Escape 1 & 2

Chapter 4

Marie

Ik ging snikkend naar de bank. Ik zette de tv aan en mijn foto verscheen in beeld. Ik drukte snel op een andere zender, maar er was niks leuks.

"Mag ik niet naar die binnenplaats?" vroeg ik hardop in mezelf.  "Morgen heeft u weer tijd," hoorde ik.

Boos liep ik naar de badkamer en ging onder de douche staan. Na het douchen trok ik mijn pyjama aan en bestelde ik rijst met biefstuk. Ik dronk een drankje en at mijn eten op. Ik ging daarna in het lekkere bed liggen. Ik viel al snel in slaap.

Ik werd vermoeid wakker van een stem, hij galmde door de kamer. "Ontbijten en klaarmaken voor de training!" "Jaja, ik kom al!" Ik liet me onhandig uit bed glijden en liep wankelend naar de kledingkast. Ik trok een joggingbroek aan met een topje er boven. Ik nam nog een vest en ik at snel wat.

Mijn haar deed ik in een staart, mijn make-up zou ik wel na het trainen doen. Ik ging voor de deur staan en niet veel later werd de deur opengedaan door Bas.

Ik liep langs hem heen en liep naar de sportveldjes. Ik dronk nog wat van mijn bidon en daarna begon ik met mijn training.

Bas 

Hoe ze daar stond, waarom help ik Mohamed met haar te ontvoeren! Maar ja, ik kan me nu niet meer terugtrekken, anders ga ik er aan. Ik liep naar haar toe, ze stond klaar voor de training, die ze volgens mij helemaal niet nodig had. Ze was toch al zo slank, straks krijgt ze nog ondergewicht!

Ik keek haar aan en fluisterde: "Ga maar 3 rondjes om het veld heen rennen en daarna heb je van mij vrije tijd." Ze keek me dankbaar aan. "Dank je, Bas."

Ze begon met rennen en ik keek naar haar, het ging steeds sneller. Na 1 minuut was ze al  2 rondjes rond. Dat was al beter dan de vorige keer! Ik grijnsde naar haar en zij glimlachte terug. Haar glimlach was best mooi... Nee Bas, je ontvoert haar, dan val je niet op haar!

Ik schudde mijn hoofd en liep weer weg. Ze zat op het bankje met zichzelf te praten; ze werd nu al krankzinnig, dat arme kind.

Marie 

"Maar hoe kan ik dan met jullie praten?" vroeg ik aandachtig.

"Door jouw ketting Marie." Ik keek naar mijn twee kettingen, eentje was een waar vier foto's in zaten; van Iris, David, mam en pap. Mijn andere ketting was een diamant die ik ooit van mijn overleden opa had gekregen.

"Welke ketting dan?" ik liet ze mijn twee kettingen zien.

"Die diamantenketting." Inderdaad, tot mijn verbazing gloeide hij paars. Het was ook een paarse diamant, maar er kwam ook een soort paars licht uit.

"Die heb ik van mijn opa gekregen." "Hoe kwam je opa eraan?" "Geen idee." Kon ik het hem maar vragen... Er kwam een stem van mijn opa in mijn hoofd.

--Flashback--

"Hoe heb je hem gekregen opa?" vroeg ik aandachtig, ik was nog maar 6.

"Ik heb hem gevonden op de bodem van de zee. Hij was ooit van een magisch kasteel, voor een magisch meisje," zei hij. Hij gaf me een kus op mijn neus en voegde er nog aan toe:

"Doe hem nooit af, veel mensen willen deze ketting hebben!" En toen ging het laatste stukje leven uit hem weg.

"Ik zal je nooit vergeten opa." Ik drukte een kus op zijn hand en ook een op de ketting. Ik zal hem bewaren, voor altijd...

--Einde Flashback--

"Hij was ooit van een oud kasteel," vertelde ik de dieren. "Maar kunnen jullie me ook helpen ontsnappen?"

"Dat kan, dat kan met jouw ketting." "De tijd zit er op!" Nou Bas had in ieder geval altijd een goede timing! bedacht ik me. Nijdig liep ik hem achterna.

Ik dook in bed en dacht na over wat de dieren me hadden verteld. Maar hoe kan ik er dan mee ontsnappen? Hopelijk helpen de dieren me, mijn enige hoop...

OMG, ik wil jullie allemaal bedanken!

Ik sta namelijk #36 in Avontuur!

Love you all!

Neem ook een kijkje op het account van: Puck-Malfoy

Alvast bedankt daar voor!

-Vote, Comment & Follow

~Liza