သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၈

Unicode

(Mediaမှ သီချင်းကလေးကို နားထောင်ရင်း ဖတ်ကြည့်ပါနော် စာဖတ်သူလေးတို့...)

"~~~စံပယ် တစ်ကုံးဖြင့် သူ့ကို ပန်ပေးချင်တယ်~~~
~~~ကိုကိုယ်တိုင် ရွေးလို့ သီမယ်~~~
~~~မေးပါရစေ ပျိုခင်သက်ထား မျက်ခြယ်~~~
~~~ငြင်းပယ်မှာလား ချစ်သူရယ်~~~"

မနက်ခင်းရောင်နီနှင့်အတူ ချိုမြသော သီချင်းဆိုညည်းသံသည်လည်း ထွင်းအက္ခရာအငြိမ့်သဘင်အိမ်ကြီးအား လွှမ်းခြုံလို့ထားပါ၏။  မည်သူ့အသံနည်းဟု မေးယူစရာမလိုပါ သီချင်းကြိုက်သည့် လူပြက်ကလေး တစ်ခေတ်မောင်ပင်ဖြစ်ပေ၏။ မိုးရွာသည်ဖြစ်စေ မရွာသည်ဖြစ်စေ မနက်ခင်းတိုင်း ထိုစံပယ်ရုံအနီးတွင် သူအမြဲရှိနေ၏။

မနက်မလင်းခင် မိုးများရွာလျှင်တော့ မိုးရေဝသွားသော ပွင့်အာနေသည့် စံပယ်ပန်းကလေးများကို ခူးဆွတ်ကာ ဘုရားတင်၊ဘုရားကပ်လေ့ရှိပြီး ထွင်းအက္ခရာပန်ဆင်ဖို့ရန်လည်း သီကုံးပေးတတ်လေသည်။ မိုးမရွာသည့်နေ့များဆိုလျှင်လည်း မနက်မလင်းခင်ကတည်းက ရေလောင်းပေါင်းသင်လုပ်ကာ နေတတ်တော့သည်။

"~~~ဖြူလွှလွှ ပန်းငွေစံပယ်ကုံးအသွယ်~~~
~~~ကြည်လင်ပျံ့မွှေးကြူတယ်~~~
~~~ကိုယ့်မေတ္တာ စေတနာ မိုးကကြွယ်~~~
~~~ချစ်ဦးသူအတွက် ပန်ပေးမယ်~~~

~~~ဆံမြညှာထက်မှာကွယ်~~~
~~~ချစ်စရာ့ ငွေစံပယ်ကုံးနဲ့ရယ်~~~
~~~ရင်ထဲမှာ ချမ်းမြေ့ဖွယ်~~~
~~~ပန်းအလှတစ်ကုံးနဲ့ သူတင့်တယ်~~~"

ယနေ့တော့ မိုးမရွာပါချေ။ ထို့ကြောင့် တစ်ခေတ်မောင်တစ်ယောက် သီချင်းကလေး တညည်းညည်းဖြင့် စံပယ်ပန်းရုံကြီးအား ရေလောင်းနေလေ၏။ ပြီးသည့်နောက်တွင် နှီးဇကာကလေးဖြင့် စံပယ်ပန်းများခူးဆွတ်ကာ အောက်ထပ်ရှိ ကွပ်ပျစ်တွင် ဇိမ်ပြေနပြေ သီကုံးနေတော့၏။ ခပ်စောစောနိုးတတ်သော အကျင့်ရှိသူဖြစ်သည့်အပြင် အအိပ်စက်သူဖြစ်တာကြောင့် မော်တော်ကားသံတစ်ချက်ကြားသည်နှင့် နိုးတတ်လေသည်လေ။ ထို့ကြောင့် ဤသဘင်အိမ်တွင် တစ်ခေတ်မောင်ကသာ ဦးစွာ နိုးကြားသူဖြစ်လာ၏။ သူ၏ နေ့စဥ်လုပ်ငန်းဆောင်တာ အတိုင်း သီကုံးပြီးသော စံပယ်ကုံးကလေးများကို ယူဆောင်ကာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလေသည်။