The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 27❤️

-POV Stefan-
"Dus jullie hebben een meisje beschoten, die bij Thomas was" vraag ik voor de duidelijkheid. "Ja" zegt de agent. Ik knik en pak de hand van Anna. Mijn moeder staat naast me en laat een paar tranen over haar wangen zakken. Brandon hoorde ook van het nieuws dat we hier waren dus hij kwam om mam en mij te steunen.

"Wat moeten we nu doen, we zijn niets verder gekomen" vraag ik. "Alles komt wel terecht, we zullen op onze hoede zijn en jullie krijgen haar terug" zegt de agent vriendelijk.

"Ik wil u even iets laten zien" zegt de agent en wenkt naar mij. Ik kijk verbaasd maar loop hem dan toch achterna. We komen in een klein kantoortje, niet meer dan een lang bureau, een computer en zoals gewoonlijk een koffiemok. Hij opent nog een deurtje, ik stap erin en we komen uit in een klein, donker kamertje. Hij drukt de lamp aan en ik deins naar achteren door het felle licht. Ik haal mijn armen langzaam weg voor mijn ogen en laat me even meeslepen door het moment.

Voor me staat een bord. Alle locaties waar iets is gebeurt staat een foto en een prikkertje. "De blauwe prikkers, daar is het gebeurt. De rode prikkers zijn ze gespot. En als laatste, de groene. We denken dat ze daar zitten" zegt hij.

Ik raak in de war. "Oke dus hier, hier, hier en hier is Thomas gespot?" Vraag ik nieuwsgierig. "Niet alleen Thomas. Je zei toch dat je die jongen herkende ook al zag je niet goed zijn gezicht?" Ik knik. "We weten wie dat is. Pete Jackson, komt die naam je bekend voor misschien?" vraagt hij. "Hij is een vriend van Rosie!" zeg ik. "Wacht, een vriend?" vraagt hij. "Is er ooit iets op school gebeurt of in jullie omgeving waarbij ze contact hadden" vraagt hij en draait een paar foto kaartjes om. "Ja, op school. Ze waren aan het vechten. Thomas zei dat hij alleen Pete nodig had om bij haar te komen, tenminste dat heb ik van haar gehoord" zeg ik voor de verduidelijking. "Bedankt jongen, ik denk dat we nu kunnen achterhalen hoe ze is ontvoerd, sowieso op welke manier ze erachter zijn gekomen waar ze is" zegt de agent vriendelijk. "Ik kan u helpen" zeg ik. "Nee, nee. Deze klus is gevaarlijk. Je kent deze jongens niet" zegt hij. "Ja, ik ken ze wel. Meer dan goed. Ik heb wel eens gepraat met Pete, daarbij Thomas is haar ex en kwam vaker bij ons thuis. Ik weet hoe ze in elkaar zitten" zeg ik. "Prima, maar je gaat je niet te veel met deze zaak bemoeien" zegt hij streng. Ik knik tevreden en we lopen weer terug naar het bord.

"Laten we er eerst achter komen hoe ze aan haar zijn gekomen" zegt hij. "Er was een getuige!" zeg ik. "Maar die heeft alleen gezien hoe ze werd meegenomen in dat busje" "En heel toevallig heeft ze misschien het kenteken gezien" zeg ik. De agent pakt gauw het telefoontje dat op een klein houten kastje staan. "Hallo, kamer 1.8.4. er is een mogelijke kans dat we kunnen opsporen waar de mannen zijn die Rosie McCaller heeft ontvoerd" zegt hij.

Na een minuut hoor ik hoe het deurtje weer wordt open gedaan. "Bedankt kerel, je mag wel weer gaan" zegt de agent die net binnenkomt lopen. "Wat! Nee, ik ga helpen. Als ik niet zei dat ze misschien het kenteken zag waren jullie geen stap verder" zeg ik woest. "We hebben het hier wel over mijn kleine zusje ja! Ik verzet geen stap totdat we haar gevonden hebben" zeg ik. De agent naast me knikt en ik kijk weer verder naar het bord. "Het nieuws van acht weken geleden. Rosie McCaller werd ontvoerd, er was één getuige. Zorg ervoor dat ze haar vinden" zegt hij. "Tot uw dienst baas" zegt hij en verlaat het kantoortje weer.

"Oke, wat gebeurde er op school" vraagt hij en staart naar het bord. "Rosie hoorde gegil op de schoolgang en ging kijken. Ze zag daar Pete vechten met iemand maar toen ze elkaar pas loslieten toen ze er tussen kwam zag ze dat het Thomas was. Hij zei dat hij alleen maar hem nodig had om Rosie te vinden" zeg ik. "Maar, ze zijn samen gespot met twee meisjes. Wij vermoeden dat één van die twee Rosie is" zegt hij. "Wacht, ze zijn samen gespot" zeg ik. "Ja, wat is daarmee" "Dat betekent dat ze elkaar al kenden voordat hun aan het vechten waren. Het gevecht was in scène gezet om aan Rosie te komen. Pete zou haar in de gaten houden en toen Thomas van hem hoorde dat Jack weg was, zagen ze de kans om haar te pakken. Toen ze ook maar even weg was om die boodschappen te halen was hun plan gelukt. Ze hadden haar" zeg ik. "Het is nu helder geworden. Bedankt voor je hulp ik ga even kijken of ze al de getuige gevonden hebben" zegt hij en loopt weg uit het kamertje.

"Ze hebben het adres van haar, we gaan haar nu meteen ondervragen. Kom je mee" vraagt hij en trekt zijn jas aan. "Ik?" vraag ik. "Nou, ik heb het zeker niet tegen het onzichtbare mannetje naast je" zegt hij grinnikend. Ik knik en loop dan met hem mee.

"Stefan, wat doe je?" vraagt Anna. "Ik ga Rosie vinden" zeg ik. "Wat?! Weten ze waar ze is" zegt ze blij. "Nee nog niet. Maar de helft van deze zaak is al opgeklaard. Ze gaan nu de getuige vragen stellen en ze wouden dat ik meeging" zeg ik tegen haar. "Ow, op de helft tenminste" zegt ze. Ik kus haar op haar lippen en verlaat dan het gebouw.

•

Ik klop aan bij de deur en na een aantal seconden wordt die opengedaan. "Hallo meisje, is je moeder misschien thuis" vraag ik vriendelijk als ik op mijn hurken ga zitten. Ze knikt verlegen en loopt dan weer weg.

"Is er iets?" vraagt de vrouw angstig. "Nee, u heeft niets gedaan. Geen vrees, we willen alleen aan u een paar vragen stellen" zeg ik vriendelijk. "Natuurlijk. Kom binnen" zegt ze en laat ons in het knusse huisje.

"Wat weet jij nog over de ontvoering die zich acht weken geleden plaats vond" vraag ik haar. "Poeh, ehm. Er was een meisje, volgens mij" "Rosie McCaller" zeg ik haar. "Ja, even denken. Ze werd meegenomen door twee mannen, de een was groot en getint, de andere was integendeel heel blank en klein" zegt ze. "Heeft u het kenteken gezien" vraag ik meteen. "Ja, maar ik moet me alleen even concentreren. Het is al lang geleden, maar ik heb wel een goed geheugen" zegt ze.

Voetstappen trappelen naar beneden en ik hoor haar stem. "Mam, waarom zijn er politieauto's voor het huis" vraagt Judy nieuwsgierig. "Stefan?" Zegt ze verbaasd. "Leuk je te zien Judy" zeg ik. Judy was mijn beste vriendin op de basisschool. "Stefan, ik heb gehoord wat er was gebeurt met je zusje, gaat alles wel met je" vraagt ze bezorgd. "Prima, we zijn nu bezig met de zoektocht naar haar" "Ik weet het weer!" zegt haar moeder. Ik kijk haar aan en ze pakt een briefje en een pen. Ze schrijft wat letters en nummers op en drukt het briefje naar me toe. Het nette handschrift onthult het laatste puzzelstukje in deze missie. "46-ZXD-7" fluister ik. "Bedankt voor uw informatie" zeg ik vriendelijk. "Geen probleem Stefan" zegt ze en geeft me een glimlach. "Succes met zoeken" zegt Judy en lacht nog een laatste keer naar me als ik het huis verlaat

•

"Weet je, je zou kunnen werken hier. Als je dat wilt" zegt hij. "Vrijwilligerswerk" vraag ik. "Nee, je wordt echt betaald. Ik bedoel, we zouden je goed kunnen gebruiken. Je hebt inmiddels bijna de helft van deze zaak al opgelost. Ik zie potentie in je" zegt hij. "Ik zal er over na denken" zeg ik.

We lopen weg uit het politiebureau en gaan richting ons huis. "En? Hebben jullie iets gevonden" vraagt Anna. "Het kenteken hebben we" zeg ik blij. Ze omhelst me en ik til haar op. "Dat is geweldig" fluistert ze in mijn oor. Ik knik en zet haar weer voorzichtig neer. We zullen je vinden Rosie.

------------------------------------------------------
Hey Hey mensen op de bewoonde aarde❤️
Ik ben ziek dus ik zal veel updaten vandaag, het is al de tweede update maar dat maakt niet uit.

Ik heb weinig te zeggen de laatste tijd.. echt waar. Wat heb ik een saai leven op dit moment.
Maar ik ga nu weer even rusten. Ik denk dat er vanavond nog een hoofdstuk komt dus ik zie jullie nog wel ☺️❤️

Kusjess💋👑

1453 woorden xx❤️