AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ 1-2 (DÜZENLENİYOR)

BD -24. BÖLÜM: GELİN HANIM

Yorum sınırı; 575

Keyifli okumalar...

24. BÖLÜM: GELİN HANIM

İçinde bulunduğum durumun ne gibi bir açıklaması olabilirdi bilmiyorum. Şaşkınlıktan konuşamayan ben, annesine karşı açıklama yapmak zorunda olan Selman, ikimize de canımızı almak istercesine bakan Leylifer ve olayların çok dışında kalan Güzin hanım. Ayaklarım yere zamk ile yapıştırılmış gibiydi adeta, hareket ettiremezken Selman arabanın önüne kadar geldi. Ağır bir hareketle bana bakıp yeniden annesine döndü.

"Anne, ne işiniz var burada?"

"Sana bakmaya gelmiştim"

"Leylifer ile mi?" beklediğim soru nihayet gelmişti. Ben sesimi çıkarmazken Leylifer' in topuk sesleri duyuldu. Beynime etki eden o sesten ömür boyu nefret edebilirdim. Saçlarını savurarak aheste aheste Selman' ın yanına geldi. Koluna girdiğinde benim beynimde şimşekler çakmıştı çoktan.

"Tebrik ederim ihaleyi kazanmışsın. Kutlamaya geldik" elimde tuttuğum çantamı fırlatmamak için kendimi teselli ediyordum. Eğer Selman bu duruma dur demezse ben gerekeni yapacaktım.

"Teşekkür ederim ama kutlama yapılacak bir durum değil. Keşke gelmeden haber verseydiniz çıkıyoruz biz" kolunu yanında ki kadından kurtardığında bana attığı kaçamak bakışı yakalamıştım. Yüzümde memnun bir gülümseme ile kadınlara bakmaya devam ettim.

"Sahi siz ne yapıyorsunuz burada?" Güzin Hanım bana bakarak sormuştu sorusunu. Haklıydı oğlunun evinin otoparkında ne yaptığımı sorgulayacaktı.

"Şey biz"diyebildim ilk önce. Aklıma türlü türlü bahaneler geliyordu ama en mantıklısını seçmek için çabalıyordum.

"Anne sana söylemem gereken bir şey var"

"Selman bey dosyasını unutmuş onu almaya geldik" deyiverdim birden. Bu sözlerimden sonra Selman bana öyle bir bakmıştı ki korku ile yerimde sindim. Annesine söylemek için sabırsızlandığını biliyordum ama burada da söylemesini istememiştim. Leylifer' in duyduğu an yüzünü merak ediyordum evet ama şimdi değildi. Henüz hazır değildim. Selman ile burada olduğumuzu duyduklarında benim hakkımda yanlış düşüneceklerdi. Bulunduğumuz konum ve bulunduğumuz yer farklı manalara çekilebilecek durumdaydı. Selman' ın bana karşı bakışları sertleşirken derin nefesler aldığını duymamam içten değildi. Eğer yalnız olsaydık beni öldürebileceğini düşünebilirdim.

"Hayır anne dosya almaya falan gelmedik." gözlerimi sıkı sıkıya kapattığım sırada Selman' ın telefonunun sesini işittim. İçimden şükür duaları ederken cevapladığı telefondan ayırdığı bakışlarını bana çevirdi.

"Bizim gitmemiz gerekiyor" dedi. Arabaya binerken arkamızda iki şaşkın kadın bırakmıştık. Ben bu durumdan memnun değilken içimde ki küçük kız yaramazlık peşindeydi. Leylifer' in öldürücü bakışlarına karşılık masum ve sevimli bakışlar gönderdim. Biliyordum ki şuan benim olduğum yerde olmak için neler vermezdi. Arabanın içinde sessizlik kısa sürdü. Otoparktan çıktığımızda Selman cadde boyunca hızlı olan aracı ani bir fren ile durdurdu. Arabanın göğsüne tutunduğum da takmış olduğum emniyet kemerine teşekkür etmeyi ihmal etmedim.

"Sen ne yapıyorsun Aslışah? Neden susturuyorsun beni? Görmüyor musun tam zamanıydı? Bak Aslışah aklından ne geçiyor bilmiyorum ama ben gündelik heyecanların adamı değilim. Lise kapısında kız kesen delikanlı da değilim. Benim saklayacak bir şeyim yok. Neysem oyum. Bugün hayatımda sen varsan ve ben seni hayatıma almışsam ailemin de bunu bilmesi gerekir. " önce sakinleşmesini bekledim. Uzun sürmemişti bu bekleyiş. Kükreyen sesi sustuğunda derin nefesler aldı ve ellerini dizlerine koydu. Benimle dalga geçmediğini öğrenmem iyi bir şeydi ama şimdi de söylenmezdi ki bu.