AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ 1-2 (DÜZENLENİYOR)

BD -36. BÖLÜM: TEST

Yorum sınırı; 900

Keyifli okumalar...

36. BÖLÜM: TEST

"Yapabileceğimi sanmıyorum" elimde tuttuğum çubuğa bakarken bir taraftan da korkuyordum. Henüz bir bebek için çok erken değil miydi? En azından ilk başlarda mantıklı gelse de şu sıralar fazla gerçek dışı duruyordu. Gözlerimi sonuçtan uzak tutmaya çalışırken gerçeğin de çoktan farkındaydım. Yanı başımda beni merakla bekleyen Irmak benden daha heyecanlı görünüyordu. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp gerçekten bir kaç dakika daha uzaklaşmak istedim. Bebek sevmediğimden değil de, henüz hazır olmadığımdan soğuk davranıyordum sanırım.

Belki de biyolojik annemin benim üzerimde bıraktığı yaranın geride kalan izleri acıyor olabilirdi. Onun gibi olmaktan korkuyordum ama olmayacağımı da biliyordum. Anneannem hep derdi ki ' otu çek, köküne bak' demek istiyordu ki birini anlamak için kanında gezen kana, akrabalarına, anasına babasına bak. Mantıklı gelmese de bu durumun gerçek olabilir fikri canımı yakıyordu.

"Aslışah'cım, benim canım arkadaşım sen yapacağının en iyisini zaten yapmışsın. Yaparken korkmadın da teste bakarken mi korkuyorsun. Şimdi neyin nazlanması bu?"Olan olmuştu ve kaçışım da yoktu. Evleneli 5 ay olmuştu. 5 güzel ay ve bir gün bile bu kararı verdiğime pişman olmamıştım. Bana ait, benim diye övünebildiğim bir ailem olmuştu. Senelerce aradığım sevgiyi orada bulmuş ve kendimi o eve adamıştım. Aile konusunda fazlasıyla kalabalık bir aileye mensuptum. Birbirleri ile soy bağları olmayan bir sürü insan. Kulağa tuhaf gelse de son 5 ayda bu duruma alışmıştım. Şuan hayatımda canımı sıkan tek konu biyolojik annemden olan kardeşlerim ile iletişim halinde olmamamdı. Defalarca iletişime geçmeye çalışsam da her defasında engellenmiştim. Bahaneleri ise Neslişah'ın hala enfeksiyon riskinin olmasıydı. Her geçen gün bu duruma sinirlensem de üzerinde durmamaya özen gösteriyordum ki daha fazla canımız sıkılmasın.

"Tamam, bir saniye bakıyorum" Irmak sevinçle ellerini birbirine vurunca gülümsedim ve sağ elimi göz hizama kadar kaldırdım.

"Ay salak salak bakmayı bırak. O güzel müjdeyi bana ver" Koluma sert bir darbe indirdiğinde acıyan kolumu okşayıp gülümsedim. Irmak bizden 1 ay sonra aile arasında sözlenmişti. Erkek tarafı düğün konusunda ısrarcı olmalarına rağmen Irmak Eylül sonuna güçlükle ertelemişti düğünü. Şimdi ise 2 ay kadar bir süre sonra evlenecekti. Gözlerim teste çevrildi. Birkaç saniye sessiz kalıp çift çizgiyi hazmetmeye çalıştım. Nihayet kalbimin atış hızı beni öldürmeyecek seviyeye geldiğinde

"Tebrik ederim teyze oluyorsun" dedim.

"Teyze oluyorum. Aman Allah' ım teyze oluyorum" Irmak yerinden kalkıp bana sarılınca bende ona sarıldım. Sanırım o teyze olurken ben de anne oluyordum ve bu şuan için tuhaf bir duyguydu.

"Kalk doktora gidelim. Hemen gidelim hemde öğrenelim" Irmak kolumdan çekiştirirken benden hızlı davranıyordu. Tek sıkıntı vardı ki ben doktora onunla gitmek istemiyordum. En azından Selman' ın da benimle birlikte evladını görme hakkı vardı. Ebeveyn olarak ikimiz de aynı anda görmeliydik.

"Irmak sakin olur musun canım? Hamile olan sen değilsin, benim" Irmak gülerek geri çekilince yeniden sarıldı. Benden ayrıldığında Serpil' in ona seslenmesi ile koşarak yerine gitti. Ben ise olduğum yerde yalnız başıma kalmıştım. Elim benden habersiz karnıma gittiğinde içimde bir canlının var olması, orada büyüyecek olması gıdıklanma hissi uyandırmıştı. Anneme söylesem sen daha kendin çocuksun ne bebeği derdi büyük ihtimalle. Babaannem sevinirdi ' guzumun guzusu mu olacak?' der sıkı sıkı sarılır, arkasından da doğana kadar yelek örerdi. Ben düşüncelere dalmışken Selman' ın kapısı açıldı ve kocamın o mankenleri kıskandıran yüzü gözümün önünde belirdi.