Chapter : 120

1.2K 111 1
                                    

Zawgyi

အခန္း ၁၂၀ - အဲ့မိန္းကေလးက မင္းပဲ

Yunhan Hotelရဲ႕အခန္းထဲမွာ Maryက ပရိေဘာဂေတြကို ထိၾကည့္ေနတယ္။

သူမသည္ wheelchairေပၚတြင္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သူမ၏ေျခေထာက္မ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ခဲ့သည္။

"ဒီအခန္းထဲက ပရိေဘာဂေတြက အရမ္းသန႔္ရွင္းတာကို ျမင္တယ္။ ရွင္လဲထားတဲ့ အဝတ္စား တခ်ိဳ႕လဲ ေတြ႕တယ္။ ရွင္ ဒီမွာ ေနတာလား"

Monroeက နံရံကိုမွီၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြက Maryသြားရာေနာက္သို႔ လိုက္ေနသည္။

"ရံဖန္ရံခါမွပါ"

ထို႔ေၾကာင့္ Yunhanအေဆာက္အဦး၏အထပ္၂၀က presidential suiteအခန္းသည္ Monroeအတြက္ သီးသန႔္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူအား ဖြင့္ေပးျခင္းမရွိပါ။

"ဒါနဲ႔ အျခားမိန္းမေတြေရာ ဒီေရာက္ဖူးလား"

Maryက Monroeကို ေမွ်ာ္ကိုးကာ ၾကည့္သည္။

Monroeက သူမကို ၾကည့္လိုက္သည္။ "မေရာက္ဖူးဘူး"

Monroe မလိမ္ခဲ့ဘူး။

သူ၏ကိုယ္ပိုင္ဘဝသည္ one-night standေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ညပိုင္း အနားယူရန္ သူ၏အိမ္သို႔ ျပန္လာေလ့ရွိသည္။

သူဒီေရာက္ၿပီဆို အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ။ သူ႔မွာ တျခားဘာမဆိုလုပ္ဖို႔ ခြန္အားဘယ္လိုရွိႏိုင္မလဲ။

ဒီမွာလိုအပ္ခ်က္ရွိခဲ့ရင္ေတာင္ CEO ႐ုံးမွာျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဒီလိုေမးခြန္းေတြ ထပ္မေမးဖို႔ Monroeက ေနာက္ေန႔ ႐ုံးမွာရွိတဲ့ အရာအားလုံးကို ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။

သူသည္ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္၊ ဆိုဖာ၊ ဧည့္ခန္းရွိ အိပ္ရာ၊ ေကာ္ဖီစားပြဲ၊ စာအုပ္စင္၊ ေကာ္ေဇာတို႔ကိုပင္ ေျပာင္းရေပေတာ့မည္။

သူ႔ကေလးေလးက မနာလိုတတ္တဲ့လူလို႔ ဘယ္သူကထင္မွာလဲ။

Monroeသည္ ေရွ႕သို႔လာၿပီး သူမကို သူ႔လက္ထဲသို႔ ဆြဲလိုက္သည္။ "စီးပြားေရးအေၾကာင္း ေျပာသင့္လား။ တျခားအေၾကာင္းအရာကို ေျပာေန႐ုံနဲ႔ ေခါင္းစဥ္ကို ေရွာင္ႏိုင္မယ္လို႔ မထင္လိုက္နဲ႔! ကိုယ့္ကိုေျပာျပ ယုန္မိန္းကေလး ပစၥည္းေတြက ဘာလဲ"

ငါ့အမေရဲ့ဒုတိယအိမ်ထောင်ကငါ့ကိုအစ်ကိုခုနစ်ယောက်လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။Where stories live. Discover now