The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 29❤️

-POV Rosie-
Ik word op het bed geduwd en ik ga meteen op mijn zij liggen. Ik pak de dekens en sla ze over mij heen. Ik tril helemaal van het koude gevoel dat door mijn huid tintelt. Mijn vel zit een beetje onder rode striemen, dat komt omdat ze zeiden dat ik erg vervelend was door alles te pakken wat ik maar zag. Ook had ik overal commentaar op dus kreeg ik tape over mijn mond geplakt.

"Ik moest je met rust laten, maar dat deed ik niet. Ik heb je nog zieker gemaakt dan je al was dus nu kan ik nog langer me niet beleven. Jij.. jij bent een stom wijf dat haar bek niet kan houden! Ik had je gewoon moeten neerschieten toen je me erom smeekte" zegt Thomas. Ik verstop me wat meer onder de dekens en sluit bang mijn ogen. Zijn voetstappen verwijderen zich langzaam weg van het bed waar ik momenteel op lig en nadat de deur hard is dichtgeslagen hoor ik hoe de sloten op slot gaan.

Ik kruip langzaam uit het bed en loop naar het raampje. Zoals ik het altijd zie, zijn er tralies voor. Het maanlicht schijnt door het kleine glazen muurtje. "Ik wil mijn leven terug" fluister ik en laat een rusteloze traan uit mijn ooghoek glippen. Er volgen steeds meer en mijn ogen zijn waarschijnlijk rood geworden van alle tranen die ik heb losgelaten. Ik zie mijn reflectie in het raam. Een beetje wazig maar het is te zien. Al hoewel, had ik mezelf liever niet gezien. Ik zie er vreselijk uit, schrammen over mijn armen, grote blauwe plekken en nog steeds de snee die zich langzaamaan aan het genezen is. Ik zie er bleek uit. Ik zucht.

Ik draai me om en laat me tegen de harde muur zakken. Mijn handen graaf ik in mijn gezicht en ik schud mijn hoofd. Vind me snel.. ik weet niet eens of ik nog wel in leven blijf hier. Misschien niet fysiek maar wel mentaal.

Ik zal echt wel sterven van binnen. Deze hel is moeilijk om nog te overleven. Ik weet niet of ik lang heb. Ik ben doodop, elke dag is een herhaling. Ik krijg nooit buitenlucht, wat ik wel snap. Thomas wordt door het hele land gezocht dus de buitenwereld is voor hem veel te gevaarlijk.

Ik pulk voorzichtig aan mijn korstje door verveling. Mijn ogen zakken dicht, ik wil dat niet. Ik moet ze met moeite open houden. Misschien dat als ik in slaap val, ik niet meer wakker word, bang van mijn gedachtes en de realiteit. Ik weet van mezelf dat ik wel gewoon moet slapen, durf ik het gewoon niet. Ik weet wel wat Thomas allemaal kan en zodra hij de kans ziet om me nog een keer dood te maken, zal hij dat doen. Ik twijfel alleen of hij die kans met de volle honderd procent grijpt.

Ik denk aan de tijd die ik met hem terug had, ik was toen nog onbewust van zijn werk. Ik dacht dat hij van me hield, hij beloofde me zelfs om te trouwen in een kasteel omdat ik een prinses was. Tuurlijk wist ik wel dat dat nooit zou gaan gebeuren, maar ik wist ook niet dat ik voor twee en een half jaar lang in zijn hok zou zitten. Ik zal je zeggen, dat was alles behalve een kasteel.

Alweer vloeien de tranen over mijn wangen en ik veeg ze stug weg. Ik weet dat ik niet nu kan instorten, ook al weer ik dat ik een wrak ben. Ik zie er zo uit en ik voel me zo.

Ik sta weer op en kijk door het raam. Nog steeds schijnt het felle maanlicht erdoor. Mijn huid licht op en ik zie de straat die maar een beetje verlicht wordt door een kapotte lantaarnpaal. De weg is gemaakt van grind. Bij de stoep staan een paar houten paaltjes met reflecterende lichtjes. Ik leg mijn hand op het glas. Het voelt koud aan en als reflex trek ik mijn hand terug. Alleen ik raak met de achterkant van mijn hand een paal aan en ik deins naar achteren. Verbaasd kijk ik naar mijn hand, hij voelt warm aan. De buizen zijn waarschijnlijk gewoon voor de verwarming, denk ik in mezelf. Die mogen ze dan wel een keertje aandoen en al zeker in een winter als deze.

Vroeger toen het ook vroor ging ik altijd over de weg schaatsen met mijn schoenen omdat het zo glad was. Ik ging toen met mijn buurmeisje Indy naar school, we hadden echt de grootste lol onderweg. Ik zal nooit vergeten toen we aan het schaatsen waren en hoe Indy toen uitgleed waardoor ze in het gras viel. Alleen toen ze opstond zag ik de bruine vlek van een hondendrol op haar broek. Ik lachte me kapot. Indy daarentegen schaamde zich dood, begrijpelijk hoor, zou ik ook zijn. Het was echt leuk.

Mijn gedachten worden gestoord door verschillende stemmen op de gang. Ik sta voorzichtig op en loop op mijn stilst naar de deur.

"Je had haar neer moeten schieten! Jij weet dat ook. Je verandert toch niet in zo'n watje die een meisje niet neer wilt schieten Thomas" zegt een zware. "Tuurlijk niet, wat denk je wel van me. Ik ben de baas over dit bedrijf en kan zelf de keuzes maken die ik wil. Ik vind het alleen kut dat ik haar doodschiet als ik maar één keer mijn pleziertje heb gehad met Rosie" zegt Thomas. "Kijk maar in haar kamer, sowieso dat ze aan het huilen is en over haar vriendje fluistert tegen de muur" ik hoor geen geluiden meer dus loop snel terug. Gelukkig kom ik ook net op tijd terug in mijn bed want ik hoor hoe de sloten worden opengemaakt. Ik doe alsof ik slaap en ontspan mijn hele lichaam.

"Zie je wel, ik had gelijk. Ze praat niet over haar stomme vriendje die is doodgeschoten in zijn missie en huilt niet tot ze is flauwgevallen. Ik had gewoon uit kunnen rusten nu" zegt de stem van Thomas. De voetstappen verdwijnen uit de kamer en de sloten gaan op slot.

Er blijft maar één zin in mijn hoofd en die wil er maar niet uit. 'Ze praat niet over haar stomme vriendje die is doodgeschoten in zijn missie'
Weer ontglipt een traan uit mijn ooghoek en sluit dan mijn ogen. En deze keer hoop ik om niet wakker te worden.

-----------------------------------------------------
HEEEYY❤️
T'is weer n tijdje geleden dat ik heb ge-update en ik had echt zoveel inspiratie. Ik zal jullie wel even vertellen waarom ik niet eerder ging updaten..

Ten eerste lag eergisteren onze WiFi eruit en ik had toen geschreven, een hoofdstuk van 1500 woorden maar zonder WiFi slaat hij m niet op dus ik moest helemaal opnieuw beginnen. En ten tweede ik was bij mijn nichtje LynnieeXx dus das ongezellig.

Dit is het een na laatste hoofdstuk boor het nieuwe jaar, ik ben van plan om 's ochtends op oudejaarsdag een hoofdstuk te plaatsen en op nieuwjaarsdag ook. Het gaat dus vreselijk snel en ik hoop dab dat jullie alvast een fijne jaarsverwisseling hebben.

Ik zie jullie later people❤️

1200 woorden xx❤️