သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

အခ်ပ္ပို

Zawgyi

ျပကၡဒိန္အႏြမ္းေလးထက္ ခဲျခစ္ထားေလေသာ ေန႔စြဲကေလးအား ပြတ္သပ္ကာ ျပဳံးေနမိေတာ့သည္။နယုန်လ၏ ပထမဆုံးရက္ျဖစ္ေသာ ယေန႔။ ယေန႔သည္ကား ေမာင့္ေမြးေန႔။ ေမာင္ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္အတြင္း ေမာင့္ေမြးေန႔အား ႏွစ္စဥ္မပ်က္ သူက်င္းပေပးခဲ့သည္။ မႀကီးမားေသာ္ျငား အမွတ္တရျဖစ္ေစမည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေမာင့္ေမြးေန႔အား က်င္းပေပးခဲ့၏။ ဥပမာဆိုရပါေသာ္ ဘုရားအတူတက္၍ ဘုရားအတူဝတ္ျပဳတာမ်ိဳး၊ ေမာင့္အတြက္ သိုးေမႊးအက်ႌကေလးထိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ေမာင္ႏွင့္အတူ ဟသၤာတၿမိဳ႕ေပၚ ေလွ်ာက္လည္တာမ်ိဳးပင္။ မႀကီးမားေပေသာ္ျငား ႏွစ္စဥ္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့၏။

ယခုႏွစ္ေမြးေန႔ကိုေတာ့ ေမာင္ေမ့ေနပုံေပၚပါ၏။ မနက္လင္းကတည္းက ျခံေခါင္းရင္းေထာင့္႐ွိ စံပယ္႐ုံကိုသာ တသသ႐ွိေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံမ်ားဆိုလွ်င္ ထိုစံပယ္ပင္အား ထြင္းအကၡရာမ်က္ေစာင္းထိုးမိ၏။ ေမာင့္ဂ႐ုစိုက္မႈႏွင့္ ေမာင့္အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားအား ဖဲ့ယူထားသူမဟုတ္ပါလား။ ေမာင့္အား သက္မဲ့ စံပယ္႐ုံႏွင့္ သဝန္တိုေနမိေၾကာင္း ေမာင္သိသြားစဥ္အခါကို ျပန္လည္အမွတ္ရမိ၏။ ထိုစဥ္က ေမာင္သိပ္ကိုျပဳံးရယ္ေနခဲ့တာေလ။ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ရယ္ရင္း ထြင္းအကၡရာကို လိုက္စေနာက္ေနခဲ့တာ။

"အစ္ကိုထြင္းရယ္....ေမာင့္ကို သက္မဲ့ျဖစ္တဲ့ စံပယ္႐ုံကေလးနဲ႔ေတာင္ သဝန္တိုတယ္ဆိုေတာ့ ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္တာေပါ့ေလ...."

ေမာင္က မ်က္ခုံးကေလးပင့္ကာ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ ေမးခဲ့၏။ ထြင္းအကၡရာမွာေတာ့ မ်က္ေစာင္းတဝင့္ဝင့္ျဖင့္သာ။

"ေမာင္က တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အဲ့သည့္စံပယ္႐ုံကိုပဲ သေနတာေလ....ေမာင္ငါ့ကို ခ်စ္ေကာ ခ်စ္ေသးရဲ႕လား....."

"အိုဗ်ာ...."

ေမာင္ကရယ္ျပန္၏။ စံပယ္႐ုံ၏ သစ္႐ြက္ကေလးမ်ားအား ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနရာမွသည္ မ်က္ႏွာ လငမုတ္ဖမ္းေနေလေသာ ထြင္းအကၡရာအနားသို႔ ေရာက္လာကာ ထြင္းအကၡရာ၏ ေမးကေလးအား ေမာင္က အသာဆြဲေမာ့ယူ၏။

"ဘယ့္ႏွယ္ေမးလိုက္တာလဲ အစ္ကိုထြင္းရယ္....ေမာင္ခ်စ္တာေပါ့ဗ်ာ....ေမာင္ သိပ္ကို ခ်စ္တာေပါ့.....ေမာင္ သည္စံပယ္႐ုံကေလးကို ပ်ိဳးခဲ့တာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ...ေမာင့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္ကိုထြင္းေၾကာင့္ေလ.....ေမာင့္အစ္ကိုထြင္း ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း စံပယ္ကုံးေတြ ေပါေပါသီသီပန္ႏိုင္ဖို႔ ေမာင္ပ်ိဳးခဲ့တာ...ေမာင္က စံပယ္႐ုံကေလးထက္ သည္စံပယ္႐ုံကေလးကို ပ်ိဳးရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေလး အစ္ကိုထြင္းကို အခ်စ္ဆုံးေပါ့ဗ်ာ....."