The Boy Next Door

Hoofdstuk 33❤️

-POV Rosie-
De afgelopen dagen waren normaal verlopen. Gewoon school, huiswerk, leren voor de examens, Jack en mijn vriendinnen. Ondertussen is het ook zaterdag geworden en heb ik lang uitgeslapen. Rond kwart voor twaalf ga ik mijn bed uit en loop ik in mijn pyjama naar beneden. Daar wordt ik vrolijk begroet door Luke en neem ik mijn ontbijt.

Ik pak een kom waar ik wat cornflakes in doe en melk. Ik neem nog een appel mee en ga dan op de bank bij de tv liggen.

Ik scroll wat door de zenders en zie dan wel een leuk programma. Tussen het kijken eet ik mijn appel op en geef het klokhuis zonder stokje aan Luke. Hij houdt echt heel veel van appels en kaas, dus soms geef ik hem wat maar hij heeft nog geen brokken gegeten dus gaf ik hem dat.

Luke ligt vredig op mijn buik te spelen met mijn haar, en al gauw merk ik dat Luke best wel veel is gegroeid in die drie weken dat ik hem heb. Als ik weer wat honger heb zet ik Luke van m'n buik af, leg hem op de grond -waar hij met het tapijt begint te spelen- en pak mijn cornflakes.

Als ik alles op heb gooi ik het stokje in de prullenbak en leg het schaaltje waar de cornflakes inzaten in de wasbak.

Ik loop weer gapend naar boven als ik nu pas op merk dat Stefan en mam er niet zijn. Mam doet vast boodschappen en Stefan heeft waarschijnlijk iets te veel gedronken dus ligt hij nu misschien nog met een kater in zijn bed.

Zodra ik mijn eerste pas in mijn kamer zet voel ik hoe warm het eigenlijk is, dus doe ik mijn balkon deuren open. Ik laat het frisse zomerbriesje door de kamer heen vliegen en sluit de deur weer als de warmte een beetje is weggetrokken zodat het niet te warm of te koud zal zijn.

Ik stop mijn haar in een rommelige knot en trek een joggingbroek met een oversized vest en ga in bed liggen. Ik kijk naar mijn bureaustoel. Daar liggen de kleren van vanavond op. Het armbandje ligt sierlijk op het bureau zelf en de sneakers staan er als een mooie afwerking onder de hangende kleren. Ik lach als ik aan de reden denk waarom ze hangen.

Jack... Ik kan echt dagen over hem praten. Over hoe lief hij wel niet is en dat hij schattig is wanneer hij lacht, dan krijgt hij kuiltjes in zijn wang. Als zijn haar warrig over zijn voorhoofd hangt en als hij zijn armen beschermend rond me heen legt. Zelfs hoe eigenwijs hij soms is, maar dat maakt hem een echte man. Ookal blijft hij van binnen altijd een kind. Ik hou tenminste heel veel van dat kind.

Jack blijft nog steeds in mijn hoofd hangen, zelfs als ik de Hongerspelen lees. Het maakt niet uit wat ik doe, ik krijg hem niet uit mijn hoofd, en dat maakt me niets uit. Laat hem daar maar lekker rondhangen. Tussen al mijn gedachtes.

Ik ben bij bladzijde 213 waar ik een traan weg pink. Ik zeg niet waarom, misschien dat als je de film al hebt gezien dat je het al kunt raden maar het is gewoon heel oneerlijk. Ik kijk verbaasd op als ik de deur naast m'n kamer hoor dichtslaan. Stefan wel weer. Denk ik en lees gauw verder.

Maar het was Stefan niet, ik hoor geklak van schoenen. En die schoenen ken ik maar al te goed. Ik stop mijn boekenlegger -eigenlijk is het een stuk opgevouwen washitape- tussen de bladzijde waar ik ben gebleven. Ik ren naar de deur waar ik hem open. Ik staar haar grijnzend aan terwijl zij haar hoofd nog een keer kan ontploffen van haar roodheid.

"Heb ik al een schoonzus of niet" zeg ik vrolijk. Ze knikt en lacht haar witte tanden bloot. "Gisteren, ik ging met Jane en Briana naar een kroeg waar we wat dronken, sorry dat je niet mee ging maar je moest vroeg van mij slapen voor vandaag. Maar daar was Stefan ook en het eerste wat ik deed was natuurlijk blozen maar ik vermande me en liep gewoon op hem af" zegt ze met een zucht van blijdschap. "Stefan houd ervan als meisjes de controle neemt dus hij is daar natuurlijk voor gevallen" zeg ik blij. Ik trek d'r mee in mijn slaapkamer en daar laat ik haar het hele verhaal vertellen.