The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 25❤️

-POV Rosie-
Mijn hoofd tolt. Bij elke stap die ik richting de badkamer stap, plaatst zich een aanslag in mijn hoofd. "Nog een klein stukje" zegt Marcus. Ik sluit mijn ogen en laat me leiden door Marcus' handen die zich hebben geklemd rondom mijn bovenarm.

"Ik haal een handdoek voor je" zegt hij en loopt weer weg. Hij heeft de douche al aan gedaan en de koude stralen veranderen zich langzaam in hitte. Ik stap onder de douche en laat het warme water over mijn lichaam heen glijden. Mijn armen sla ik beschermend om me heen en ik ruik de geur van lavendel.
Voor me zie ik een fles Dove, waarschijnlijk het enige luxueuze doucheproduct dat ze hebben.

Ik was me zorgvuldig en laat dan de zeep meevoeren door de fijne douchestralen. Ik geniet van de aanraking van hitte, überhaupt water.

Het is al anderhalve week geleden dat ik heb gedoucht. Ik bekijk de shampoos die zich netjes naast elkaar hebben gezet. Andrélon, Head&Shoulders, Syoss, Nivea, Palmolive en L'Oréal. Ik pak de Andrélon fles en laat wat shampoo op mijn hand komen. Langzaam wrijf ik het in mijn haren. Het vette gevoel zal waarschijnlijk snel verdwijnen. Ik sluit weer mijn ogen nadat ik de fles heb teruggezet.

Zou alles hetzelfde zijn thuis? Zijn er al mensen die naar me zoeken? We de universiteit dit eigenlijk wel, dat ik ontvoerd ben? Ik zou niet weten wat ze nu doen, of wat ze gáán doen. Misschien dat ze hulp vragen om mij te vinden, misschien dat ze met hun luie reet op de stoel blijven zitten, wachtend totdat ik maar uiteindelijk vrolijk aangehuppeld thuis kom. Alsof ik niets mankeer, gewoon doen alsof ik niet al verkracht ben of dat ik meerdere schotwonden heb op diverse plekken.

Tijdens het laten razen van mijn gedachtes spoel ik mijn haren uit en draai ik daarna de douche uit. Ik zucht en stap daarna de cabine uit. Ik zie al dat Marcus een handdoek heeft neergelegd. Er ligt ook een ondergoed setje. Ernaast zie ik een jurkje liggen. Huh? Ik kleed me snel aan en op dat moment dat ik net het jurkje aanheb, klopt iemand op de deur.

"Ben je klaar?" hoor ik Marcus' stem vragen. Er komt een vaag geluidje uit en Marcus loopt het kleine badkamertje in. "Voel je je al een beetje beter?" vraag hij bezorgd. Hij lijkt best veel op Stefan qua innerlijk. "Ik ben nog behoorlijk moe en slap. Duizeligheid speelt ook nog maar de buikpijn is gezakt" zeg ik hem als hij me terug naar mijn kamer lijdt.

Ondertussen kijk ik alleen maar om me heen. Sommige deuren staan open en ik kijk dan ook nieuwsgierig naar binnen. Ik zie hoe een meisje hard geslagen word, de volgende kamer zie ik iemand verkracht worden, ik hoor de pijn in haar kermende geluiden alsof het lammetje gebeten word door de wolf.
Stug loop ik, met alle krachten die zich nog in mijn lijf hebben verwikkeld, door. "We zijn dichtbij je kamer, houdt nog even vol" zegt Marcus. Ik knik en laat me weer mee voeren door hem. Er staat nog één deur open, alleen ik zie er een tafel met een paar gespierde mannen eromheen. Ze spelen een kaartspel zo te zien.

Ik kan eigenlijk meteen al herkennen wie van de mannen Thomas is. Zijn roetzwarte haren staan warrig op zijn hoofd en zijn armen zien er nog gespierder uit in het shirt dat hij aan heeft.

"We zijn terug" zegt hij en laat me de kamer binnen. Meteen plof ik vermoeid op het bed en draai mijn hoofd naar de zijne. "Waarom lag deze jurk er" vraag ik aan hem. "Ze wouden je vanavond meenemen, gewoon gaan feesten in 'The Black Bandit'. Gaan pronken met hun vangst, noem ik het. Ik heb nog gezegd dat je te ziek was en je bent ook nog vermoeid, maar ze zeiden dat ze gewoon een kogel door mijn kop gaan rammen als ik niet deed wat ze zeiden" "Wie, Thomas en?" "Pete Jackson" zegt hij zuchtend.

"Wat?!" schreeuw ik wanhopig. "Pete Jackson, het is de beste vriend van Thomas" zegt hij. Mijn kaak zakt wel een meter naar beneden. "Ken je hem?" vraagt hij benieuwd. "Heeft die Pete toevallig blond haar en bruine ogen?" vraag ik als ik van het bed op sta. "Ja, hoezo? Wat gebeurt er" zegt hij. "Het is een vriend van me.. tenminste dat dacht ik" en op dat moment, wordt alles maar dan echt álles duidelijk voor me. "Nee.. daarom begon hij met me te praatten" zeg ik. "Ik begrijp je echt niet. Leg het me uit" zegt Marcus dwingend. "Ik was net nieuw op school, het Valentijnsfeest kwam er aan en hij sprak me aan op de gang. Eerder hadden we elkaar al ontmoet op een feest. Hij 'beschermde' me een paar weken of maanden later. Thomas stond namelijk in de gang en ze waren aan het vechten, blijkbaar hebben ze alles in scène gezet om aan mij te komen" zeg ik.

Ik pulk aan de stof van het té korte jurkje en zet me weer neer naast Marcus neer. Opeens voel ik me misselijk, maar niet op de manier van ziekheid. Ik bedoel, hoe ik in de maling ben genomen. Dat onze vriendschap een leugen was.. niet te geloven.

Het is definitief. Vanaf dag één wist ik niet goed wat er zou spelen tussen Pete en mij. Maar ik weet nu zeker, wat er toen ook maar tussen ons was.. dat zou nooit meer terug veranderen. Het verleden laat ik achter me met hem. Hij is een lafaard, ik dacht dat hij te vertrouwen was. Ik zal hem dit niet vergeven, überhaupt vergeten zal moeilijk zijn. Hij is één en al slecht en heeft me misbruikt en ik stapte direct in zijn val.

Het ís definitief, ik zal dit hem nóóit vergeven.

--------------------------------------------------------
Lol Isa😂 je weet dat ik jou bedoel isakreuwel 😂😂
Bij m'n zus vragen of ik snel verder wil schrijven.. jij bent slim😂❤️

1003 woorden xx❤️