Deel 2~ Hoofdstuk 26❤️

720 39 2
                                    

-POV Rosie-
Hoestend en proestend word ik in de club gedrukt door Thomas. Pete loopt al de hele tijd met een grijns op zijn gezicht naast ons en heeft zijn arm om het meisje naast hem geslagen.

"Weet je, die blauw past mooi bij de kleur van je ogen" zegt Thomas en haalt een verdwaalde pluk weg uit mijn gezicht. "Mijn ogen zijn groen" snauw ik terug. "Alsnog, mooi" zegt hij en zijn hand zakt wat verder naar beneden. Hij trekt me dichterbij hem en ik wil me losrukken uit mijn greep. "Ik haal wat te drinken, jij en Amélie mogen wel bijkletsen. Als je weg loopt, je weet zelf de consequenties" zegt Thomas. Pete loopt met hem mee en we staan nu met z'n tweeën alleen.

"Amélie" zegt ze en geeft me een hand. "Rosie" zeg ik en en neem haar hand aan. Er hangt een beetje een ongemakkelijke stilte tussen ons, we weten echt niet wat we moeten zeggen. "Hoe ken je Thomas" vraagt ze uiteindelijk. "Hij is mijn ex, alleen toen al misbruikte hij me. Het is me al eerder overkomen, deze fase" zeg ik. "Fase?" "Ja, je wordt gevonden, je wordt verhandelt of vermoordt. Gelukkig werd ik net op tijd gevonden de eerste keer" zeg ik. "Ik zit al drie en een half jaar hier opgesloten. Elke dag weer hetzelfde rondje, hij heeft zijn behoeftes en gebruikt mij daarvoor. Ik luister naar hem, veiligheid boven alles" zegt ze. "Wow, dat is zo lang! Ik luister niet echt, vandaar dit en dit" zeg ik en wijs mijn twee schotwonden aan. "Mijn been zou misschien geamputeerd moeten worden, ik had geluk dat de kogels niet te diep zaten" zegt ze. Ik proest nog even als de geur van alcohol mijn neus binnendringt en kijk dan om mee heen.

"Rustig maar, ze komen zo terug. Ze kennen alleen de barjongen van The Black Bandit" "Ik wil niet dat ze terug komen" zeg ik wanhopig. "Te laat.." zegt ze en wijst naar iets achter mij. Ik draai me om en zie de jongens al terug lopen met cola.

"Hier schatje, drink op" zegt Thomas en reikt me het glas met frisdrank aan. "Ik heb geen dorst, bedankt" zeg ik en wijs het aanbod rustig af. Hij kijkt me nog een keer aan en uiteindelijk pak ik het glas uit zijn handen en neem er een klein slokje van.

"Laten we gaan dansen" zeg ik dan meteen als ik het glaasje opheb. Ik voel me hyper, ik kan de wereld aan. Ik voel me net als Mega Mindy! "Laten we gaan!" roep ik enthousiast. Als ik bijna over mijn hakken struikel klamp ik me iets dichter tegen hem aan. Thomas lacht schamper naar Pete en ik sta het toe.

Mijn heupen gaan heen en weer als het liedje 'Hands to Myself' van Selena Gomez erop komt. Thomas' handen glijden naar de onderkant van mijn rug en ik laat het toe. Ik zie Amélie een angstige blik naar me sturen die ik wegwuif.

Mijn handen glijden naar zijn nek en hij drukt me dichter tegen zichzelf aan. "Gast, hoeveel van die pilletjes heb je er wel in gedaan" zegt Pete lacherig. "Pilletjes?" bemoei ik me er mee. "Heb je er wat voor mij?" vraag ik en trek zacht aan het shirt van Thomas. "Zoveel je maar wilt" zegt hij en tikt op mijn neus. Ik giechel en druk een kus op zijn wang. Ik voel me echt niet meer dezelfde persoon.

Naar zo'n ander halfuur gedanst en gedronken te hebben ga ik met Amélie naar de wc. "Gaat het wel, hij heeft je XTC gevoerd" zegt ze en wrijft over mijn rug. "Ja, ik voel me pri-" ik haak mijn zin af en ren naar een wc hokje waar ik alles uit mijn maag laat komen. "Laat dat maar zitten" zeg ik.

We lopen weer naar buiten zodra ik wat heb gedronken en Amélie wat is opgefrist. Ik zie Thomas en Pete ongeduldig wachten en ze rennen meteen op ons af als we de toiletten verlaten.

"We moeten nu gaan! Iemand heeft je gespot en herkende je als het meisje op tv" zegt Thomas dringend en trekt me mee. "Ben ik op tv?" zeg ik lacherig. "Grappig" zeg ik en laat me meevoeren tot de ingang.

"Shit! Ze zijn er al" zegt Pete en we rennen weer weg. "Waar is nog een uitgang?" vragen Thomas en Pete aan de barjongen, die ene die ze zo goed kenden. Hij brabbelt een paar woorden die ik niet kan verstaan en ik wordt weer meegetrokken. Ik zie nog hoe de jongen achter de bar Amélie een knipoog schenkt en ik ren dan voorzichtig mee, het is nogal moeilijk om te rennen met hakken aan van zo'n zeven centimeter.

The Boy Next DoorWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu