 'မောင်'ရယ်လို့ ငါခေါ်မှာပါ...အဖွဲ့သားတွေ အရှေ့မယ်တော့...."

အစ်ကိုထွင်းမှာ တိုးတိတ်၍ တွန့်ဆုတ်သွားတော့သည်။ တစ်ခေတ်မောင်မှာ မည်မျှပင် ကလေးဆန်သည့်အကျင့်ရှိသူဖြစ်နေပါစေ အစ်ကိုထွင်းမည်သည်ကို တောင်းဆိုမည်ဆိုသည်ကိုတော့ ကောင်းစွာနားလည်ပါ၏။ တစ်ခေတ်မောင်မှာ ရင်ထဲ၌ လှိုက်ခနဲ မောသွားရပါသော်လည်း အားတင်းပြုံးလိုက်ရလေသည်။