David
Ik ging voor de zoveelste keer naar school zonder Marie. Ik heb het moeilijk zonder haar. Na mijn eerste uur ging ik even bij mijn kluisje hangen met wat vrienden. Toen kwam er opeens zo een sletje aan; genaamd Mercedes. "Wat moet je?" snauwde ik. "Jou," shit dit is al de zoveelste keer dat zo'n sletje mij wil vragen. Mijn hart ligt nog bij Marie. "Mercedes, ik hou van Marie en-" ik zweeg, het is echt te pijnlijk om aan haar te denken nu. "Vergeet haar, ze komt toch nooit meer terug," ik zag een klein lachje toen ze zei dat ze nooit meer terug zou komen. "Mercedes, hou je bek en ga weg, ik hoef jouw niet; slet," zei ik woedend. "Zo gaat je kans voorbij, en als ze terug is dan zorg ik ervoor dat ze nooit meer terug komt, tenzij je met mij neemt,"zei ze met nadruk op ik. En toen -nadat ze haar borsten half had laten zien(Ik keek snel weg)- liep ze weg, met haar heupen die helemaal heen en weer gingen terwijl ze een stap zette. "Die gaat problemen krijgen," siste ik tegen mijn vrienden.
Marie
Ik lag weer te huilen, op mijn bank. De training is net afgelopen. Ik mis David. Ik wil hem zoenen, hem strelen, ik wil hem. Ik dacht terug aan onze eerste keer. Er verscheen een waterig glimlachje op mijn gezicht. Het was de allereerste keer in ons hele leven; van ons allebei. Ik ben blij dat ik zijn allereerste ben waarmee hij het heeft gedaan, en andersom. Zou hij nog van mij houden? Heeft hij de moed opgegeven? "Ga je niet eens eten?" vroeg Bas. Shit die had ik niet zien aankomen. Snel veegde ik mijn tranen weg. "Ja, je hebt gelijk," zuchtte ik. Ik stond rustig op en liep naar het ''eten automaat''
Na het eten ging ik in bed liggen. Ik kwam niet in slaap. Zijn er hier geen boeken? Ik stapte weer uit mijn bed en doorzocht ''mijn'' kamer. Yes! Gevonden. Ik pakte een boek van de plank. Het boek heet: Misleid. Snel ging ik weer in het warme bed liggen en sloeg het boek open. Ik ben snel in boeken lezen dus had ik hem al na een uur of 2 uit. Ik legde het boek op het nachtkastje naast het bed. Ik schoof het kussen onder mijn hoofd en ontspande toen ik er met mijn hoofd op kwam. Ooit hoop ik dat ik weer een normaal leven kan leiden.
Heyy,
Ik had even zin in een hoofdstukje, dus heb ik dat ook gedaan.
Ik wens jullie alvast een gelukkig nieuw jaar & kerstmis!!
-Vote, Comment & Follow
~Liza
JE LEEST
Escape 1 & 2
AdventureMarie Witten is nog maar zestien jaar en heeft al te veel ellendigheid gehad in haar leven. Twee keer wordt ze ontvoerd. Twee keer gaat ze door dezelfde hel heen, en twee keer is ze doodsbang en vreest ze voor haar leven. Het is ook niet zo vreemd d...
