[AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ -1- DELİ GELİN]
Bir yanda deli dolu bir kadın, öte yanda gözükara ve dev gibi bir adam...
Her şey bir inatlaşmadan mı sebepti?
Çılgınlıktan belki de huzuru arayışındandı bu kadar hırçın dalgalarla Asude'nin ona savrulması...
...
Sezon finali bölümüdür. Bu bölümden sonraki bölüm ortalama iki hafta sonra gelecektir. Daha erken gelmesini istiyorsanız yorumları coşturabilirsiniz :) Ne kadar çok yorum varsa o kadar çabuk gelirim 💃
Medya: Bölümden bir alıntı.
Keyifli okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
15. BÖLÜM: YAPRAK SARMA
"Seven bir kalp, sevdiği güldüğünde gözünün kenarında oluşan kırışıklığa bile ömür boyu aşkla bağlı kalabilir..."
İki arkadaş koyu bir sohbet eşliğinde Asude'nin öğlen yemeğini, Esma'nın kahvaltısını yaptılar. Masayı topladıktan sonra aşağı mahalleye kurulan pazara gitmek için hazırlandılar.
Yürüyerek Pazar meydanına geldiler. Esma ev için alışveriş yaparken, Asude hem kendi evi için, hem de annesi için birkaç şey alacaktı. Önce sebze alışverişini yaptılar, daha sonra meyve aldılar.
"Esma bunları Şükufe ablanın tezgâha bırakalım. Şu ileride plastikçi var. Çöp kovası falan alacağım." Esma arkadaşını dinleyerek aldıklarını tanıdık olan esnafın yanına bıraktı. İki kızda kol kola mutfak malzemesi satan tezgâha doğru yürüdüler.
"Bak şu güzelmiş..." Esma, eline aldığı minik çöp kovasını arkadaşına gösterdi. Pembe ve mor renklerden oluşuyordu. Kaşı, gözü mevcuttu. Çıtı, pıtı kocaya gidecek genç kız gibi duran kovaya baktı Asude.
"Ben buna gelinlik diktireyim, sende saç makyaj yaparsın. Benim yerime gelin diye bu oturur Devrim'in yanına. Ben daha ciddi şeyler arıyorum Esma. Gelinlik çağa gelmiş çöp kovası aramıyorum." Burnunu kıvırdıktan sonra biraz ileride kendisine göz kırpan çelik çöp kovasını gördü. Hemen uzanarak aldı eline. Bir sağına baktı, bir soluna baktı. Hiçbir şeyi yoktu. Onu arkadaşına uzattı, kendisi diğer eksikleri için göz gezdirdi.
Sırası ile mandalları, sarımsak havanı, rendesi derken baya alışveriş yapmışlardı.
"Borcumuz ne kadar?" Tezgâhtar çocuk aldıklarına baktı. Kafadan hesap yaptı.
"147 TL."
"Yok devenin bale pabucu. Ne diyorsun sen kardeşim? Aldıklarım iki parça bir şey." Aldıklarını bırakacak gibi oldu.
"120 TL veririm."
"Olmaz abla."
"Sen bilirsin. Bırak Esma onları." Blöf yapıyordu, esnaf bunu bilse de satış yapmak için kabul etti.
"135 olsun. Daha da olmaz." Asude bir mühlet düşündü. Fiyat cazip gelince yüzündeki memnun ifadeyi silerek cüzdanını çıkardı. Ödemeyi yaptıklarında iki tarafta alışverişten memnundu.
