Yorum sınırı: 200
Keyifli okumalar...
7.BÖLÜM: YANLIŞ ANLAŞILMA
"Ofise mi gidiyoruz?" Sorum karşılığında Selman başı ile onayladı beni. Henüz yeni çıkmıştık ki Selman' ın telefonu çaldı. O telefonu cevaplarken ben notlarımı düzenliyordum. Alanın metrekaresi, kaç adet pencere olduğu, kapıların sayısı derken Selman'ın kızgın sesi ile daldığım konudan uzaklaştı.
"Anne neden anlamak istemiyorsun? istemiyorum... Gayet açık konuştuğumu düşünmüştüm oysa... Benim adıma kararlar almaktan vazgeç hiç hoşuma gitmiyor... Tamam anne... Tamam kırmıyorum seni ama bu son olsun... Hayır tabi ki... Tamam deneyeceğim" konuşma tarzından anladığım kadarı ile annesi yine birisi ile konuşmasını istiyordu. Sıkıntı ile verdiği nefesi nasıl gerildiğinin kanıtıydı ama beni ilgilendirmiyordu. Hiç üzerinde durmadan önüme bakmaya devam ettim. Sanki anlaşmışlar gibi Selman telefonu kapatır kapatmaz benim telefonum çaldı. Melih' in aradığını görünce hemen cevapladım çağrıyı.
"Efendim"
"Ben aramasam arayacağın yok senin"
"Çok yoğun bir gün geçirdim yemek yiyecek vakit bulamadım" cümlem bitince göz ucundan Selman' a baktım ama o da bana bakıyordu. yeni aklına gelmişti öğlen molamı heba ettiği ve benim aç kaldığım. Elini kafasına götürdü ve şakaklarını ovdu.
"O zaman sana yemek ısmarlamalıyım" Melih böyle söyleyince mantıklı gelmişti. Hem annemler de evde değildi. Bir saatçik geç gitsem nasıl olur diye düşündüm.
"Bir saniye" telefonu kulağımdan uzaklaştırdım ve Selman' a seslendim.
"Ben bugün erken çıksam sizin için sorun olur mu?"
"Neden?" Selman sorgulayınca önce duraksadım ama patronum olduğu için sorduğunu varsayarak konuştum.
"Öğlen molamı kullanmadım onu şimdi kullanmak istiyorum"
"Neden kullanmak istiyorsun dedim Aslışah?"
"Hesap sormayacağınızı söylemiştiniz?"
"Abin sorduğunda ona mantıklı bir cevap vermek istediğimden soruyorum. Kötü bir niyetim yok"
"Arkadaşımla buluşacağım"
"Çıkamazsın, şimdi bir yere uğrayacağız ve zaten mesai bitiminde ofiste olursun" Ya Sabır çektim içimden . Bugün ne için söz vermişti şimdi ne yapıyordu. Hiç bir şey söylemeden telefonu tekrar kulağıma götürdüm.
"İşim bitmedi henüz benim. Bu yemek sözünü hafta sonu değerlendirsek"
"Tamam bana uyar. Ben meşgul etmeyeyim o zaman seni" tam telefonu kapatacağı sırada Melih' in kırıldığını anlayarak konuştum.
"Melih, ben seni eve geçince ararım olur mu?"
"Tamam, bekliyorum" telefonu kapattığımda araba da durmuştu. Selman bana boş gözlerle bakıyor ve hiç bir şey söylemiyordu.
"Ne oldu?"
"Elin herifi ile buluşmak için mi izin istiyorsun benden?"
Neyin inadı bu sevgilim?
İki günlük dünya da neyin inadı bu?
Selman' ın bana sert bakan gözlerine karşılık daha sert bakmaya çalıştım. Bu adam daha 2 saat önce bana birbirimizin hayatına karışmayacağımızı söylerken gayet ciddi görünüyordu? Ya da bana ciddiymiş gibi yapmıştı.
YOU ARE READING
AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ 1-2 (DÜZENLENİYOR)
Humor[AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ -1- DELİ GELİN] Bir yanda deli dolu bir kadın, öte yanda gözükara ve dev gibi bir adam... Her şey bir inatlaşmadan mı sebepti? Çılgınlıktan belki de huzuru arayışındandı bu kadar hırçın dalgalarla Asude'nin ona savrulması... ...
