The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 24❤️

Hemoglobine: een eiwit dat in de rode bloedcellen zitten die ervoor zorgen dat er een korstje op je wond komt.

POV Rosie-
Badend in mijn eigen zweet wordt ik wakker. Marcus komt straks wel een keer, denk ik. Ik rek me uit maar trek meteen mijn lichaam weer in elkaar. De wond in mijn zij is opengescheurd. Ik verplaats mijn hand naar de plek van m'n snee en voel hoe het bloed sijpelt langs mijn vingers. Ik trek langzaam mijn hand weg en bekijk de bloedvlekken zorgvuldig. "Marcus!" roep ik, maar ik weet niet zeker of hij me wel gehoord heeft. Maar na een paar seconden hoor ik de sloten die aan de deur zitten vergrendelt worden.

"Je riep, wat is er" vraagt hij bezorgd als hij met z'n EHBO tas de kamer in komt lopen. Hij sluit de deur achter zich en plaatst zich naast me neer. Langzaam trek ik mijn shirt wat omhoog zodat Marcus de bloedende wond kan bekijken. "Hoe is het gebeurt" "Hij scheurde open toen ik me uitrekte" leg ik hem uit.

Marcus opent zijn tas en haalt er wat doekjes met desinfectie middel uit. Rustig haalt hij de doekjes over mijn wond maar dat stopt niet het branderig gevoel wat het watje veroorzaakt. Ik klem mijn tanden op elkaar en sluit mijn ogen.

"Het is bijna schoon" zegt hij en wrijft nog een paar keer over de wond met de watjes. "Ik plak er een pleister op. Dan kan je wond nog luchtig blijven en heelt hij vanzelf" zegt hij en haalt de velletjes van de plakrandjes. Het bovenste gedeelte van de pleister plakt hij vast en daarna legt hij de onderkant er tegenover. De watjes in het midden voelen zacht aan op mijn wond. "En nu hopen dat de hemoglobine* zijn werk snel doet" zegt hij en geeft me een schouderklopje.

Zijn gezicht betrekt bij zijn aanraking op mijn schouder. "Ik haal gauw veel eten voor je" zegt hij en haast zich met zijn tas weg uit de kamer. Ik kijk hem verbaasd na, wat is er aan de hand..

"Hier eet gauw op" zegt hij als hij terug komt met een bord vol met verschillende broodjes. Ik neem een hapje waarna de rest volgt van mijn volkoren etentje. "Is er iets aan de hand" vraag ik hem. "Geef me je arm" zegt hij. Hij voelt zachtjes aan mijn vel en geeft me dan het hele bordje. "Eet het op, ik vertrek pas als het bord leeg is" zegt hij. "Wat is er" "Je hebt te weinig voeding gehad en daardoor word je veel mager dan het zou moeten" zegt hij. Na zijn woorden slaat de misselijkheid bij me over en verlies is al mijn maaginhoud.

"Rustig maar" zegt hij en wrijft zachtjes over mijn rug. Ik geef nog en keer over en sluit mijn ogen vermoeid. "Ga maar liggen" zegt Marcus en ik leg me langzaam op mijn rug. "Ik ruim dit op en dan kun je even uitrusten. Ik kom zo terug en zal dan de hele dag bij je blijven" zegt hij en verlaat me dan.

Ik leg mijn handen op mijn buik. Ik had iets rustiger moeten eten. Waarschijnlijk had ik dan niet al mijn eten verloren dat zich al aan het verteren was.

"Ik heb ook een emmer voor je meegenomen, voor als je nog een keer moet spugen" "Meer dan maagzuur zal het niet zijn. Ik ben alles verloren wat ik had binnengewerkt" zeg ik. Marcus slaat de deken over me heen en aait me over mijn hoofd. "Ik wil je helpen om te ontsnappen" zegt Marcus op een stille toon. Mijn ogen schieten wijdt open, alsof ik net te horen krijg dat Hillary Clinton een aanzoek heeft gedaan aan Donald Trump, onmogelijk dus! "Wat!" Fluister ik uitgeput. "Ik wil je hier weghalen, maar ik garandeer je niet op een succesvolle manier om uit dit gebouw te komen" zegt hij tegen me. "Wanneer wilde beginnen, maar één ding wil ik je vertellen. Ik ga je er niet uithelpen als je ziek bent" zegt hij. "Maar we zien elkaar nauwelijks als ik niet doodziek ben. Hoe wil je dit gaan doen" "Ik weet het nog niet, maar ik ga ervoor zorgen dat je wegkomt uit dit gekkenhuis met psychopaten. Ik zal je helpen" zegt hij en wrijft over mijn arm. Ik knik en probeer mijn ogen open te houden. "Ga maar slapen, daar wordt je wel wat sterker en fitter van" zegt hij en haalt een hand door mijn vette haren. "Ik laat je straks even douchen. Dan kun je je wat opfrissen. Ga maar lekker slapen nu" zegt hij zacht en haalt zijn hand weg uit mijn bruine haren. Ik kijk hem nog een keer aan, zijn blauwe ogen twinkelen en langzaam geef ik me over aan dit uitputtende gevoel.

------------------------------------------------------
Okej.. even een mededeling.
Ik ga proberen om dit boek af te hebben als ik precies een jaar bezig ben geweest met The Boy Next Door. Het wordt een klusje maar ik weet wat er al gaat gebeuren, daarbij komt de kerstvakantie aan dus ik zal sowieso wel een paar keer updaten die tijd.

Bedankt dat jullie echt altijd zo actief zijn! Echt waar, jullie zijn de liefste lezers ever❤️

By the way.. dit boek zal dan waarschijnlijk (als ik het haal) definitief zijn afgelopen op 19 januari in 2017😢❤️ ohja... ik heb Nederlands handbal gekeken.. het was namelijk de EK finale tegen Noorwegen. We hebben het net niet gehaald, ik baal zo hard! We hadden het nog op een gelijke stand kunnen maken en dan naar de penalty's gaan maar überhaupt zou dat gebeuren als die scheidsrechter niet onze goal zou affluiten waardoor er een gelijke stand kwam. Maar over al ben ik super trots op het Nederlandse handbal vrouwen team, ook omdat ik zelf op handbal zit maar ook omdat ze dit verdienden😍💋

Maar voor nu dan........ Dit was het dan, ik zie jullie nog wel❤️
I love you all guys💋
Byee🙋🏼

1000 woorden xx❤️