Chapter : 123

1.3K 122 2
                                    

Zawgyi

အခန္း ၁၂၃: အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။

"အိုး!" Maryက ေနာက္တြန႔္ၿပီး Monroeပုခုံးေပၚ လက္သီးထိုးလိုက္တယ္။ "ရွင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္တိုစရာေကာင္းတာပဲ!"

Monroe တိုးတိုးေလး ရယ္လိုက္သည္။

"Hmm... အတြင္းခံမဝတ္ထားဘူးလား။ မင္းကိုယ့္ကို ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းဖို႔ အရမ္းတက္ႂကြေနတာလား။"

Mary ထူးဆန္းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္။ "ဒီအဝတ္အစားေတြ ရွင္ ေပးတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္လိုပုံစံလဲဆိုတာ မသိဘူးလား.."

Monroeက သူမကို ဇေဝဇဝါ ၾကည့္လိုက္သည္။

ထို႔အခါမွ Maryသည္ Monroeက အိတ္ထဲက အရာမ်ားကို မၾကည့္ခဲ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။

ဒါေၾကာင့္ အဝတ္ဆိုင္ကလူရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ယုန္ဝတ္စုံျဖစ္ေနတာကေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုသာျဖစ္သည္။

သူမသည္ ရယ္စရာ ေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။

Monroeစပ္စုလိုက္သည္။ "အရႈပ္ထုပ္ေလး ဘာရယ္ေနတာလဲ"

Maryသည္ Monroe၏ပခုံးမ်ားကို ဖက္လိုက္သည္။ သူမ၏ေျခေထာက္ေတြက ေသးၿပီး သန္မာေသာသူ႔ခါးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ခြထားသည္။

"ကြၽန္မကို အိပ္ရာထဲ အရင္သယ္သြား။ ၿပီးရင္... ရွပ္အက်ႌေအာက္နားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ့လာရင္.... ညအိပ္ဝတ္အမွန္ကို ေတြ႕လိမ့္မယ္!"

ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ Monroe၏မ်က္လုံးမ်ား အေရာင္လက္လာသည္။

ရွပ္အက်ႌက သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လုံေလာက္တယ္လို႔ ခံစားမိေပမယ့္ ဖြင့္ၾကည့္ရမဲ့ လက္ေဆာင္တစ္ခု ရွိေသးတယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး။

Maryအား အိပ္ခန္းထဲသို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ သယ္သြားကာ ကုတင္ေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့ သူမကို ႏွစ္ႀကိမ္ ခုန္ေပါက္သြားသည္။

ထို႔ေနာက္ သူ႔အက်ႌကို အရင္ ခြၽတ္လိုက္သည္။

Maryသည္ သူ၏ႀကံ့ခိုင္ၿပီး ၿပီးျပည့္စုံေသာ ႂကြက္သားမ်ားကို ၾကည့္ကာ သူမ၏တံေတြးကို မမ်ိဳခ်ပဲ မေနႏိုင္ေပ။

ငါ့အမေရဲ့ဒုတိယအိမ်ထောင်ကငါ့ကိုအစ်ကိုခုနစ်ယောက်လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။Where stories live. Discover now