AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ 1-2 (DÜZENLENİYOR)

BD -22. BÖLÜM: TERK EDİLMEK

Yorum sınırı; 525

Keyifli okumalar...

22. BÖLÜM: TERK EDİLMEK

Zamanın nasıl geçtiğini anlamak pek kolay olmamıştı. Misafirlerimizin gelmesinin ardından rutin bir şekilde servislerimizi yapmıştık. Eda ve ben biten bardakları doldururken diğer taraftan fırsat buldukça sohbet etmeye çalışıyorduk. Bir parçam bu genç kadını her defasında korumak için kanat açıyordu ama diğer tarafım sen onu korumak için fazla korumasız değil misin? diye avaz avaz bağırıyordu. Son bardağı dolduran Eda karşıma geçip oturdu. Gözleri parlarken ben sohbet olsun diye ortaya bir konu attım.

"Akif abim geleceğinizi söylerken çok heyecanlıydı" burukça gülümsedi. Dudakları kıvrılırken gözlerinde okunan hayal kırıklığı açıkça görünüyordu. Çay tabağı ile oynayan eline odaklanan bakışlarını bana kaldırıp konuşmaya çalıştı.

"Öyle olmasını isterdim" dedi. Tek kaşım şüphe ile havaya kalkarken konuşmasını bekledim.

"Aslışah iyi mi yaptım kötü mü yaptım bilmiyorum. Akif' in beni istemediğini bilerek kabul ettim onunla evlenmeyi. İlk başlarda o kadar mutluydum ki kendimi sevdirebilirim sandım ama olmuyor. Bak... Hakkını yiyemem bana karşı kibar, saygısı var, habersiz bir şey yapmıyor ama o kadar. Tüm bunların yanında sevgi istiyorum. Azıcık da olsa o gözleri bana bakarken sevgi ile baksın istiyorum. Kıskansın istiyorum. Özlesin istiyorum. Mecburiyetten değil de özlediği için arasın sorsun istiyorum. İlk önce ben değil o arasın istiyorum. İlk başlarda zor gelmiyordu ama vakit geçtikçe zoruma gidiyor. Sanki aramızda hayali bir duvar var ve Akif o duvarın arkasında kalmış. Ben o duvarı yıkamıyorum..." Eda' nın sözleri ile yıkılmıştım neredeyse. Onu o kadar iyi anlıyordum ki. Acısını yüreğimde hissediyordum.

"Canım"

"Biliyorum bencilce bu düşündüklerim ama ben daha fazla dayanabileceğimi düşünmüyorum. Beni sevmeyen bir adamla aynı evi, aynı yatağı nasıl paylaşırım hiç bir fikrim yok. Benim sevgim ikimize yeter sanmıştım ama yetmiyormuş bunu anladım. Sanki Akif' in bileklerinde hayali bir zincir var ve benden uzaklaşmasını engelliyor. Bu beni o kadar yaralıyor ki. O kadar üzülüyorum ki onun bu haline. Bak geldiğim andan itibaren bir kere bile yanıma gelmedi. Nişanlı çiftler yalnız kalmak için fırsat kollar ama biz de o yok. Tüm gece boyunca içeride oturdu da bir kere bile yüzüme bakmadı" Bir kadın için en zor anlardan biri buydu. Sevdiğin adamın yüzüne bakmaması. O kadar çok maruz kalmıştım ki bu hakarete. Her defasında gülerek baktığım adam tarafından azarlanmış, kapının önüne fırlatılmıştım. Şimdi düşündüğüm zaman bu hakaretlere katlanmamın sebebi olarak gördüğüm şey sevgimdi. Son zamanlarda karamsarlığa düşmüş olsam da artık anlıyordum. Seviyordum, seviyorduk ve o yüzden katlanıyorduk. Biz kadınların ortak noktası, değerli duyguları. Sevgimize sonuna kadar sahip çıkmamız. Mantıklı kafa ile düşündüğümüzde asla yapmam dediklerimizi bir bir yapıyorduk.

"Abi seslenseydin gelirdik" Akif abim gerek yok diyerek mırıldanırken Eda kaşı ile işaret etti. Bu ' görüyor musun?' demek di. Ben ise elimden bir şey gelmeyerek izliyordum ikisini. Kendime dermanım olmamıştı ki onlar için ne yapabilirdim. Elimden gelen tek şey Eda ile dertleşip biraz olsun içini boşaltmasını sağlamaktı.

"Biliyor musun bazen gözümüzün önünde olanları yanlış yorumlayabiliyoruz. Yanlış anlama abimi korumak gibi bir niyetim asla yok. Ben kim haklıysa ondan tarafım bunu da aklından çıkarma lütfen. Demek istediğim şu Akif abim yapı olarak diğerlerinden farklıdır. Ne düşündüğünü anlamak her zaman zor olmuştur. Ağrısı olmaz, sesi çıkmaz, sessiz sakin şikayetsiz bir adamdır. Sevdiği şeyleri bilemezsin mesela. Anlatmazsa o an ki ruh halini de anlamazsın. Bazı insanlar gözleri ile anlatır derdini ya Akif abim gözleri ile de anlatmaz. Anlayacağın çok tuhaf adamdır."