သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

ေပသလူးနဲ႔ တို႔မ်ားတစ္ေခတ္ေမာင္

Zawgyi

"ကိုယ့္႐ွဴးကိုယ္ပတ္သည္" ဟူေသာ စကားသည္ တစ္ေခတ္ေမာင္အတြက္မ်ား ျဖစ္တည္လာေလသလားဟူ၍ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဝါးကုလားထိုင္တြင္ ေအးေအးလူလူထိုင္လ်က္ စဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနမိေတာ့သည္။

သူ႕အျဖစ္က ရန္သူျဖစ္လာမဲ့သူကိုမွ အိမ္ေပၚေခၚတင္လာမိျခင္း။

အျဖစ္က သည္လို...

လြန္ခဲ့တဲ့ သတင္းတစ္ပတ္ေလာက္ကေပါ့။ တစ္ေခတ္ေမာင္တစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း သူ႕ကေလာခင္းဆီ သြားၿပီး ျပန္အလာ လမ္းတစ္ဝက္က ဝါး႐ုံေတာကို အျဖတ္ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေလးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့သည္။ အသံက လူသံေတာ့မဟုတ္။ ငွက္ေတြရဲ႕ေအာ္သံလိုပင္။ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ေနပုံေထာက္ရင္ေတာ့ တစ္ခုခုနာက်င္ေနသလိုလို။ တစ္ေခတ္ေမာင္ဆိုတာကလည္း ဖာသိဖာသာေနတတ္သူမဟုတ္ေလေတာ့ သူ႕မယ္ ထိုအသံကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈမေနႏိုင္။ ေပါက္တူးကို ပုခုံးေပၚထမ္းလို႔ ဟိုဟိုသည္သည္႐ွာၾကည့္လိုက္ကာမွ ဝါးပင္ေပါက္ေတြၾကား ညပ္ေနတဲ့ ေခါင္းျပာျပာနဲ႔ ၾကက္တူးေ႐ြးတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၾကက္တူေ႐ြးေလးက ဆက္ပင္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အေျခအေန။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ေခတ္ေမာင္လည္း ဝါးပင္ေပါက္ႏုႏုေတြၾကားက ၾကက္တူေ႐ြးေလးကို မနည္းဆြဲထုတ္ၿပီး သူေဆာင္းထားတဲ့ခေမာက္ကို ခြၽတ္ကာ ခေမာက္ထဲ ထည့္၍ သယ္လာခဲ့လိုက္သည္။

"သနားစရာေလးပါတကား" ဟူ၍ ဂ႐ုဏာသက္မိကာ အိမ္သို႔ေခၚလာခဲ့လိုက္သည္။ ထိုအေကာင္ေလးက ဝါးပင္ေတြၾကားညပ္ကာ ဖုန္ေတြသဲေတြနဲ႔ ေပသလူးေနတာမို႔ သူ႕ကို ေပသလူးဟု နာမည္ေပးလိုက္သည္။ ေပသလူးက ညာဘက္အေတာင္ပံထိခိုက္သြားတာမို႔ မပ်ံႏိုင္႐ွာ။ သို႔ႏွင့္ တစ္ေခတ္ေမာင္တို႔အိမ္တြင္ ေသာင္တင္သြားေတာ့သည္။

ေပသလူးေလးက ခ်စ္ဖို႔ကလည္းေကာင္း၊ ဂ႐ုဏာသက္စရာကေလးလည္းျဖစ္ေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ အစ္ကိုထြင္းတို႔က လႊတ္ဂ႐ုဏာပိုေတာ့တာေပါ့။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေပသလူးကို ဂ႐ုစိုက္ေနလိုက္တာဆိုတာ သည္ကလူ တစ္ေခတ္ေမာင္ကိုေတာင္ အၾကင္နာေပးဖို႔ ေမ့သည္အထိ။

ျဖစ္သင့္သလား။ အဲ့တာျဖစ္သင့္သလား။

တစ္ေခတ္ေမာင္ ေတြးရင္းျဖင့္ ရင္ထဲပူလာေတာ့သည္။ မီးဖိုထဲဝင္၍ ေရအိုးထဲမွ ေရတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္ရသည္။