[AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ -1- DELİ GELİN]
Bir yanda deli dolu bir kadın, öte yanda gözükara ve dev gibi bir adam...
Her şey bir inatlaşmadan mı sebepti?
Çılgınlıktan belki de huzuru arayışındandı bu kadar hırçın dalgalarla Asude'nin ona savrulması...
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
18. BÖLÜM: HAYATIMA HOŞ GELDİN
"Bazen mecburiyetler yalnız kalmaya iter..."
"Hoca gelmedi mi?" Asude merdivenlerin başında durmuş kapıdaki kalabalığı izliyordu. Her ne kadar içlerinden bilen birinin okumasının yeterli olacağını söyleseler de anneannesi inatla cami hocasının gelmesi taraftarıydı.
"Devrim almaya gitmiş, gelir şimdi." Asude'nin arkadaşı olarak Esma başköşede yerini almıştı. O olmazsa olmazdı. Hepsi giyinmiş, kuşanmış kapıya dizilmişlerdi. Çeyiz yerleştirmeye gidiyor gibi değil de düğüne gidiyor gibilerdi. Mahalleden pek kimseye söylememişlerdi. Kendileri kalabalık bir nüfusa sahip oldukları için eş dosta söylense evi almazdı.
"İyi bakalım." Asude fazla heyecanlıydı. Artık her duyguyu merak ediyordu. Çeyiz çıkarken mi zor oluyordu? Yoksa düğün günü mü daha zor oluyordu? Bilmiyordu.
Sinirden dudaklarının içini kemirip bitirmişti. Sıra tırnaklarına geldiğinde kapı önünde bir hareketlilik oldu. Hepsi pür dikkat oraya baktığında önce Devrim'in kafasını gördü, daha sonra mahallenin Zekeriya Hocasını gördü. Gözleri parladığında bu sevincin nereden geldiğini de bilmiyordu.
"Kızlar hoca dua edecek. Asude sen geride dur ablam." Emine ablası onu tembihlediğinde Asude basamaklarda beklemeye devam etti. Ellerini açtılar ve duaya âmin dediler. Edilen dua bereketleri, ağızlarının tadı için ediliyordu. Dua bittiğinde adamlar içeriye girmeye başladı.
Daha önceden Esma'yı tembihlediği için biricik arkadaşı hemen koşarak sandığın üzerine oturdu. Ali, Devrim, Serkan, Kemal, Kenan, Halil ve Doğan teker teker çeyizleri yüklenmeye başladılar. Enişteleri babasının yanına geçmiş çeyizlerin çıkarılma evresini istiyorlardı.
"Fazla erken oturmuşsun baldız." Devrim Esma'nın yanında duran hurcu eline alırken kıza takılmadan yapamadı. Düğün sırasında eli cebinden uzak durmayacaktı onu anlamıştı.
"Ne kadar erken o kadar iyi para enişte," çevredekiler gülerken Devrim sırtına attığı hurcu arabaya götürdü. Çeyizi götürmek için dükkândan büyük arabayı getirmiş içini dışını iyice temizletmişti. Bu kadar kısa sürede bunca eşyayı beklemiyordu ama yapılmıştı. Tüm çeyiz arabaya yüklendiğinde olmazsa olmaz sandık kalmıştı. Onu almak için de üzerinde oturan Esma'yı kaldırmaları gerekiyordu. Devrim Esma'ya doğru gelirken hemen yanında yürüyen Serkan'a sessizce fısıldadı.
"Hadi aslanım beni masrafa sokmadan kaldır şu kızı şuradan." Serkan arkadaşının sözleri ile gülümserken sandık üzerinde oturan sözlüsüne baktı. Ayakları yere tam değmediği için sallanıyordu. Ellerini de göğsünde birleştirmiş gayet güzel görünüyordu.
