သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၇(Z)

Zawgyi

"ရာ"

ထိုသူက ျပဳံးလ်က္သာ။ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕လ်က္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနသူက တစ္ေခတ္ေမာင္။ ထြင္းအကၡရာကို ၾကည့္မိေတာ့ အျပဳံးမမည္ေသာ အျပဳံးတစ္ပြင့္ကို ပန္ဆင္လ်က္ ထိုသူ႕အား ၾကည့္ေနေလသည္။

"အဲ့လိုမေခၚပါနဲ႔လို႔ မေျပာထားေပဘူးလား....သခင္ေလးခင္ဗ်....."

ထြင္းအကၡရာက အ႐ႊန္းေဖာက္သလို ေျပာေလေတာ့ ထိုသူ႕အျပဳံးတို႔ ပို၍ပို၍ ပီျပင္လာေလသည္။

"အက်င့္ဆိုေတာ့လည္း ဖ်က္ရခက္သားလား ရာရယ္....ရာလို႔ေခၚလာတာျဖင့္ ႏွစ္မ်ားၾကာေရာေပါ့....."

ထြင္းအကၡရာက မတတ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေျဖးညႇင္းစြာ ေခါင္းခါေလသည္။ ထိုသူ၏ အျပဳံးတို႔သည္ သူ၏အၾကည့္တို႔ တစ္ေခတ္ေမာင္ ကိုင္ဆြဲထားေလေသာ ထြင္းအကၡရာလက္ေပၚသို႔ က်ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။

"လက္က ဘာျဖစ္ရသလဲ ရာ..."

ေမးလည္း​ေမး၊ ေျပးလည္းေျပးကာ တစ္ေခတ္ေမာင္လက္ကို ဆြဲျဖဳတ္လ်က္ ထြင္းအကၡရာလက္အား တယုတယကိုင္ေလသည္။

"နီနီကိုရဲေနတာပဲ....အပူေလာင္သလား....နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္ေနတုန္းလား ရာ....."

"ဘာမွမျဖစ္ရပါဘူးကြာ....နည္းနည္းအပူေလာင္သြား႐ုံပါ....မင္းေမ့သြားေလသလား ငါက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပါေလ...."

ထြင္းအကၡရာက မေနတတ္သလို ထိုလူ႕လက္မွ ႐ုန္းေလ၏။ ထိုႏွစ္ဦး၏ အျဖစ္အပ်က္ကို တစ္ေခတ္ေမာင္မွာ အပိုလူႀကီးတစ္ဦးႏွယ္ ေဘး၌ေနကာ ၾကည့္ေနရေတာ့သည္။ ထိုသူက ျမန္မာပုဆိုးအား ခါးပတ္ျဖင့္ တြဲဝတ္ထားလ်က္ နက္ေျပာင္ေသာ ႐ွဴးဖိနပ္ကိုလည္း ဝတ္ဆင္ထားေသးသည္။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနေသာ ႐ွပ္အက်ီလက္႐ွည္ႏွင့္ထိုသူသည္ ဘိုဆန္ကာ သန္႔ျပန္႔ေနေတာ့သည္။ တစ္ေခတ္ေမာင္အလိုလိုႏွာေခါင္း႐ႈံ႕မိသည္။ ေခတ္ေနာက္က်သည္ဟုပဲဆိုဆို သူကေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ မေထာ္မနန္းဝတ္စားဆင္ယင္ပုံကို သေဘာက်မေနပါ။ ရပ္ထဲ႐ြာထဲတြင္သာ ေနခဲ့ရသူမို႔ ထိုသို႔ေသာ ဘိုဆန္ဆန္ဝတ္စားမႈသည္ သူ႕မ်က္လုံးထဲမယ္ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ဝင္ေနေရာ့သည္။ တစ္ေခတ္ေမာင္ သူ႕အားၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိ၍လားမသိ ထိုသူသည္လည္း တစ္ေခတ္ေမာင္အား လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ၿပီးေနာက္ ဟိုလူ႕ထံ ျပန္လွည့္သြားၿပီး ထိုသို႔ေမးေတာ့၏။