BD -23. BÖLÜM: ROMANTİZM KATİLİ

20.4K 1.4K 551
                                    

Yorum sınırı; 550

Keyifli okumalar...

23. BÖLÜM: ROMANTİZM KATİLİ

Nerede yanlış yapıyorduk? Nerede ilmek atlamıştık da kat ettiğimiz yollar üzerimize doğru sökülüp geliyordu. Selman ile sabah ki konuşmamızın ardından hastaneye gelmiştim. Selman ısrarla tek başıma gitmemem konusunda uyarsa da kimseyi yanıma alamazdım. Karşımda duran çift benim için katlanılması zor bir görüntüydü. Neslişah gülen gözlerle bana bakarken ben hemen arkasında kalan anne ve babasına bakıyordum. Babamın hayatı bir hiç uğruna heba olurken bu kadının mutlu mesut yuvasında olması rahatsız etmişti. Daha fazla göz göze gelmeden kendimi toparlayıp Neslişah' ın yanına geldim.

"Günaydın"

"Günaydın abla. Hoş geldin"

"İnşaAllah hoş geldim canım." kucaklaşmamız bittiğinde annesi söze girdi.

"Hoş geldin kızım. Bu eşim İskender" memnun olmayan bakışlarım ile ikisini de süzdüm. Orta yaşlarının sonunda olan adam bana gülümsüyordu. Elini uzattığında onun bir suçu olmadığını hatırlayarak elini sıktım.

"Memnun oldum Aslışah"

"Bende " uzatmaya gerek yoktu. Fazla muhabbet arada ki sınırların kalkmasına sebebiyet verebilirdi.

"Bizim için çok büyük bir iyilik yapıyorsun. Çok teşekkür ederim bu iyi niyetin için"

"Bazılarının aksine ben vicdanlı bir insanım İskender bey. Kardeşime ablalalık görevimi elbette yapacağım" dedim ufakta olsa sitem etme hakkına sahip olmalıydım. Bu kısacık diyaloğun ardından Neslişah' ın doktoru yanımıza gelip beni tahliller için beraberinde götürdü. Öğrendiğim kadarı ile Neslişah nakil olmak zorundaydı. Senelerdir tedavi altındaydı ama bedeni bu tedaviye yanıt vermemişti. Senelerdir çektiği acıları düşündüğümde içimin yandığını hissettim. Önüme uzatılan formu doldurup kan alma işlemi için hemşireyi takip ettim. 3 tüp kan sonunda bize beklemek düşüyordu.

"Bir şey sorabilir miyim?"

"Tabi buyurun" orta yaşlarda ki doktor bana gülümserken rahat olmaya çalıştım. Aklıma kötü ihtimalleri getirmek istemiyordum ama gerçekleri de göz ardı edemezdim.

"Varsayım üzerinden konuşuyorum lakin oldu ki dokularımız uyum sağlamadı. O zaman ne olacak?"

" HLA doku tipi kalıtsal olup, kişinin kardeşleri, varsa ikizi en iyi eşleşme ihtimali olan kişilerdir. Hastanın ailesi içerisinde eşleşme bulunamaz ise tarama akraba olmayan kişiler arasında yapılmaya başlanır. Bir bağışçının, bir hasta için uygun olduğunun belirlenmesi, HLA doku tiplerinin eşleşmesi ile olur. Bağışçı ve hastanın HLA sonuçlarının yüksek oranda eşleşmesi, en iyi nakil sonucunun alınmasına neden olur"

"Anladım. Teşekkür ederim" Eğer dokularımız uyumlu olursa Neslişah' a iliğimi verecektim. Bu da demek oluyordu ki ailemden daha fazla bu konuyu saklayamayacaktım. İlk önce beklemem gereken uyum testinin sonucuydu. Daha sonrasında uygun bir dille onlara konudan bahsedecektim. Ellerim titrerken odadan dışarıya çıktım. Kapının önünde beni bekleyen Aygün hanımdı. Gözleri bedenimi tararken yanından geçip gitmek için hareketlendim.

"Aslışah kızım iyi misin?"

"Aygün hanım yeter artık. Bana kızım demekten vazgeçin. Bakın kızınız diğer oda da ben sizin kızınız değilim" Dişlerimin arasından tısladığım sesim kulaklarına ulaştığında rengi soldu. Umurumda değildi. Kırgınlığım geçmiyordu ve geçmeyecekti. Bu kadına karşı hissettiklerim sadece kırgınlık da değildi. Kızgınlık, nefret vs. daha niceleri. Çöp misali atıldığım gerçeğini kabullenemiyordum. Gözden çıkarıldığım gerçeği aklımdan çıkmıyordu. Tüm bunları kabullenmem beklenmemeliydi.

AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ 1-2 (DÜZENLENİYOR)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora