The Boy Next Door

Hoofdstuk 3❤

-Foto outfit van Rosie-

4 maanden later

-POV Rosie-
De dag van de verhuizing is aangebroken en ikzelf ben ook gebroken. Gewoon ineens alles achterlaten... Het voelt verschrikkelijk, ik heb met James afgesproken dat we nog bij elkaar zijn totdat ik vertrek. Dan is het officieel over tussen ons, en moeten we elkaar verlaten.

Dan zie ik de verhuiswagen al komen. Nog even kijk ik rond in mijn kamer. Zonder meubels is alles zo goed als leeg, en ik zie dat alles erg eenzaam eruit ziet. Zonder dat ik het in de gaten heb komt mijn broer de kamer binnen. Hij legt zijn armen van achter om mijn gezicht. Ik draai me om en begin zachtjes te huilen op zijn borst. "Het is beter zo, voor mam en ons. Het enige wat ze wilt voor ons is gelukkig zijn en ik begrijp zeker dat je in dit huis niet meer zo gelukkig bent geweest." ik zucht.

"Ja ik weet het maar het is zo moeilijk om alles achter te laten, ik weet niet wat ik nu moet doen. James is er vanaf vandaag niet meer, Melissa en Hailee die zo lief voor me waren de laatste tijd. En Laura en Lisa waren juist zo kattig en chagie, alsof ik ze voor altijd weghaal." ik zucht weer en laat me op bed vallen.

"Geloof me Rosie, we komen hier doorheen. Je bent en blijft een vechter. Plus je bent over bijna 3 weken jarig, dus waarom al dat verdriet. Lachen is veel leuker." zegt mijn broer die ondertussen zijn preek naast me ging zitten.

"Je hebt helemaal gelijk Stefan. Bedankt voor alles, laat me niet alleen, wil je?" zeg ik. Hij knikt en slaat zijn armen om me heen. Al gauw worden we onderbroken door de toeter van de verhuiswagen, en dat kan maar 1 ding betekenen. De wagen inruimen en verlaten. Stefan laat me los en glimlacht naar me. Uiteindelijk besluit hij mijn kamer uit te lopen. Al gauw pak ik al mijn dozen en loop naar beneden. Ik zie Stefan nog even op de bank zitten, en loop weer zachtjes naar boven. Ik pak mijn koffer uit de kamer en zet hem onder het afdak. Nog net voordat ik weer naar binnen wil gaan hoor ik iemand mijn naam roepen. "Rosie!" ik loop weer naar buiten en kijk naar een huilende James. Ik ren op hem af en sluit mezelf op in zijn armen. En dan voor de laatste keer kunnen we nog even bij elkaar zijn. "Ik ga je missen." zegt hij, waarop mijn antwoord volgt dat ik hem ook ga missen.

Hij drukt nog een klein teder kusje op mijn hoofd en zegt "Ik zal je niet vergeten, nooit. Vaarwel Rosie" "Vaarwel James" dan loopt hij weg. En pas een kwartier later besef ik dat het niet meer gaat gebeuren tussen ons, en we het verleden achter moeten laten.

"We moeten Rose" zegt hij. "Ja ik snap het, stap maar vast naar de auto in" zeg ik weer terug, en hij loopt weg. Dan loop ik ook weer naar de auto en vertrekken we onze lieve, ouwe stad Nijmegen.

-2 uur later aankomst in Utrecht.
Nog steeds Rosie POV-

Ik stap uit de auto en bekijk ons nieuwe huis. Het is echt heel mooi en heeft een balkon aan de voorkant. Ik weet zeker dat dat nu al mijn kamer is dus schreeuw ik "De kamer met het balkon is van mij!" enthousiast kijk ik naar het huis. Mijn moeder begint te lachen en zegt "Als jij dat wilt mag het." "Yes!" roep ik uit.

"Auwh, Rosie je bezorgt me nog gehoorbeschadiging" zegt mijn broer. "Tuurlijk" zegt ik weer en begin te lachen. Mijn moeder opend de deur en zodra ze de deur opendoet zegt ze :"Welkom in ons nieuwe huisje" ik begin met lachen wat mijn moeder en broer een verbaasde blik oplever. Dan zeg ik "Nieuwe 'huisje' nog wel. Mam! Het is niet klein! En heel modieus" roep ik blij uit. "Tja kwestie van een goede prijs. Oja ik heb jullie al nieuw gemeld bij de school, het is hier een paar wijken verder van dus je kunt lopend, fietsend, met de bus of auto." "How, wacht. Zei je nou auto." zegt Stefan enthousiast. "Ja maar Rosie krijgt over een paar weken haar auto want ze is over 3 weken jarig." "Yeah! Bedankt mam. Ik ga kijken bij de kamers, tot zo!" dan ren ik de trap op, voor wat je rennen kunt noemen. Eerder gezegd spastisch huppelen alsof je een vliegende panda bent. Mijn mond gaat open als ik de kamer zie met het balkon. Wacht correctie. Míjn kamer. Het is een best wel grote kamer.. alleen nog een beetje kaal maar dat fix je zo met wat fotolijstjes en de rest van mijn overige spullen zoals mijn bed, bureau, zitzak, een paar knusse dingetjes met bloemen op het venstertje voor het raam. Als ik een deur van mijn kamer doorloop begin ik te springen. "Mam! Ik heb een inloopkast?! "Ja! Ik wist dat je ging roepen dat de kamer met het balkon van jou zou zijn dus ging ik extra goed rondneuzen" zegt mijn moeder. Ik omhels haar en zeg bedankt. Mijn moeder loopt de kamer uit dus heb ik de gelegenheid om op mijn balkon te staan. Ik zie dat onze buren ook een balkon hebben. De andere kant heeft het ook maar een iets kleiner balkon.

"Hey" hoor ik iemand zeggen. Ik spring een klein beetje omhoog en kijk dan naar achter. "Hey" zeg ik tegen de jongen die op het iets grotere balkon staat. "Ik ben Jack, jij bent dus de nieuwe buren." hij lacht even naar me. Hij is best wel knap. Bruine ogen, en zwart bruin haar. "Ja, ik ben Rosie trouwens. "Naar welke school ga je?" "Volgensmij de-" ik word onderbroken door de deur die opengaat. "Rosie, we gaan nu e-" de blik van mijn broer gaat naar de jongen op het balkon en dan focust hij zich weer op mij. "Roos, we gaan eten kom je?" "Ja ik ga mee. Dag Jack" ik zwaai nog even naar hem, en vlak voordat ik de balkondeuren sluit hoor ik hem zeggen "Dag Rosie."

-POV Jack-
"Dag Rosie"

De deur knalt open en ik zie mijn iets jongere zusje Sky staan. Ze grijnst erg naar mij. "Dus...... Grote broer van me. Wie was het meisje? Ik weet wel dat je die nasty gedachtes in je hoofd hebt." "Sky, ze woont sinds net naast ons. Ik ga haar niet direct haar eerste dag in hier ongemakkelijk laten maken door haar meteen in mijn bed te krijgen"

"Dan vind ik tenminste dat ik het recht heb om te weten wie dat ene meisje is?" "Haar naam is Rosie" "Leeftijd?" "Ze lijkt me 16 of 17" "Je vroeg niet naar d'r leeftijd?!" vroeg ze verbaasd. "Nee we hadden en diep gesprek, totdat een gast het verpeste en er een eind van maakte. Het kan wel haar broer zijn" zeg ik sarcastisch. "Oke.. Maar mam zegt dat je naar beneden moet komen. We gaan spaghetti eten." "Zeg maar dat ik zo kom" ze knikt en loopt mijn kamer uit.

-tijdsprongetje-
-nog steeds Jack POV-
Ik zit te werken met mijn huiswerk maar er zit niet zoveel in mijn hoofd dat op een antwoord komt. Ik loop naar mijn balkon en zie ook dat Rosie op haar balkon staat. "Hey, niet weer schrikken he" ze draait zich om "Ik doe mijn best" en ze lacht een beetje.

Ze kijkt naar beneden en kijkt weer op als ik zeg "Vertel eens wat over jezelf" "Wat wil je weten?" zegt ze " je volledige naam, waarom je hier naartoe bent verhuisd, waarvandaan, je leeftijd. Je weet wel die dingetjes wat jou interressant maakt" ik grijns en dan geeft ze antwoord "Oke maar 1 ding, haal die vieze grijns van je gezicht daar bloos ik van" het is erg schattig hoe ze dat zegt.

"Ik zal mijn best doen" "Goed, mijn naam is Rosie Ann McCaller, mijn vader ging vreemd dus zijn zijn we met zn drieën naar Utrecht verhuisd en ik ben 17, bijna 18." "Interressant, nieuwsgierig naar mij?" "Mmm, misschien ik weet niet waar mijn nieuwsgierigheid voor je blijft." "Als je zo aandringt" ze lacht even.

Ze heeft een mooie lach, maar als ze me aankijkt en ik in haar ogen gluur ziet ze er gebroken uit. "Goed, maar voordat je begint... Waarom kijk je zo naar me?" zegt Rosie dan. "Je ziet er gebroken uit vanbinnen, wat is er gebeurt?" ik zie dat ze even op haar lip bijt terwijl ze wegkijkt. Ze kijkt weer mijn kant op en er glipt een traan uit haar oog hoek.
Ik klim over mijn balkon naar die van haar. Zodra ik bij haar balkon sta omhels ik haar. Ze doet haar armen om mijn middel en zo blijven we even staan. "Ik heb vandaag afscheid moeten nemen van mijn vriendje. We hebben elkaar gezegd dat als ik vertrek het voorbij is tussen ons" ik laat haar los en kijk gaar aan.

Normaal had ik allang mijn ding gedaan en haar gezoend maar ze lijkt gebroken. Toch breng ik mijn hoofd dichterbij maar voordat onze lippen elkaar aanraken, trekt ze terug. "Het spijt me, ik ben geen slet die na een paar uur al zoent met een nieuwe gast" ik knik en loop weer terug naar mijn balkon. Ik spring over haar balkonleuning door naar mijn balkon. "Slaap wel Rosie."
Ik wacht niet op haar antwoord en loop mijn kamer binnen. In mijn kamer plof ik gelijk op bed.

Ik voel mijn oogleden zwaar worden en val in slaap.

-POV Rosie-
Ik loop mijn kamer binnen en zie dat het al 11 over 11. Ik moet lachen. Al die eentjes zijn zo leuk. Ik denk na over morgen mijn eerste schooldag.

Zou het daar leuk zijn, is het er groot, gaan ze me helppen , zullen ze me pesten omdat ik nieuw bon of gaan ze me erbij trekken met van alles en nog wat.

Ik zet mijn wekker alvast. Nog heel even ga ik naar buiten. Het is egin februari, dus ongeveer midden in het schooljaar.

Overmorgen: een nieuwe dag, nieuwe school, nieuwe vrienden en een nieuw leven.

------------------------------------------------------------------------------
Heeejj
New chapter again.
Duwsssss wat vinden jullei ervan, ben erg benieuwd. Morgen dus de eerste schooldag voor Rosie en Stefan.

Ik denk er ook over om zo'n hoofdstukje te maken waarbij jullie vragdn mogen
stellen aan de cast.

Veeeeeeeeell X-Jes van mij
XxXSaaaann

1878 woorden xx❤️