[AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ -1- DELİ GELİN]
Bir yanda deli dolu bir kadın, öte yanda gözükara ve dev gibi bir adam...
Her şey bir inatlaşmadan mı sebepti?
Çılgınlıktan belki de huzuru arayışındandı bu kadar hırçın dalgalarla Asude'nin ona savrulması...
...
(Sıradaki bölüm sınır geçtikten sonra gün içinde gelecek <3)
Keyifli okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
24. BÖLÜM: MİLAD
"Yarayı açan sarmazsa, yara kabuk bağlamaz..."
"Şimdi sana ne methiyeler, ne kötekler düzmem gerekirdi lakin ben sana karşı hiçbir girişimde bulunmak istemiyorum. "Devrim kapının önünde karısını durdurmuş onun gidişini önlemeye çalışıyordu. Eğer Asude giderse onun hayatından temeli çıkacak gibi gelmişti. Günlerdir yaşadıkları yetmezmiş gibi birde bu gelmişti başlarına. Orta yolu bulmak imkânsız gibi geliyordu.
"Bağır, çağır. Vur, kır ama böyle gitme. Benden gitmene izin vermem." Asude'nin dudağının kenarı kıvrıldı. Ne kadar boş cümlelerdi bunlar. Öyle tutarsız, öyle amaçsız ve gideceği nokta belirsiz. Her tarafa çekilirdi öyle müsait duruyordu.
Devrim onu sevmişti öyle mi? Azar azar tüketirken sevgi oluyorsa eğer Asude çılgınlar gibi âşıktı. Biliyordu ki bu ilişkide tek taraflı kimse suçlu değildi. Asude hatasını kabul ediyordu, kocasını çok zorlamış, bu ilişkiyi yürütme konusunda tüm girişimlerini daima bertaraf etmişti ama son olan olayda onun hiçbir suçu bulunmuyordu. Bu yuvayı kurtarmak için elinden geleni yapmıştı.
"Beni azar azar kapının önüne koyan adam mı söylüyor bunu? Yavaş yavaş beni kendisinden uzaklaştıran adam. Sözde seviyor, sözde sevmemi istiyor ama gel gör ki kendisinde gözü olan kadına da cesaret veren adam benden kalmamı istiyor. Devrim gerçekten boşsun."
Asude kırgın bir kuş gibiyi yırtmak, uçmak ve kendisini kayalıklara vurmak istiyordu. Oysa Asude ne bir kuştu ne de kayalıklara vurabilirdi. Her ne kadar amacı olmasa da o yaşamak zorundaydı. Kendisini daracık bir valizin içine sıkıştırılmış bez parçası gibi hissediyordu. Gereksiz ama öylesine yerleştirilen.
Ağlamak istiyor, çığlık atmak, sinirini çıkarmak istiyor ama yapamıyordu.
"Asude ne desen haklısın. Ne söylesen hepsinde haklısın ama bilemedim. Kafam o kadar doluydu ki bana yaklaştığını göremedim. Onu uyardım yemin ederim defalarca uyardım hemde. Yaklaşma bana dedim dikkat ediyordum ama birden geldi."
"Kes sesini. Daha fazla rezil olmak istemiyorum. Bana bahaneler üretip durma. Benim de kafam doluydu ama ben kimseyi kendime dokundurmadım. Tokalaşmadım ya da gülümsemedim. Ben seni dinlemedim evden çıktım diye günlerdir benimle küssün, evliliğimize alkolü karışırdın ve ben o suçlulukla kahroldum. Sen o adamın adını dahi duymaya tahammül edemezken ben sende gözü olan kadınla aylarca aynı işyerinde çalışmana göz yumdum. Çıkmış bir de ben suçsuzum diyorsun. Püü! Sana." Asude kolunu kurtardı ve birkaç adım attı.
