The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 17❤️

-POV Rosie-
Hardhandig word ik de ruimte uitgedrukt en voel hoe een lichaam zich tegen me aanplakt. Mijn been is nog half verlamd. "Babe je ziet er hot uit" zegt hij. "Ga weg" zeg ik en probeer me los te rukken uit zijn armen. Hij maakt de touwen van mijn polsen los en ik zie dit als een poging om te ontsnappen. Maar ik word alleen maar steviger door hem vastgehouden. "Luister, als jij meewerkt hoef ik je geen pijn te doen. Begrijp je dat" zegt hij kwaad. "Ja" "Wat ja, ik heb je geleerd om altijd met twee woorden te antwoorden" zegt hij boos en trekt hard aan mijn arm. "Ja meneer" zeg ik en laat een traan uit mijn ooghoek glippen. Zijn handen omklemmen mijn gezicht en hij kust teder mijn tranen weg, maar het voelt niet goed. Zijn handen voelen slecht. Zijn adem is misselijkmakend.  En zijn aanpak is vreselijk. "Ik zal je altijd voor mezelf houden. Je zult de buitenwereld niet meer zien" ik snik luid en knik dan langzaam. Tegenstribbelen heeft nooit geen zin bij hem.

Zijn sterke armen tillen me op en ik laat sullig mijn handen langs mijn lichaam vallen. Hij draagt me mee en ik hoor hoe een deur opengaat. Hij loopt verder en zet me later op een hard voorwerp. "Jij blijft hier zitten. Maar omdat ik weet dat je irritant en lenig bent zal je toch niet naar me luisteren dus geef me je handen" zegt hij rustig maar ik geef geen kik. "Ik zei geef me je handen!" schreeuwt hij boos. Nog steeds doe ik niet wat hij vraagt en hangen mijn armen nog steeds langs mijn lijf. "Of je geeft me je handen, of ik ram deze kogel door je mooie hoofdje" zegt hij rustig maar vijandig. Ik geef langzaam toe en rijk mijn armen naar hem uit. Hij pakt mijn rechterarm en bind die vast aan een metalen stok. Ook mijn linkerarm word aan de ander kant vast gebonden en het harde voorwerp is nu onder mijn kont verdwenen. Ik word naar rechts geduwd en val op een zacht lang voorwerp. Ik denk dat het een bed is. Ik ga languit liggen met mijn handen naar boven vastgebonden. Ik hoor hoe zijn voetstappen verdwijnen en de deur sluit. Een klik bevestigd dat hij de deur op slot heeft gedaan en mij heeft achtergelaten in deze koude kamer.

Na een minuut of vijf hoor ik weer de klik en gaat de deur krakend open.

"Het zielige, mooie, naïeve meisje gewond op bed. Wat een leuk verhaaltje" zegt hij en ik voel het bed indeuken. Naast mij deukt het ook in en zijn handen hebben zich daar geplaatst vermoed ik. "Ik moet eerlijk toegeven. Ik had verwacht dat je zou inkakken als een parachute op de grond. Maar schatje, ik ben trots op je dat die sukkel nu eindelijk weg is. Laat hem maar lekker sterven in het leger. Wat zijn naam ookal weer, Jarret" zegt hij spottend. Ik bijt mijn kiezen op elkaar. "Nee, Joel" zegt hij weer. "Oh wacht, het was Jack, niet waar schatje" zegt hij en slaat met zijn vlakke hand op mijn wang. "Ik dacht dat de psychiater jou pas liet gaan als je niet geschift was. Maar waarschijnlijk zat je bij de verkeerde kliniek" bijt ik hem toe. "Schatje, ik ben niet psychisch gestoord. Ik ben gewoon de oude ik" zegt hij. "Je bedoelt psychisch gestoord" val ik hem aan.

Zijn hand aait over mijn andere wang en geeft die een harde mep. "Liefje ik wil je geen pijn doen maar je laat me geen keus zo. Jij luistert naar mij en je raakt niet gewond. Doe je dat niet zal ik helaas die mes in de moeten steken, waar ik ook maar wil" zegt hij en laat het koude materiaal langs mijn huid lopen.

Ik begin sneller te ademen en hij legt zijn hand over mijn mond heen. "Rustig maar schatje. Ik ben bij je" zegt hij. En ik sta op het punt om te zeggen 'daarom' maar ik hou me in. "Ze heeft wat manieren geleerd. Je verdient wat als ik je dat zou gunnen, maar dat doe ik niet schatje" zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Zijn tong glijd snel mijn mond binnen speelt met mijn tong. Ik kan hier niets positiefs uit bedenken. Ik ben bevroren, hij weet dat hij me in zijn macht heeft. Dat hij kan doen wat hij met me wilt. Dat ik niet zal tegen vechten. Dat ik zijn slaaf ben.

"Je bent geweldig schatje. Ik laat straks wel iemand langskomen die je zal verwennen. Iemand die je been wel kan maken voor dat ik je ga nemen" zegt hij spottend en laat me dan achter.

Ik had graag bij Jack willen zijn. Alleen in zijn armen liggen en kunnen kussen wanneer dat wou. Maar hier lig ik dan. Gevangen door de geest uit mijn verleden. Het spook achter het masker die me altijd nog pijn heeft gedaan. De stalker die me op de hielen zat. De pedofiel die me betaste alsof ik wereldvrede was. En mijn belachelijke ex die naar de hel kon gaan. Bedankt voor het verpesten van mijn hele fucking leven! Ja, mijn leven begint opnieuw en ja ik ben bang. Maar als ik nu in elkaar zak als een muis dat wordt aangevallen door een kat ben ik een lafaard, maar nog lang niet zo erg als hij. Hij mocht dat wel tien keer zo sterk en groot zijn als ik en alles doen wat hij wou, maar ik kan er niks aan doen om hem weer een normaal persoon te zijn. Hij zal altijd een gek zijn die me zou lastig vallen. In het verleden, heden en de toekomst. Hij zal me achtervolgen tot de dag dat ik sterf. En ik zal er dan mee moeten leven hoe hij me alles heeft afgekaapt. Ik zal een nieuw leven moeten beginnen. Allemaal dankzij hem. Die Thomas verdomme Verschure.

------------------------------------------------------
Oke ik ben een turbo eend omdat ik dit hoofdstuk zo snel heb geschreven vind ik😱😂
Maar nu weten jullie wie het is. Haar ex! Thomas was ook in hoofdstuk 17 en ik heb wel eerde gezegd dat ze was verkracht door hem enzo. En nu is ze weer in zijn handen gevallen. Nog steeds ziek dus ik ga nu even slapen en ga vanavond denk ik weer even updaten. Miss twee keer maar misschien ook niet. Ik ben nu wel een beetje uitgeput van het schrijven en heb ook wel erge hoofdpijn dus ga ik weg❤️

1200 woorden xx❤️