The Boy Next Door

Deel 2~ Hoofdstuk 20❤️

-POV Jack-
En hier zit ik dan. Daniël en Darius zitten me op te beuren maar dat lukt ze niet echt. Ik bedoel, eerst zie ik dat m'n vriendin is gekidnapped daarna hoor ik dat het het nichtje is van de generaal en als laatste is er ook geen chocolade om het beter te maken.

"Man, waar maak je je druk om. Het is maar een meisje" zegt Darius. "Ze is niet 'maar een meisje' Dar. Ze is m'n fucking vriendin en ik hou can haar. Ik kon haar niet beschermen van dit en dat praat me echt een schuldgevoel aan" zeg ik. "Chill" zegt hij. "Hoe kan ik nu chill zijn als m'n vriendin waarschijnlijk weer wordt verkracht! Ze kan misschien zelfs wel gedeald worden! Zelfs zij" zeg ik razend. Ik laat een zucht mijn mond ontsnappen en leg daarna mijn hoofd in m'n handen.

"Ik wist niet dat je zoveel om haar gaf" "Geef" verbeter ik hem. "Het komt wel goed met haar" zegt Daniël al weer. "Nee! Je begrijpt het niet, je weet niet wat ze heeft doorstaan" zeg ik en sta op. "Inderdaad, dat weten we niet. Maar dat je gefrustreerd bent hoef je niet op ons af te richten" zegt Daniël nu teleurgesteld. "Man, je weet dag ik het niet zo bedoelde. Als jij iemand had waar je alles voor zou doen en het overkomt hem of haar, geloof me, je wereld stort in" zeg ik. Hij knikt begrijpelijk en drukt me in een knuffel. En het boeit me niet dat het geen 'mannenhug' is maar ik weet tenminste dat ik gesteund wordt.

-POV Rosie-
"Leg dat neer, rustig" zeg ik terwijl ik snel adem. "Jij houdt je mond! Ga liggen!" schreeuwt Thomas kwaad en dreigt met zijn fles wijn. Hij heeft teveel gedronken. Haastig leg ik me neer en zie ik hoe de kwade blik op zijn gezicht in een grijns verandert. Hij gooit de lege fles wijn op de grond en ik kijk toe hoe het glas zich verspreid over de grond.

Hij loopt langzaam en sensationeel naar me toe en ik kruip tegen de muur aan. "My turn" zegt hij en legt zich boven op mij. Ik sluit angstig mijn ogen en open ze weer snel als ik zijn vingers over mijn wangen voel glijden.

"Vandaag beleef je de tijd van je leven" zegt hij en trekt dan in één ruk zijn shirt van zijn bovenlichaam af. Ik zou het geweldig kunnen vinden hoe de lamp het lichtje over zijn gespierde buik danst maar op deze manier is het afschuwelijk. Bij iedereen is het dat.

Ik raak weer uit mijn trans zodra hij zijn lippen ruw in mijn nek gaan. Ik snak naar adem begin snel te ademen. "Stop" zeg ik zachtjes. Maar zoals ik al had verwacht ging hij door. Ik wil het nog een keer zeggen maar mijn blik valt op de mes die hij half uit zijn broekzak heeft.

Nog elke dag dat ik hier zit heb ik dat mes gezien, of het is een geweer of gewoon zijn grote hand in zijn broekzak. Zijn dronken bewustzijn laat me langzaam los en staart dan een tijdje naar mijn lippen. Maar op het moment dat ik dacht dat hij me zou zoenen schoot hij weer een kogel, deze keer in mijn rechterschouder. De pijn omhelst mijn lichaam en ik schreeuw het uit. Bloed verspreid zich over mijn arm en Thomas duwt ruw zijn lippen op de mijne.

Tranen mengen zich in onze kus, nou eerder gezegd zijn kus. Als zijn lippen direct van mij afgaan begin ik te gillen. "Jij houdt je bek dicht teef!" schreeuwt Thomas woedend en duwt me van het bed af.

Ik sta op en wankel naar achteren, totdat het helse moment dat mijn rug de muur raakt begint.

Hij springt van het bed af en loopt dan kwaad naar me toe. "Stop, alsjeblieft" smeek ik hem. "Je smeekt erom of ik door wil gaan" zegt hij "nou dat bepaal ik zelf wel schatje" hij pakt weer zijn pistool en richt het op mijn hoofd.

Ik ben nog nooit zo bang geweest. Ik sta nu in het moment tussen leven of dood. Één kik en ik ben dood, één geluidje dat mijn mond verlaat en hij haalt die trekker over. Langzaam laat hij zijn hand zakken en richt hem op de vloer.

"Deze keer heb je geluk" zegt hij. Ik snik maar hou mijn mond meteen weer dicht als hij weer met zijn handgeweer naar mij wijst. "Je hebt al geluk, en nu ga je snikken! Je vraagt om dood te gaan" zegt hij kil, en het maakt me nog banger dan ik al was.

Zijn vinger laat de trekker overgaan en de kogel vuurt zich af, ik heb deze keer nog geluk. Hij gaat net langs mijn gezicht in de muur.

"Zij vuile slet! Nu moet je nodig je mond houden, en al sowieso niet gaan janken" zegt Thomas kwaad. Ik hou m'n mond dicht en vecht er hard tegen om geen traan te laten gaan. Maar toch ontglipt er eentje uit mijn ooghoek waarvan het gevolg is dat Thomas me met zijn vlakke hand slaat.

"Ik weet niet hoe vaak je wilt vragen van me om je te verwonden maar als je het zo graag wilt" zegt hij met een grijns. Zijn hand omklemt het gedeelte van het mes dat niet scherp en puntig is en haalt het uit zijn zak.

Langzaam steekt hij de punt in mijn arm en snijdt hij in een verticale lijn met het mes door mijn huid. Hij laat mijn arm los en laat zijn mes dan op de grond vallen. Met een laatste koude blik naar me loopt hij weg in de duisternis. Hij slaat de deur hard dicht en ik weet niet of ik blij moet zijn of niet.

Hij is weg maar hij geeft me te eten en heel soms een beetje water. Maar hij geeft me alleen maar verwondingen.

En nu ,heb ik Marcus nodig.

-------------------------------------------------------
HEYYY
hoe gaat het met jullie mensen.
Ik heb weer ge-update! Yess! Ik ga lekker hoor😂 ik hou me ook strikt aan mijn planning. Dus na school bijv. maak ik mijn huiswerk, behalve op dinsdag en donderdag want dan heb ik na school meteen training.

Maar ik heb snel een hoofdstuk geschreven. Ik denk dat ik in het weekend of vrijdag ga updaten dus bereid je maar voor❤️

Bye people❤️

1074 woorden xx❤️