Escape 1 & 2

Chapter 2.2

Marie

Ik ging met mijn rug tegen de muur aan staan. 'Wat wil je van me?' De man zweeg. 'Geef antwoord op mijn vraag,' siste ik angstig. het was een foute zet van mij om dat te zeggen. De man sloeg mijn armen tegen de muur en zijn adem streek langzaam over mijn hals. 'Hou je bek,' zei de man boos. Ik krimpte zachtjes in elkaar. Ik zweeg bang..nee..doodsbang..

Wat gaat hij in vredesnaam met me doen? Er klonken weer voetstappen. Wie nu weer? Hopelijk is het iemand die me gaat redden. De man liet me grof los waardoor ik met een smak op de grond viel. Ik greep angstig mijn knie vast die hard de grond had geraakt. Kan deze man niet gewoon zeggen wat hij van me wil? 'Is daar iemand?' klonk een stam van een jongen. Mijn redding! Ik gilde. 'Wat is er?' klonk de jongen weer. 'HELP HELP! EEN MAN-' riep ik voordat de man zijn hand tegen mijn mond sloeg. Een ijzersmaakje vulde mijn mond dat niet anders betekende dat mijn tanden, mond of iets anders in mijn mond bloedde. Allemaal omdat ik niet mijn facking mond kon houden! Ik hoorde klappen en een brul van de man. De voetstappen van die man bonkten en voor mijn gevoel waren ze steeds verder weg. Een hand trok me omhoog en al snel stond ik tegen het lichaam van mijn redder aan. 'Ik ben Cas,' zei de jongen in mijn oor. 'Malrie,' zei ik. 'Mallie of Marie?' vroeg hij omdat ik mijn naam niet goed kon zeggen door mijn verwondingen in mijn mond. 'De 2e,' zei ik zacht.

Cas heeft me naar het ziekenhuis gebracht. Ik heb gezegd om niet mijn ouders te informeren. Ik zeg wel dat ik bij David bleef na Popz. Mijn tanden zijn door mijn tong heengegaan doordat die man me op mijn mond sloeg. Ze hebben mijn tong opgelapt en Cas bleef de hele tijd bij me. 'Dankjewel, als jij niet kwam dan was ik waarschijnlijk opnieuw gekidnept,' zei ik dankbaar tegen Cas. Cas trok een wenkbrauw op, 'alweer?' Ik knikte. 'Ja, ik ben Marie Witten.' Cas keek me geschrokken aan. 'Echt waar?' Weer knikte ik. Cas sloeg een ander onderwerp aan. 'Moet ik je naar huis brengen?' vroeg hij lief. Ik knikte. 'Ik maak me klaar,' zei ik toen ik het ziekenbed uitstapte. Ik deed een nieuwe pleister om bij mijn knie ( met masage en fysiotherapie oefeningen (gaat) is het genezen) en daarna trok ik mijn broek aan. Ik leunde  iets meer op mijn linkerbeen, maar verder liep ik goed. 

Cas liet me in zijn auto stappen en al snel zaten we te rijden. Ik gaf hem mijn adres en hij zei dat hij ook in die straat woont. 'Waarom heb ik je nog nooit gezien dan?' vroeg ik aandachtig. Cas hield zijn schouders op, 'geen idee.' Cas zette me voor mijn huis af. 'Wacht!' commandeerde ik. Cas bleef geduldig wachten. 'Nummers uitwisselen.' Ik gaf Cas een kus op zijn wang en zwaaide hem uit. Ik liep naar binnen en mijn ouders kwamen op mij aflopen. 'Waar was jij na Popz?' vroeg mijn vader. 'Het was al laat dus ik bleef bij David, anders was ik te laat thuis en ik wilde jullie niet wakker maken enzo,' loog ik snel geloofwaardig. 'Pfft, oke, maar bel de volgende keer,' zei mijn moeder gerustgesteld. 'Flik ons dit nooit meer.'

Ik had tijd voor een hoofdstukje! Goed nieuws toch? (hoop ik)

-Vote, Comment & Follow

~Liza