သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၂၉ (Z)

Zawgyi

ငါးမ်က္ႏွာဘုရားပြဲမွာ ၈ရက္တိတိက်င္းပေလေသာ ပြဲျဖစ္ေလသည္။ တေပ်ာ္တပါးျဖင့္ အားပါးတရဆင္ႏႊဲႏိုင္ေလေသာ ထိုဘုရားပြဲမွာ ပြဲႀကိဳက္သူမ်ားအဖို႔ အလြတ္မခံခ်င္စရာ ပြဲတစ္ခုပင္ျဖစ္ေလေတာ့၏။ ထြင္းအကၡရာ အၿငိမ့္အဖြဲ႕မွာေတာ့ ဒုတိယေျမာက္ညမွစ၍ ေလးရက္တိတိ ေဖ်ာ္ေျဖသြားမည္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေၾကာင့္မို႔ ေျပးေမးစရာပင္မလိုေလပဲ ထိုရက္မ်ားသည္သာ အစည္ကားဆုံးျဖစ္လိမ့္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပင္။

အၿငိမ့္အဖြဲ႕သားမ်ားမွာ ယခုပြဲအတြက္ေတာ့ ပြဲခင္းအား ခပ္က်ယ္က်ယ္ေနရာယူထားသည္။ ဤဘုရားပြဲမွာ ႐ြာနီးေျခာက္စပ္႐ြာေပါင္းစုံမွ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး အမ်ားအျပားလာေရာက္ၾကသည္မို႔ ပို၍စည္သည္ေလ။ ပြဲၾကည့္ခအား လူတန္းစားမေ႐ြးတတ္ႏိုင္ေစဖို႔ရာ တစ္ဦးလွ်င္သုံးက်ပ္သတ္မွတ္ထား၏။ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္မူ တစ္က်ပ္သတ္မွတ္ထားေလသည္။ ထြင္းအကၡရာအၿငိမ့္ပြဲေၾကာ္ျငာဘုတ္အား ဘုရားပြဲအဝင္ဝတြင္ ထီးထီးမားမားႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားရာ ကာလသားမ်ား ထိုေနရာတြင္ တ႐ုံး႐ုံးျဖစ္ေနၾက၏။

"ေဟ့...ေနာင္ႀကီးတို႔...က်ဳပ္ေျပာတာ သည္မင္းသမီးေပါ့ဗ်ာ...မႏွစ္က သည္လိုအခ်ိန္ လာေဖ်ာ္ေျဖသြားကတည္းက က်ဳပ္မယ္ စြဲက်န္ခဲ့တာဗ်ိဳ႕...သည္တစ္ေခါက္လည္း မလြတ္တမ္း ၾကည့္ရမယ္ဗ်...."

"ၫႊန္းလွခ်ည္လားကြ....မွန္းစမ္း...မွန္းစမ္း..."

ထိုကာလသားက အေ႐ွ႕သို႔ ပိုတိုးလာကာ အၿငိမ့္ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးထြင္းအကၡရာ၏ ပုံတူပန္းခ်ီအား အေသအခ်ာ ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။

"ေျပာသေလာက္လည္း စြဲစရာမ႐ွိပါဘူးဗ်ာ...."

"အိုဗ်ာ...ဘယ္လိုေျပာလိုက္သလဲ....ဒါက ပန္းခ်ီဗ်....သည္ပန္းခ်ီက သူ႕အလွကို မွီေအာင္မဆြဲႏိုင္႐ုံပါ...."

"မင္းဟာကလည္း ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား...."

မသကၤာသလို သူဆိုလိုက္မိသည္။ သူၾကည့္ရသေလာက္ ထိုမင္းသမီးတြင္ စြဲရေလာက္သည္အထိ ထူးထူးျခားျခားေခ်ာလွမေန။ ဆံထုံးျမင့္ျမင့္ထက္ တစ္ပြင့္ေသာႏွင္းဆီအား ပန္ဆင္ထားေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ အခ်ိဳးအခ်ိတ္က်က် အကဟန္ေရးျပေနပုံပန္းခ်ီမွာ လွပေနပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုမွ်ေလာက္ ထူးျခားမေန။