The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 39❤

-POV Rosie-
"Rosie!" hoor ik een bekende stem roepen, eigenlijk, twee bekende stemmen. Ik draai me om en sta op. "William! Tyler!" zeg ik blij. "Ik heb je lang niet gezien" zegt William. "Dat komt waarschijnlijk doordat ik op de universiteit in Groningen zit en ik ontvoerd was" zeg ik lachend. "Ja, we zagen het op 't nieuws. Echt vreselijk dat je dat is overkomen" zegt Tyler sober. "Hoe gaat het dan nu met je" vragen ze. Ik trek mijn shirt een beetje omhoog en laat de wond zien in mijn buik, ook steek ik mijn pols uit en de stof bij mijn schouder. "Dit was het ergste waarmee ik echt het meest gewond was. Hij heeft me ook verkracht, meerdere keren. Maar ik voel me wel goed, ondanks dat dat voorgeval met mijn pols bijna mijn leven kostte, ik ben oke" zeg ik hun. Ze knikken en Tyler legt een hand op mijn schouder. "Is het goed dag we bij jullie komen zitten?" vraagt Tyler aan ons. "Ik vind het prima" zeg ik goedkeurend. "Oke" zegt de rest van ons. "We bestellen even wat en dan komen we er zo bij" zeggen ze en lopen dan weer weg.

"Ze zijn erg anders geworden" zegt Jane. "Hoe bedoel je?" vraag ik. "Ze zitten bij ons op college en zijn heel aardig en zo, helemaal niet meer zoals vroeger. William is zelfs zo verandert dat hij een vriendinnetje heeft" zegt Jane weer. "Wist je al dat William een crush op je had An?" vraag ik haar. "Echt?! Wanneer dan?" zegt ze nieuwsgierig. "Volgensmij toen we nar Engeland gingen, maar toen we vrij waren ging hij al achter andere meiden aan" leg ik haar uit.

"We are here, your life's just got better" zegt Tyler met open armen en zijn koffie. "Dat betwijfel ik hoor" zegt Briana lachend. Tyler kijkt haar geschokt aan. "Je leven verandert de mijne toch niet want hij is al bijna perfect" zegt Briana, ondertussen is William al naast me komen zitten en is Tyler tussen Katie en Jane gegaan. "Vertel dan over je perfecte leven" zegt Tyler uitdagend. "Nou, ik ga over naar het tweede jaar op de uni, ik heb geweldige vriendinnen die me zullen steunen en een lief vriendje die voor me zorgt" zegt ze glimlachend. "Beschrijf je vriendje eens, waar woont hij" zegt hij. "Nou, praktisch naast zijn buren" zegt ze grijnzend. "En waar wonen je buren" "Naast Gabriel" "En waar woont Gabriel dan" "In een huis" "Welk huis!" "In het huis van zijn ouders" zegt Briana nog steeds grijnzend. "En waar wonen zijn ouders" zegt hij geïrriteerd. "In het huis naast hun buren" zegt ze lachend en ik lach mee. "Je denkt toch niet dat ik zijn adres ga geven zodat jij hem kunt gaan stalken" zegt ze als ze is uitgelachen. "Denk je dat ik hem ga stalken" zegt Tyler nu grijnzend. "We kennen je Tyler" zegt ze.

"Wacht, Anna? Sinds wanneer heb je die ring" onderbreekt William nieuwsgierig het gesprek. "Zo'n tien minuten geleden" zegt ze en kijkt nog naar haar ring. "Je gaat trouwen!" zegt hij geschokt. "Wie is de ongelukkige" zegt Tyler grijnzend. "Dat is gemeen, voor mij maar ook voor Rosie" zegt Anna. "Ben je lesbisch!" zegt William, bijna schreeuwend want de mensen kijken hem nogal verbaasd aan. "Wat denk jij nou! Ik heb al bijna anderhalf jaar met haar broer, Stefan" zegt ze. "Dat is logischer ja" zegt Tyler. "Tuurlijk is dat logischer. No disrespect, maar ik val gewoon niet op meisjes" zegt ze en steekt onschuldig haar handen omhoog. "Heb je al iets in gedachten voor je jurk" vraagt William. "Ja, deze" zegt ze en laat de foto op haar mobiel zien. "Die is mooi" zegt William. "William!" zeg ik dan blij. "Ik zot naast je, ik hoef geen gehoorbeschadiging, thanks" zegt hij en doet een hand over zijn oor. "Sorry.. maar ik hoor dat je een vriendinnetje hebt!" zeg ik enthousiast. "Die heb ik ja" "Vertel me alles over haar, ken ik haar? Is ze mooi? Is ze slim?" Ratel ik. "Je kent haar ja, ze is mooi en slim" zegt hij grijnzend. "Wie! Wie! Wie! Wie!" ik vraag het alsof ik een kind ben die een reuzenlolly wil hebben. "Roos, van school weet je wel" zegt hij dromerig. "Zo te zien vind je haar echt leuk. Behandel je haar goed" vraag ik aan hem. "Zie ik eruit als een psychopaat?" "Nee je ziet er niet uit zoals Thomas en Pete" zeg ik. "Pete?" vraagt hij. "Ik had je al een keer van Thomas verteld toch?" Hij knikt "Nou, weet je nog dat gevecht op school met Thomas en een andere jongen" "ja" "Dat was Pete, hij was een goede vriend van me maar blijkbaar kennen hun elkaar bijna hun hele leven, Thomas wou al langer aan mij komen en hij sloeg zijn slag via Pete" ik zucht.

"William, armpje drukken?" Zegt Tyler grijnzend. "Vind je 't erg om van plek te wisselen?" vraagt William. Ik schud van nee en ik neem plaats op zijn plek en hij op de mijne. Ze nemen elkaars hand vast en Jane telt af. "3, 2, 1... go!" zegt ze en het worstelen begint.

Ik voel een hand op mijn schouder en draai me om. Ik gil het uit. "O my god" fluister ik zachtjes. Mijn mond zit verstopt door mijn hand maar de glimlach kun je zien van duizenden kilometers ver weg. Ik kijk hem nog steeds geschokt aan. Hij veegt en traan af die uit mijn ooghoek is ontsnapt. Ik sta razend snel op en sla mijn hele lichaam om hem heen. "Ik heb je zo gemist" zegt hij. "Godverdomme Jack! Ik dacht dat je dood was" zeg ik blij en huilend tegelijkertijd tijd. "Ssh, ik ben bij je. Ik bescherm je" zegt hij geruststellend. Ik zet mezelf weer neer en leg een hand op zijn wang. "Ben je oke" vraagt hij ongerust. "Ik zag het allemaal op het nieuws, dat van je ontvoering" zegt Jack bang. "Fuck die ontvoering! Jack je bent terug" zeg ik en druk een lange kus op zijn lippen, ik heb zijn lippen zo hard gemist, ook zijn geur en zijn lieve woorden en als hij grapjes maakt die helemaal niet grappig waren maar je er toch om moet lachen.

"Waarom dacht je dat ik dood was" vraagt hij en pakt mijn handen, zijn handen miste ik ook. "Thomas was aan het praten en zei dat je beschoten was, ik was opgesloten en kon nergens naartoe om het te vragen, al had ik Marcus" zeg ik en huil weer. Ik zie bij hem ook een traan uit zijn ooghoek komen die ik wegveeg. Het voelt alsof wij de enige op deze wereld zijn, ken je dat gevoel? Je wilt het niet missen! Hij buigt naar voren en kust mijn lippen zachtjes.

Mooi niet dat ik Jack ooit zal laten gaan.

----------------------------------------------------- YAAAAAAAYYY!!!
Jack is back!!

Jullie krijgen gauw de epiloog, misschien vandaag wel💜😏 maar ik wil nog zeggen.. THANK YOU VOOR DE 120k LEZERS!!!!!!!!!!!!!!!! Waauw mijn humeur kan niet meer stuk.

Oh wacht, toch wel. Ik heb over zo'n 3 uur een handbal wedstrijd. Jottum..😐

But, let's focus in the happinezzzz!!!! Zijn jullie blij? Ja dat zijn jullie denk ik😂❤
Ik weet echt precies hoe ik zal eindigen. Het word denk ik niet een superlang hoofdstuk van 2000 woorden maar tussen de 500 en 1000 woorden

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk geweldig vinden want ik ben er erg blij mee😃
En daarmee eindig ik het hoofdstuk so.. laterz

1259 woorden xx❤