The Boy Next Door

Deel 2~ Hoodstuk 3❤️

-POV Rosie-
"Kom je Rosie? We hebben een familiediner. We moeten er over een halfuur zijn" zegt mijn moeder die beneden aan de trap staat. Ik schreeuw iets van een ja terug en doe nog mijn oorbellen in. Ik verheugde me hier wel een beetje op. Een vereniging met mijn familie en Anna en Sky mogen mee omdat ze nu ook deel zijn van onze familie. Ik ben ook al begonnen met het inpakken van de fotolijstjes voor mijn kamer in Groningen.

Stefan is net als ik geslaagd voor zijn examens. Hij heeft een jaar over gedaan, vandaar dat hij wat later is geslaagd. Alleen Stefan gaat naar de universiteit hier, in Utrecht.

Nadat ik de doos met fotolijstjes heb neergelegd, kleed ik me om. Ik zucht als ik mezelf in de spiegel bekijk. Gewoon een meisje met bruin haar. Een meisje dat normaal lijkt van buiten maar gek wordt van de pijn in zich. Ik zucht weer en pak mijn telefoon.

Een paar keer gaat die over maar daarna neemt hij op.

"Rosie, hoe gaat het" vraagt Jack direct bezorgt.

"Het gaat prima, ik heb alleen straks een familie diner" zeg ik tegen hem.

"Leuk, wat heb je aan. Stuur een foto. Ik wil zien of m'n meisje me nog steeds zo ver om kon blazen als eerst" zegt hij, een ookal is het aan de telefoon en ik hij kilometers van mij vandaan... ik kan z'n grijns vanaf hier voelen.

"Ik stuur je een foto, blijf hangen" zeg ik en ga naar het Whatsapp gesprek tussen Jack en mij. Daar stuur ik de foto en vraag wat hij er van vind.

"Weet je zeker dat je broer je kan beschermen tegen al de andere gasten" zegt hij hopeloos. "Misschien, misschien ook niet. Maar ik mort nu echt nog gaan. Hou van je" zeg ik tegen hem. "Ik ook van jou. Dag schat" zegt hij. "Byee" zeg ik zuchtend en een paar seconde later hangt hij op.

Ik staar nog even naar mezelf in de spiegel. Is het wel gepast? Ik bedoel, het is een jurk maar, nee laat maar. Sowieso dat het nog wel kan voor vandaag.

Ik pak nog lage hakken en doe ze aan mijn voeten. Ik pak de ring en ketting die ik van Jack kreeg en doe ze om mijn nek en vinger. Daarna loop ik naar beneden waar ze al in de keuken staan te kletsen.

"Ah, Rosie is ook aangekomen. We moeten nog even op Sky wachten. Ze kon niet met Daan mee, dus gaat ze met ons meerijden" zegt m'n moeder. Ik zie Anna tevreden naar me kijken en ze loopt mijn kant op. Zodra ze voor me staan legt ze haar armen om mij heen. Ik leg mijn kin op haar schouder en omhels haar terug terwijl er een eenzame traan zich een weg naar beneden vindt.

"Ssh, het komt wel goed" zegt ze en wrijft met haar rechterhand over mijn rug. Ik knik en er verlaat nog een traan uit mijn ooghoek. "By the way, je ziet er fantastisch uit. Jack zou je graag hebben gezien" zegt Anna tegen mij. "Ik heb zojuist met hem gebeld, hij weet al hoe ik eruitzie" zeg ik weer. Nu knikt Anna en grinnikt ze erbij. "Je moet zo blij zijn met hem, maakt niet uit dat hij niet bij je is" zegt ze en laat me dan los. Ze geeft me nog wen oprechte glimlach en we lopen samen naar mam en Stefan.

Zo'n vijf minuten later horen we een deur dichtslaan. Ik schrik en kijk snel de kant op waar het vandaan kwam. "Hey" horen we een vrouwelijke stem zeggen. Ze loopt naar de keuken en zie ons al snel staan. "Sky, hoe gaat het" zeg ik blij maar een beetje duf. "Wel prima. Het is alleen zo stil in huis, maar ik geniet van de vakantie" zegt Sky en lacht een beetje. "Jullie?" zegt ze erna. "Gied genoeg" zeg ik. "Kan niet beter" zeggen Stefan en Anna tegelijkertijd. Ik lach en zo te zien zij en mam en Sky ook. "Zullen we dan maar eens gaan? Ze wachten volgensmij daar al een beetje lang" zegt mam en we rijden weg.

"Hallo, we zijn er" zegt m'n moeder enthousiast. "Eliza, Stefan, Rosie en twee meisjes die ik niet ken. Ik ben Levi, hun oom. En jullie zijn?" "Ik ben Anna en dat is Sky" "Daan's vriendin" zegt Sky. "En ik die van Stefan" zegt Anna en lacht vriendelijk naar hem. "Duidelijk, ga zitten. We worden zo bediend..." zegt Levi nog maar ik zak weg.

Ik bekijk deze plek nog eens goed. Ik herken het als de dag van gisteren. Onze eerste date, tot zijn nieuws. Dit was het restaurant waar heen ben gegaan met Jack. En ook nog dezelfde plek, echt precies. Ik zit op mijn plek en tegen over mij zit Justin. Ik staar naar het raam en voel dan een hand op mijn wang. Ik schrik en kijk op. "Waarom huil je" vraagt Justin. "Het ligt nogal moeilijk voor mij" zeg ik. "Ik zal het begrijpen. Waar is je vriendje eigenlijk" vraagt hij. Ik kijk weg van hem en deze keer voel ik de tranen al over mijn wangen vloeien. "Heb ik iets verkeerds gezegd Rose" vraagt hij. Ik een hand op die van mij en kijk in haar ogen. "Hij komt terug" zegt Anna. Ik snik en knik lichtjes. Maar altijd blijven die twijfels. Elk moment dat hij daar is kan hij doodgeschoten worden. En als dat zou gebeuren, zal dat schot wat hem vermoorde, in mijn hart blijven steken totdat ik niet langer kan vechten tegen de pijn die ik zinder hem heb. "Moet ik het vertellen?" vraagt Anna fluisterend. Ik schud van nee en zeg dat ik het zelf wel doe.

"Het ligt echt heel pijnlijk bij mij. Oke, in Londen gedroeg Jack zich een beetje vreemd en mysterieus. Ik wou graag weten wat er was maar hij zweeg. Toen we thuiskwamen vroeg hij me mee op date, maar ik wist niet dat het misschien de laatste ooit was. We gingen naar hetzelfde restaurant als met onze eerste date, wat dit restaurant blijkt. En het was precies deze plek, ik zat letterlijk hier met Jack tegenover mij. We praatten en toen ik vroeg wat hij later wou worden zei hij dat hij daar nog niet over na wou denken maar een traan verlaatte zijn ooghoek en ik vroeg wat er was... Hij zei dat het hem speet, en er niks aan kon doen" zeg ik.

"Hij vertelde me dat hij in het leger moest werken. Dat hij deze vakantie wegging en dat is al bijna twee weken geleden" eindig ik mijn verhaal. "Twee weken dat hij weg is of dat hij het zei" vroeg Justin. "Weg ging" zeg ik zuchtend. "Het spijt me, sorry dat ik het vroeg" verschuldigd Justin zich. "Het is oke. Je kon het niet weten" zeg ik zuchtend en staar weer naar het raam.

-------------------------------------------------------
Heyy❤️
Geschreven in ongeveer een halfuurtjee😱😂
Snelste wat ik ooit heb gedaan maar ik zo school en ik wou vertellen dat t kamp over is dus kan ik nu gewoon weer verder schrijven.

Byee byee❤️

1200  woorden xx❤️