Chapter : 127

1.2K 108 1
                                    

Zawgyi

အခန္း ၁၂၇- ဒါဟာႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈတစ္ခု!

Maryသည္ Monroeကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အနားယူၾကသည္။

႐ုတ္တရက္ Maryသည္ သူမ၏မ်က္စိကို ဖြင့္လိုက္သည္။ "ဒါေပမယ့္ ရွင့္ရဲ႕အလင္းေခ်ာင္းက ကြၽန္မကို ေထာက္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား?"

Monroeက ၿပဳံးျပသည္။ "ကိုယ္ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။ ဘယ္လိုလဲ... မင္းလက္နဲ႔အရင္ကူညီပါ့လား"

Monroeက ေနာက္ေျပာင္ေနေပမယ့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ Maryလွည့္ၿပီး ထထိုင္လိုက္တယ္။

"ေကာင္းၿပီ!"

Maryသည္ ဝတ္စုံ ရွာလိုက္ကာ သူမေဘးနားရွိ ရွပ္အက်ႌကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး Monroe၏လက္ကို ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္လိုက္သည္။

"ေဟး..." Monroeက ျငင္းခ်င္သည္။

ဒါေပမယ့္ Maryက သူ႔ကို ကိုင္ထားၿပီး "ကြၽန္မ မျငင္းခဲ့ဘူး" လို႔ ေျပာတယ္။

သူမဆိုလိုသည္မွာ သူနာခံမႈရွိရန္ျဖစ္သည္။

Monroeသည္ ကူကယ္ရာမဲ့ ေခါင္းငုံ႔ကာ Mary သူ႔လက္ကို ဆြဲမထားသည့္ တိုင္ေအာင္ သူမလုပ္တာကို ၾကည့္ေနသည္ ။

သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ထက္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ Monroe မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ေသခ်ာတာေပါ့ သူ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပမယ့္... သူမ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားလဲဆိုတာ ျမင္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္တယ္။

Maryသည္ Monroe၏ေျခေထာက္မ်ားၾကားတြင္ ဒူးမေထာက္ခင္ တီရွပ္အသစ္လဲရန္ အဝတ္လဲခန္းသို႔ အရင္ေျပးသြားခဲ့သည္။

"အဟမ္း! ကြၽန္မစေတာ့မယ္!"

Monroeသည္ သူမကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနမိသည္။ "Mmm! စလိုက္ရေအာင္!"

Mary အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္ေတာ့ Monroe ရယ္ေမာလိုက္သည္။

Maryသည္ Monroe၏ေပါင္ကို အေပ်ာ္သေဘာျဖင့္ ထိုးလိုက္သည္။ "ဘာရယ္တာလဲ!"

Monroeက သူ႔လည္ေခ်ာင္းကို ရွင္းလိုက္တယ္။ "မဟုတ္ဘူး... မင္းက ႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ရသလိုပဲလို႔ ကိုယ္ခံစားရတယ္။ ပုံမွန္အတိုင္းပဲ။ တျခားဘာမွ မဆိုလိုဘူး ကေလးရဲ႕!"

ငါ့အမေရဲ့ဒုတိယအိမ်ထောင်ကငါ့ကိုအစ်ကိုခုနစ်ယောက်လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။Where stories live. Discover now