The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 19❤️

-POV Rosie-
~~~
"Nee! Stop!" roep ik. "Ga weg!" schreeuw weer. Ik druk mijn handen stevig tegen mijn oren aan en loop haastig naar de muur. De gedaante loopt langzaam naar me toe. "Stop" fluister ik en sluit mijn ogen. Rimpelige handen strelen over mijn huid en ik schrik van de actie. "Geen kik geven" zegt de stem vijandig. Ik hijg en druk me hard tegen de muur.

De handen halen de mijne van m'n horen af en ik hoor de donder hard. Onweer.. iets dat ik altijd al niet leuk vond. Elke gedachte dat ik geëlektrocuteerd zou worden liet mijn angst naar boven kruipen. De vingers laten mijn handen vallen en ze belanden naast mijn zij.

Nog steeds hijg ik, diep in en weer diep uit. Zuurstof dringt mijn lichaam binnen en duwt de koolstofdioxide er weer uit. Ik snak een paar keer naar adem bij de aanrakingen.

Bang wil ik zijn hand eraf halen maar zodra ik mijn ogen open heb gedaan blikken ze op een glanzend voorwerp dat half uit de broekzak steekt. Er is een duidelijke, scherpe punt te zien en zijn rechterhand gaat er langzaam naartoe. Zijn vingers omklemmen het lichtgevende voorwerp en laat de lichten over het ijzer dansen. De gedachte van hem doet me bibberen.

Ik zucht langzaam al mijn adem uit mijn longen en adem weer diep in. Mijn longen die zich de hele tijd vullen en legen brengt me nog een beetje hoop, dat ik nog leef. Het voorwerp komt uit de broekzak van de jeans die de benen bedekken. Nu het zich helemaal heeft blootgesteld springen mijn ogen wijd open.

Terwijl zijn vingers het mes dichter bij mijn hoofd komt adem ik steeds sneller in en uit. Het lijkt wel alsof de tijd in slowmotion gaat en het mes zijn weg rustig vindt naar mijn nek. "We hadden echt samen kunnen zijn" zegt de gedaante kil. "Je koos voor hem, je hebt nooit iemand anders gewikt en zal ook nooit een andere jongen willen. Nooit had je gedacht, laat ik maar naar hem gaan want hij is goed voor me. Nee hoor, mevrouwtje werpt zich voor zijn voeten terwijl zijn lichaam die dag daarvoor nog lekker bezig was. Zijn genot kon je horen, maar je had niks door. Het drong je niet binnen hoe je niet een jongen kunt veranderen. Nooit is hij verandert en hij blijft altijd diezelfde persoon wie hij nu is. Wedden dat hij op dit moment de naam van een meisje aan het schreeuwen is terwijl hij haar neemt. Dat hij jou in de steek liet en ik er voor je was. Ik ben blij dat hij weg is. Laat die kogels lekker door zijn kop rammen, ik zal dan wel de aso zijn die hem verplaatst terwijl hij rot in de hel.." zegt hij kil en wacht een paar seconden, "samen met jou" en steekt dan volop zijn mes diep in mijn keel.
~~~

Ik schrik wakker en hijg het uit. Mijn handen gaan naar mijn keel en begin er wilt aan te voelen. Niets, het was een droom. Ik veeg wat zweetdruppels van m'n hoofd en ga weer liggen. Maar deze keer valt de arm naast me op.

Die droom kan de werkelijkheid worden. Ik nestel me tegen de muur aan, zo ver van Thomas af. Mijn hoofd leg ik tegen de muur aan en ik probeer in slaap te vallen, maar dat lukt niet. Ik zucht en ga een beetje woelen door het bed waardoor er een slaperige kreun uit de mond van Thomas komt. Ik walg ervan, bij Jack zou het zo schattig zijn.

Zijn arm trekt me dichter naar hem toe en ik werk een beetje tegen, maar het heeft geen nut. Ik ben slap en hij is strek. Daarbij ik ben kapot.

Ik besluit me van hem te ontdoen en wat verder van hem af te liggen, wat hij dan niet doorheeft. Ik draai me op mijn zij en zet mijn handen tegen de muur aan. Ik snik zacht en voel hoe een eenzame traan langs mijn linkerwang siddert. Alsof een slang zijn weg vind naar zijn nest. Op zijn plek in het hol valt, oftewel mijn hals. Ik zucht nog een keer een ontspan me dan. Ik laat het los, gewoon het laten zijn en sluit mijn ogen weer, waarna ik in een onrustige slaap val.

•

Mijn hoofd bonst als ik weer wakker word. Ik kijk rond me heen en zie dat ik me in een kleine donkere kamer bevind. "Mijn schatje is al wakker" hoor ik. Ik kijk naar Thomas met een handdoek om zijn middel. Ik bijt kiezen stevig op elkaar, alleen om mijn weerwoord niet te laten ontsnappen. Hij zet een paar stappen dichterbij mij en ik kruip tegen de muur aan. "Je weet dat ik je nog steeds makkelijk kan pakken" zegt Thomas rustig maar wel met een kille blik in zijn ogen. "Ga liggen" zegt hij. Ik kijk hem angstig aan en voel hoe ik bijna versteen. "Ik ze ga liggen!" Schreeuwt hij uit volle borst. Ik zak in elkaar en doe langzaam wat hij van me vroeg.